Jan KochanowskiFraszki, Księgi pierwszeO prałacie
1
Jako prałata jednego uczczono.
Białychgłów młodych i panów niemało
Za jednym stołem pospołu siedziało.
5Siedział też i ten, com go już mianował,
Bo dobrej myśli nigdy nie zepsował.
Mnich wedle niego, a po drugiej ręce
Pani co starsza. Słuchajże o męce:
Na pirwszym miejscu pannę całowano,
10Także do końca podawać kazano
[1].
Więc tego nie raz, ale kilka było,
A prałatowi by kąska niemiło
[2],
Bo co raz to go baba pocałuje,
A on zaś mnicha; więc mu się styskuje.
15Miał czyściec prawy jeszcze na tym świecie,
Bodaj wam taki, co go mieć nie chcecie
[3].