Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Dziewczynka podnosi wzrok
w stronę chmury —
ona wie, że tam wysoko zakwita światło,
pragnęłaby wzlecieć...
Karol Maliszewski
Ostatni wiersz dla matki
Rdza traw, ta rozpacz,
pod bukami przepaść;
przepaść rozpatrz
z góry, przyklaśnij do echa.
Tam...
Karol Maliszewski
Prosta historia
Do tylu kościołów wchodziłem
daremnie, gipsowe figurki śmiały się ze mnie…
Pozostawione dzieci płakały.
resztki...
Karol Maliszewski
Wstyd. Miasteczko górnicze czeka swego końca
W dniu, w którym otrzymałem zaproszenie
do wzięcia udziału w dyskusji o przemocy, razy
sypały...
Joanna Papuzińska
Kołysanka smoków
Kołysała
Mama
Smoczka
Od wieczora do północka:
— Śpij mój synku,
Zamknij oczka.
Pierwsza główka śpi...
Joanna Papuzińska
Rozmowa
— Dziadku, dziadku,
Posiedź ze mną,
Opowiedz mi bajkę senną.
Senną, ciemną i przyjemną.
— Wnuczku, wnuczku...
Lili Rodał
Getto
Małe dzieci getta
Po co w getcie dzieci?
Cieszą się, że słonko świeci
Po co...
Władysław Szlengel
Kartka z dziennika "akcji"
Dziś widziałem Janusza Korczaka,
Jak szedł z dziećmi w ostatnim pochodzie,
A dzieci były czyściutko...
Motyw: Dziecko
Dziecko posiada dwoisty status w literaturze. Niekiedy przypisywana jest mu naiwność, dzięki czemu obserwowany przez nie świat odkrywa swą obłudę. Kiedy indziej zaś podkreśla się cechujące dzieci okrucieństwo. W romantyzmie uformowany został swoisty mit dziecka jako posiadającego ,,naturalny" dostęp do prawdy, dar jasnowidzenia i przeczucia (taki jest mały Orcio w Nie-Boskiej komedii). Dziecko bywa beztroskie i niewinne (angeliczne), ale niekiedy posiada cechy diaboliczne.