A pani Laura była energiczna, nie pozwalała go okradać i oszukiwać, ubóstwiała swego Olinkę, a...
— Kochałam cię i właśnie dlatego nie zostałabym nigdy twoją żoną, nigdy!
Aż przystanął, zdziwiony naciskiem...
siadł i czytał list od narzeczonej.
Mój drogi panie Karolu!
Dziękuję serdecznie za list ostatni...
— Okropne! Byłem ślepy i w nawale interesów nie spostrzegłem różnicy. Panie Hieronimie, pan mnie zna...
A gdy każdy już koleją rozpiął stanik i gorsecik, gdzie się rajskie jabłka śmieją — szybkim...
Za późno! Daremnie! Twoje przekleństwo, ojcze!… więcej nie pytaj! jestem… ja… przekleństwo twoje… wydarte...
Ja sam za znieważony porządek umierać muszę.
Odbierzcie mu szpadę — chce się zabić.
Za pomocą tego hasła zaznaczamy fragmenty mówiące o postawie przedkładania ponad własny interes — dobra innych. Może to być dobro osoby, z którą łączy nas przyjaźń, miłość lub/i więzy rodzinne, albo też dobro wspólnoty, do której czujemy się przynależni. Poświęcenie wiąże się z motywem ofiary, ale ma węższe znaczenie. W Siłaczce bohaterka poświęca swoje życie idei pracy organicznej, a więc jest to poświęcenie na rzecz społeczeństwa (czy też narodu, ale w przewartościowanym rozumieniu pozytywistycznym). W Naszej szkapie osobistym poświęceniem dla rodziny jest, gdy matka sprzedaje swój największy skarb — garnek.
