Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Cyprian Kamil Norwid

Cyprian Kamil Norwid

Sortuj:

Twórczość Cyprian Kamil Norwid

Romantyzm Dialog Dramat Epika Komedia Liryka Nowela Poemat Tragedia Wiersz Alkohol Anioł Artysta Bezdomność Bieda Błądzenie Błoto Bóg Bogactwo Bohaterstwo Burza Car Chłop Chleb Choroba Chrystus Ciało Ciemność Cień Cierpienie Cisza Cmentarz Cnota Cud Czas Czyn Dama Dar Dobro Dom Dorosłość Drzewo Duch Duma Dusza Dźwięk Dziecko Dziedzictwo Dziki Fałsz Filozof Flirt Forma Głód Głupota Gniew Gość Gospodarz Gospodyni Gra Grób Grzech Grzeczność Gwiazda Handel Historia Honor Imię Interes Ironia Język Jedzenie Katastrofa Kawiarnia Kłamstwo Kłótnia Kobieta Kochanek romantyczny Koń Kondycja ludzka Konflikt Korzyść Kot Kradzież Krew Król Książka Księżyc Kwiaty Łzy Lenistwo List Literat Los Lud Mądrość Mąż Małżeństwo Marzenie Maska Maszyna Matka Matka Boska Mędrzec Mężczyzna Melancholia Miasto Mieszczanin Miłość Miłość niespełniona Milczenie Młodość Moda Modlitwa Morze Motyl Muzyka Nadzieja Naród Natura Nauczycielka Nauka Niebezpieczeństwo Niebo Niemiec Niewola Noc Obłok Obowiązek Obraz świata Obrzędy Obyczaje Obywatel Odrodzenie przez grób Odwaga Ofiara Ogień Ogród Ojciec Ojczyzna Oko Okręt Okrucieństwo Omen Pamięć Pan Państwo Patriota Piękno Pielgrzym Pieniądz Pies Plotka Pobożność Podróż Podstęp Poeta Poetka Poezja Pogrzeb Pokój Pokora Polak Polityka Polska Pomoc Poświęcenie Postęp Potwór Pożar Pozory Praca Prawda Prawnik Prometeusz Proroctwo Prorok Przebranie Przeczucie Przekleństwo Przemiana Przemijanie Przemoc Przestrzeń Przywódca Ptak Radość Raj Religia Robotnik Rosja Rosjanin Rozczarowanie Rozpacz Rozstanie Rozum Ruiny Rycerz Śmiech Śmierć Śpiew Światło Święto Sąd Sąd Ostateczny Salon Samobójstwo Samotnik Samotność Sędzia Sen Serce Siła Sława Słowo Sługa Smutek Sprawiedliwość Starość Strach Strój Stworzenie Sumienie Syn Szaleństwo Szaleniec Szatan Szczęście Szkoła Szlachcic Sztuka Tajemnica Taniec Tęsknota Teatr Theatrum mundi Tłum Twórczość Ucieczka Upadek Urzędnik Warszawa Wdowa Wiara Więzienie Wiedza Wierzenia Władza Własność Woda Wolność Współczucie Wspomnienia Wygnanie Wyobraźnia Wyspa Wzrok Żałoba Żart Żołnierz Żona Życie jako wędrówka Życie snem Żyd Zabawa Zabobony Zaręczyny Zazdrość Zbawienie Zbrodnia Zdrada Zło Zmartwychwstanie Zwątpienie Zwierzęta

Tłumaczenia

O autorze

Cyprian Kamil Norwid
il. Józef Łoskoczyński (1857-1928), domena publiczna, Wikimedia Commons

Cyprian Kamil Norwid

Ur.
24 września 1821 w Laskowie-Głuchach
Zm.
23 maja 1883 w Paryżu
Najważniejsze dzieła:
Vade-mecum (1858-1866), Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem (1851), Bema pamięci żałobny rapsod (1851), Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie (styczeń 1856), Do obywatela Johna Brown (1859), Wanda (1851), Krakus. Książę nieznany (1851), Czarne kwiaty (1856), Białe kwiaty (1856), Quidam. Przypowieść (1855-1857), Cywilizacja. Legenda (1861), Archeologia (1866), Rzecz o wolności słowa (1869), Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872), Ad leones! (1883)

Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tworzył także prace plastyczne. Jego edukacja miała charakter niesystematyczny, można więc powiedzieć, że we wszystkich uprawianych dziedzinach sztuki był samoukiem. Będąc żarliwym miłośnikiem piękna, służył mu nie tylko jako poeta, ale także jako rysownik, akwarelista, medalier i rzeźbiarz.
Zaliczany jest do grona największych polskich romantycznych poetów emigracyjnych: utrzymywał nie tylko osobiste kontakty, ale również literacką wymianę zdań z najwybitniejszymi postaciami z tego kręgu - Z. Krasińskim, A. Mickiewiczem, J. Słowackim, F. Chopinem.
Jednakże charakter twórczości Norwida każe historykom literatury łączyć go z nurtem klasycyzmu i parnasizmu. W swojej twórczości stworzył i ukształtował na nowo takie środki stylistycznie jak: przemilczenie, przybliżenie, zamierzona wieloznaczność, swoiste wykorzystanie aluzji, alegorii i symbolu. Teksty Norwida nasycone są refleksją filozoficzną.
Jeśli chodzi o postawę ideową, Norwid był tradycjonalistą, ale zarazem wrogiem wszystkiego, co nazywano nieoświeconym konserwatyzmem. Początkowo związany z warszawskim środowiskiem literackim (m. in. z Cyganerią Warszawską), większość swego życia spędził poza krajem. Przebywał w wielu miastach europejskich: Dreźnie, Wenecji, Florencji, Rzymie (podczas Wiosny Ludów), Berlinie, Paryżu, a w 1853 r. udał się do Stanów Zjednoczonych. Zza oceanu wrócił jednak na wieść o wojnie krymskiej (później jeszcze wielkie ożywienie poety wywołał wybuch powstania 1863r.), by zamieszkać w Londynie, a następnie ponownie w Paryżu. Tu też zmarł w nędzy, w przytułku, w Domu św. Kazimierza i został pochowany na cmentarzu w Montmorency. Żył nader skromnie, cierpiał z powodu nasilającej się stopniowo głuchoty i ślepoty, chorował na gruźlicę.
Za życia zdołał niewiele ze swych utworów wydać, był twórcą niezrozumianym i niedocenianym, stał się wielkim odkryciem dopiero w okresie Młodej Polski za sprawą obszernej publikacji pism poety przygotowanej przez Z. Przesmyckiego (pseud. Miriam), redaktora Chimery w latach 1901-1907. Wielkie zasługi dla przywrócenia Norwida literaturze polskiej uczynił autor wydania krytycznego Pism wszystkich (1971-1976) J. W. Gomulicki.

  • autor: Marta Kwiatek