William Shakespeare (Szekspir)
Poskromienie złośnicy
CURTIS
Kto mnie tam tak zmarzłym woła głosem?
GRUMIO
Kra lodu. Jeśli mi nie wierzysz...
Kto mnie tam tak zmarzłym woła głosem?
Kra lodu. Jeśli mi nie wierzysz...
Pora roku kojarzona z dreszczem zimna i smutku zarazem, została zilustrowana chociażby w Królowej śniegu Andersena czy Chłopach Reymonta. W literaturze zima jawi się jako niezwykle trudny okres, będący wyzwaniem dla kondycji i zaradności człowieka. Monochromatyczny krajobraz uwydatnia ślady ludzkiej działalności i postępu w okiełznaniu niesprzyjających warunków środowiska. Opisy zimy mogą być ponadto obrazami swoistego piękna przyrody, pokrytego lśniącym lodem i śnieżnobiałym puchem. Bywa wykorzystywana jako metafora śmierci, ponieważ jest to czas obumarcia natury.