ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

Motyw: Śmierć

Twórczość Modernizm

powieść psychologiczna powieść fantastyczna Pozytywizm Dwudziestolecie międzywojenne Aforyzm Edmondo de Amicis Artykuł Ferdinand Avenarius Ballada Baśń Wacław Berent Rudolf G. Binding Tadeusz Boy-Żeleński Stanisław Brzozowski Justyna Budzińska-Tylicka Joseph Conrad Ignacy Dąbrowski Gustaw Daniłowski Max Dauthendey Arthur Conan Doyle Dramat Dramat niesceniczny Dramat poetycki Dramat wierszowany Dramat współczesny Epika Esej Farsa Felieton Maria Grossek-Korycka Gerhart Hauptmann Paul Heyse Hymn Henryk Ibsen Karol Irzykowski Alfred Jarry Jasełka Eleonora Kalkowska Jan Kasprowicz Komedia Stanisław Korab-Brzozowski Wincenty Korab-Brzozowski Agnes von Krusenstjerna Władysław Łoziński Selma Lagerlöf Antoni Lange Maurice Leblanc Anatole Le Braz Legenda Jan Lemański Bolesław Leśmian Edward Leszczyński Liryka Maurice Maeterlinck Gustav Meyrink Tadeusz Miciński Franciszek Mirandola Helena Mniszkówna Lucy Maud Montgomery Tadeusz Nalepiński Andrzej Niemojewski Friedrich Nietzsche Nowela Odezwa Opowiadanie Artur Oppman Władysław Orkan Bronisława Ostrowska Helena Janina Pajzderska Pamiętnik Icchok Lejb Perec Włodzimierz Perzyński Pieśń Poemat Poemat dygresyjny Poemat prozą Powieść powieść dla dzieci i młodzieży powieść historyczna powieść kryminalna powieść obyczajowa Marcel Proust Kazimierz Przerwa-Tetmajer Stanisław Przybyszewski Reportaż Władysław Stanisław Reymont Rainer Maria Rilke Maria Rodziewiczówna Edmond Rostand Rozprawa Józef Ruffer Lucjan Rydel Józef Siemiradzki Jan Słomka Edward Słoński Carl Spitteler Andrzej Strug Maciej Szukiewicz Tragedia Tragifarsa Traktat Hugo von Hofmannsthal Detlev von Liliencron Cecylia Walewska Otto Weininger Wiersz Wiersz sylabotoniczny Oscar Wilde Maryla Wolska Stanisław Wyspiański Stefan Żeromski Jerzy Żuławski Gabriela Zapolska Kazimiera Zawistowska Marian Zdziechowski Emil Zola Otto zur Linde

Motyw: Śmierć

Śmierć stanowi najistotniejszy problem egzystencjalny, określa kondycję ludzką. Jest wyzwaniem dla dumy z osiągnięć człowieka w opanowywaniu i poznawaniu świata oraz siebie samego dzięki rozumowi, nauce i coraz doskonalszej technice. Śmierć niweczy wszystkie usiłowania i wszystkie nadzieje. Zagraża w każdej chwili i właściwie przez cały czas podgryza życie człowieka jak robak drążący pień drzewa, by na końcu je powalić. „Bo na tym świecie Śmierć wszystko zmiecie, / Robak się lęgnie i w bujnym kwiecie” — pisał Antoni Malczewski (Maria). Upływ czasu, przemijanie przypomina o tym, że w końcu przeminie wszystko. Nic na świecie nie daje — wobec świadomości nieuchronnej śmierci – trwałego oparcia; stąd rodzi się myślenie o marności wszystkiego. Postawa taka: patrzenia na świat w perspektywie zagrożenia zniszczeniem i śmiercią rodzi melancholię, która do surowego vanitas dodaje tęsknotę za tym, co było (stąd pewna predylekcja do ruin). Zajęciem melancholika jest wspominanie i nieukojona żałoba; (zob. też: trup, grób, gotycyzm, pogrzeb, nieśmiertelność).