Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Motyw: Grzeczność

Epika

powieść grozy Starożytność Renesans Barok Oświecenie Romantyzm Pozytywizm Modernizm Dwudziestolecie międzywojenne Współczesność Aforyzm Edmondo de Amicis Artykuł Bajka Baśń Wacław Berent Marie Beyle (Stendhal) Bjørnstjerne Bjørnson Tadeusz Boy-Żeleński Charlotte Brontë Stanisław Brzozowski Kazimiera Bujwidowa Frances Hodgson Burnett Miguel de Cervantes Saavedra James Oliver Curwood Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort Dialog Charles Dickens Tadeusz Dołęga-Mostowicz Antonina Domańska Dramat współczesny Dziennik Epos Esej Felieton Anatole France Aleksander Fredro Gawęda szlachecka Zygmunt Gloger Wiktor Gomulicki Seweryn Goszczyński Fryderyk Hebbel E. T. A. Hoffmann Klementyna z Tańskich Hoffmanowa Zygmunt Kaczkowski Jędrzej Kitowicz Maria Konopnicka Janusz Korczak Michał Dymitr Krajewski Ignacy Krasicki Marek Aureliusz Gustav Meyrink Adam Mickiewicz Michel de Montaigne Charles de Montesquieu (Monteskiusz) Zuzanna Morawska Izabela Moszczeńska-Rzepecka Edith Nesbit Friedrich Nietzsche Nowela Odczyt Opowiadanie Helena Janina Pajzderska Pamiętnik Platon Poemat dygresyjny Pogadanka Powieść powieść dla dzieci i młodzieży Powieść epistolarna powieść historyczna powieść kryminalna powieść obyczajowa powieść przygodowa Marcel Proust Proza poetycka Bolesław Prus Przypowieść François Rabelais Maria Ratuld-Rakowska Reportaż podróżniczy Władysław Stanisław Reymont Maria Rodziewiczówna Jean-Jacques Rousseau Rozprawa Henryk Rzewuski Satyra Bruno Schulz Henryk Sienkiewicz Jan Słomka Juliusz Słowacki Robert Louis Stevenson Rabindranath Tagore William Makepeace Thackeray Traktat Mark Twain Zofia Urbanowska Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy) Władysław Witwicki Stefan Żeromski

Motyw: Grzeczność

O grzeczności mówiono wiele w oświeceniu — epoce literackiej, której jednym z wyznaczników jest dydaktyzm. Jest to np. częsty motyw Satyr Krasickiego, niekiedy przywoływany w ironiczny sposób; grzeczność staje się tu niekiedy synonimem zewnętrznej ogłady, ale też fałszu, pozy, maski:
,,Grzeczność — talent nie lada, ten rad w dworach gości,
Ten kształci oświecone jasne wielmożności,
Ten jest cechą każdego, co się dworu ima,
Co pozoru ma nazbyt, a istoty nie ma,
Zgoła co jest dworakiem."
Pamiętać jednak należy również o niełatwej sztuce grzeczności opisywanej w Panu Tadeuszu, a będącej filarem ładu społecznego: grzeczność stanowi tu zbiór zasad pozwalających uszanować pozycję i zasługi każdego.