Bolesław Leśmian
Dreszcze nasze u warg się spotkały
A czas nastał. Idąca do lasu przez drogę
Śmierć mnie woła. Na próżno! Umrzeć już...
Motyw służy do zaznaczania tych fragmentów, które wskazują na trwałość uczucia sięgającą poza ziemskie życie. W Legendzie o Tristanie i Izoldzie znakiem takiej miłości jest gałąź głogu, która, wyrastając z grobu kochanka, wrasta w miejsce pochówku kochanki. O takiej miłości mówi też Gustaw na sam koniec swej wizyty u Księdza, gdy już znalazł ukojenie.