ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

 
Wpłać
Strona główna Katalog Autor
Elżbieta Drużbacka

Elżbieta Drużbacka

Barok ✖ Liryka ✖ Wiersz ✖
Sortuj:

wiersze Barok Elżbiety Drużbackiej

Bóg Brat Burza Ciało Czas Dama Dar Diabeł Dwór Grzech Grzeczność Historia Jedzenie Kara Kobieta Kondycja ludzka Konflikt Korzyść Kot Kradzież Łzy Mąż Małżeństwo Mężczyzna Miłość Miłość niespełniona Młodość Moda Modlitwa Muzyka Nadzieja Narodziny Natura Nauka Niebezpieczeństwo Niewola Nuda Obraz świata Obyczaje Ogień Oko Pies Piorun Plotka Pokusa Polowanie Pożądanie Pozycja społeczna Praca Przemiana Przemijanie Przyjaźń Przysięga Ptak Pycha Religia Robak Rodzina Rozstanie Ruiny Ślub Śmierć Śpiew Samolubstwo Samotność Sielanka Siostra Słowo Smutek Starość Strach Strój Sumienie Tajemnica Upadek Vanitas Walka Wiara Wiatr Wierność Wieś Wiosna Własność Woda Wzrok Żona Zabawa Zapach Zdrada Zdrowie Złoty wiek Zwierzę

O autorze

Elżbieta Drużbacka
Aut. Elżbieta Drużbacka, domena publiczna, Wikimedia Commons

Elżbieta Drużbacka

Ur.
ok. 1695 r. w województwo małopolskie
Zm.
14 marca 1765 w Tarnów
Najważniejsze dzieła:
Zbiór rytmów duchownych, panegirycznych, moralnych i światowych

Poetka i tłumaczka doby baroku.
Nosiła panieńskie nazwisko Kowalska; pochodziła prawdopodobnie z Wielkopolski. Poślubiła Kazimierza Drużbackiego, skarbnika żydaczowskiego (przed 1721 r.). Całą swą edukację, obejmującą znajomość mitologii, jęz. francuskiego i pewną kulturę literacką, zdobyła, przebywając wiele na dworach magnackich: Sieniawskich, Czartoryskich, Sanguszków i Branickich. Po wczesnej śmierci męża gospodarowała nadal w dzierżawionych od Sieniawskich majątkach w Cieplicach i Rzemieniu. Ok. 1756 r. osiadła w klasztorze bernardynek w Tarnowie, kontynuując pracę pisarską (np. tworząc romansowe poematy epickie Fabuła o książęciu Adolfie czy Historia chrześcijańska księżny Elefantyny z 1769).
Autorka wierszy lirycznych, satyrycznych i sielankowych, łącząca tematykę religijną z wrażliwością na przyrodę, chętnie operująca żartem obyczajowym. Dorobek Drużbackiej został wydany już w 1752 przez J. A. Załuskiego p.t. Zbiór rytmów duchownych, panegirycznych, moralnych i światowych; w tomie zwraca uwagę m.in. Opisanie czterech części roku. Pisarze oświecenia (Krasicki, Kołłątaj) cenili ją za bogactwo i czystość języka oraz płynność wiersza; budziła też zainteresowanie jako jedna z pierwszych autorek w literaturze polskiej.
Rozproszone wiersze publikowane w czasopismach w XVIII i XIX w. zebrał A. Lange w tomie I. Skarbca poezji polskiej (1903).

Wszystko, co stworzył Bóg ręką i słowem,
Ustąpić czasy muszą stare nowem,
I nic trwałego...

Elżbieta Drużbacka, Wiersze światowe, Awersya pewnej Damy całe życie bawiącej u wielkich Dworów, przy których gdy nie tylko same próżność, nieszczerość, zazdrość i wiele defektów uznała, waletę życiu takiemu wypowiada, a na spokojniejsze się wybiera
Niech kto chce w dworskiem życiu smaki czuje,
Niech w odebranych respektach góruje,
Niech się...

Elżbieta Drużbacka, Wiersze światowe, Awersya pewnej Damy całe życie bawiącej u wielkich Dworów, przy których gdy nie tylko same próżność, nieszczerość, zazdrość i wiele defektów uznała, waletę życiu takiemu wypowiada, a na spokojniejsze się wybiera
Pierwsza zaczyna żal do męża prawić,
Że jak smok siedzi na łańcuchu w domu,
Nic...

Elżbieta Drużbacka, Wiersze światowe, Skargi kilku Dam w spólnej kompanji będących, dla jakich racyi z Mężami swojemi żyć nie chcą
  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.