ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

Motyw: Ojczyzna

Epika

powieść grozy Starożytność Renesans Barok Oświecenie Romantyzm Pozytywizm Modernizm Dwudziestolecie międzywojenne Współczesność Louisa May Alcott Edmondo de Amicis Jerzy Andrzejewski Autorka nieznana Baśń Jan Niecisław Baudouin de Courtenay Marie Beyle (Stendhal) Tadeusz Borowski Tadeusz Boy-Żeleński Stanisław Brzozowski Miguel de Cervantes Saavedra François-René de Chateaubriand Kazimierz Deczyński Demostenes Dialog Ignacy Drygas Adolf Dygasiński Epos Esej Felieton Anatole France Aleksander Fredro Gawęda Gawęda szlachecka Johann Wolfgang von Goethe Seweryn Goszczyński Artur Gruszecki Halina Górska Paul Heyse Homer Humoreska Kazanie Andrzej Kijowski Rudyard Kipling Janusz Korczak Halina Krahelska Ignacy Krasicki Zygmunt Krasiński Józef Ignacy Kraszewski Władysław Łoziński Legenda Bolesław Leśmian List Tadeusz Miciński Adam Mickiewicz Zuzanna Morawska Friedrich Nietzsche Cyprian Kamil Norwid Nowela Odezwa Opowiadanie Artur Oppman Eliza Orzeszkowa Bronisława Ostrowska Pamiętnik Jan Chryzostom Pasek Platon Edgar Allan Poe Poemat Poemat dygresyjny Wacław Potocki Powieść powieść dla dzieci i młodzieży powieść historyczna powieść obyczajowa Powieść poetycka Bolesław Prus Ksawery Pruszyński Stanisław Przybyszewski Reportaż Reportaż podróżniczy Władysław Stanisław Reymont Różne Maria Rodziewiczówna Józef Roth Jean-Jacques Rousseau Rozprawa Rozprawa polityczna Henryk Rzewuski Satyra Henryk Sienkiewicz Piotr Skarga Juliusz Słowacki Stanisław Staszic Jonathan Swift Władysław Syrokomla Maciej Szarek Traktat Stefan Żeromski Narcyza Żmichowska Jerzy Żuławski Zofia Żurakowska Marian Zdziechowski
Iliada

Homer

Iliada

— «Kochana Andromacho, czuję żale twoje,
Lecz by Trojów i Trojek głosy mnie przebodły,
Gdybym się...
Czytaj więcej
Iliada

Homer

Iliada

Walczcie więc, bo zwycięstwem pewnym się zaszczyciem.
Kto ma paść, niech bez żalu rozstanie się...
Czytaj więcej

Motyw: Ojczyzna

Pojęcie to ma dwa zasadnicze znaczenia: klasyczne i romantyczne (a następnie postromantyczne). W ujęciu klasycznym, ojczyzna zabezpiecza prawa obywatelskie, co stanowi o jej wartości oraz decyduje o konieczności jej obrony, choćby kosztem największych poświęceń. W taki sposób rozumieli swoją ojczyznę Spartanie, na czele z Leonidasem, który poległ tak sławną śmiercią pod Termopilami, tym też była ojczyzna dla Kochanowskiego i Frycza Modrzewskiego: porządkiem społecznym. Jednak w Europie przeoranej rewolucją i wojnami napoleońskimi, a następnie ciasno ujętej w karby pod rządami Świętego Przymierza — dla wielu narodów (pojęcie to wówczas kształtowało się i wypełniało znaczeniem) ojczyzna utraciła swą funkcję gwarantowania praw swych obywateli (ponadto rozszerzył się zbiór tych, którzy ubiegali się o status obywatela). Ojczyzna stała się ideą wymagającą ofiar dla zachowania jej samej — nawet jako idei tylko i nawet bez perspektywy uzyskania lub umocnienia praw obywateli. Jako idea, ojczyzna uzyskała też sankcję boską, uległa sakralizacji (co spowodowało pewne zamieszanie w sferze religijnej).