Przypisy

Macte virtute estote, carissimi! Diabolus claudicans sum, vulgo (łac.) — Dzielnie spisaliście się, najdrożsi. Jestem diabeł kulawy, pospolicie [w domyśle: pospolicie mówiąc; red. WL]. [przypis redakcyjny]

magis in elucidationem (łac.) — raczej na uświetnienie. [przypis redakcyjny]

magis inviti, quam invitati (łac.) — raczej z przymusu niż zaproszeni. [przypis redakcyjny]

magistra vitae (łac.) — popularne łacińskie przysłowie historia est magistra vitae: historia jest nauczycielką życia. [przypis redakcyjny]

magnae (…) obstinatius (łac.) — wielkie umysły tym uporczywsze, im większe trudności. [przypis redakcyjny]

magnam partem (łac.) — wielką część. [przypis redakcyjny]

magnam popularitatem (łac.) — wielką wziętość. [przypis redakcyjny]

magna pars fui (łac.) — brałem wielki udział (zwrot przysłowiowy). [przypis redakcyjny]

Magnifice domine N. N.! (…) Eleonora in Croes Dyvarne (łac.) — Wielmożny Panie! Co sercu drogie, wielbimy chętnie w duchu, pragniemy upewniać słowami, żądamy oglądać oczyma. Jaki szacunek wielmożny rodzic mój powziął dla znakomitego bohatera narodu sławnego i towarzysza takiego wodza, jakim czci go przywiązaniem, tego dowodzi bardzo częste wspominanie nazwiska Wielmożnego Pana, jako też i mocne postanowienie, w którym trwa ciągle, aby Cię kochać nie jak przybranego, lecz jakby z własnej krwi zrodzonego syna. Jeżeli zaś ojciec Cię kocha, kocha Cię niemniej córka, bo w jej duszy czuła skłonność tak niewzruszone zapuściła korzenie, że gdyby można przesłać w tym piśmie serce stroskane, każdy wyczytałby z łatwością jawne i wieczne szczerości dowody. Wyznaję teraz, co długo taiłam, że w całym życiu ubiegłem nie czułam do żadnego z mężczyzn wśród tylu ubiegających się o mą rękę przywiązania w sercu oprócz do Ciebie, Wielmożny Panie; i chętnie wierzę, że to pochodzi z woli Boga i wskutek postanowienia Jego. Jeżeli Ty, Wielmożny Panie, to samo żywisz w sercu, co wyznałeś ustami, szczęściem to nazywam; jeżeli usta dla mego uspokojenia oświadczyły mi coś wręcz przeciwnego, byłby to straszny grzech przeciw miłości bliźniego. Wyobraź sobie miłość moją, której ani odległość miejsc ani wstydliwość stanu mojego oddzielić od Ciebie nie zdoła. Bieży chyżo przez pociski, przez ogień i tyle niebezpieczeństw; śpieszy się, by zwiedzić przybytek Bellony, nie lękając się wcale jej zwolenników. O tym tylko myśli, jak wejść do obozu, i nie trwożą jej trąb marsowych dźwięki; zamierza pójść, dokąd losy wiodą i tajniki serca wołają. Bogdajby uniknęła gwałtownych wyrzutów i mogła się cieszyć ze ziszczenia zaręczeń. W ofierze składam ci wierne serce: przyjmij i pomnij na słowo Twoje, którym nadzieję wznieciłeś we mnie. Dom rodziców moich z łaski Boga dość świetny i może się równać z najstarożytniejszymi rodzinami Królestwa Polskiego. Dostatki nie tajne. Obyczaje moje, choć proste, chwaliłeś przecie; jeżeli Ci się więc podobają, nie dajże się zrazić. Wiara nie wadzi, bo wyznaję też świętej Trójcy osobę, która łaską Swoją skłania serca ludzkie. Słowa ojca mojego, że majątku za granicę królestwa wywozić nie można, niech nie będą na przeszkodzie. Zasady tej twórcą jest mój ojciec, Ty zaś tłumaczem, Ty, Wielmożny Panie, pełnomocnym wykonawcą. Twoją rzeczą będzie rozkazywać, moją słuchać. Wielmożny Ricaldus, generalny komisarz i sekretarz królestwa naszego, oddał mi przychylnych uczuć twoich dowody. O potwierdzenie ich prawdziwości proszę Boga i siostrę moją najdroższą, która z pewnością wystawi jasno skłonności moje. Ile słów, tyle westchnień; ile wspomnień, tyle łkania. Jeśliby kto zapytał: „Czemuż to czynisz?”, dość mi powiedzieć: „Odpowiadaj, serce, za mnie”. Serce moje już nie do mnie, do Ciebie należy; mnie opuściło, Tobie towarzyszy, w Tobie przemieszkuje. Czy prawdę mówię, badaj! Co ze zbuntowanym sercem czynić, poradź! Na wszystko z łatwością lek znajdziesz, skoro zechcesz. Jeżeli mię porzucisz, pamiętaj, że gniew Boski karał zawsze niewdzięczność. Tego jednak nie życzę sobie i nie wątpię o przyrzeczeniach Twoich; przestrzegam tylko, aby nie powtórzyły się zgorszenia, które u ludzi poprzednich wieków potępiamy. Teraz mi nic więcej pragnąć nie wypada, jak tylko obecności Twojej, Wielmożny Panie, w domu ojca mojego, która, tak wierzę, wszystko na lepsze obróci. Przybądź na jedną przynajmniej godzinę, o to usilnie proszę, gorąco wzywam, niecierpliwie oczekuję jako Wielmożnego Pana M. do końca życia serdecznie przywiązana Eleonora na Croes Dyvarne. [przypis redakcyjny]

magnis itineribus (łac.) — śpiesznymi pochodami. [przypis redakcyjny]

magnis itineribus (łac.) — śpiesznymi (wielkimi) pochodami. [przypis redakcyjny]

magnis itineribus (łac.) — szybkimi pochodami. [przypis redakcyjny]

magnis itineribus (łac.) — z wielkim pośpiechem. [przypis redakcyjny]

magno motu et deliberatione cum Imperio et Republica Veneta contra potentiam Ottomanicam (łac.) — po wielkich zabiegach i naradach z Cesarstwem i Rzecząpospolitą Wenecką przeciw potędze otomańskiej. [przypis redakcyjny]

magno motu (łac.) — za wielkimi zabiegami. [przypis redakcyjny]

magno praesuli (łac.) — wielkiemu biskupowi. [przypis redakcyjny]

magnorum (…) admiratio (łac.) — wielkich ludzi nie chwalić, lecz podziwiać należy. [przypis redakcyjny]

magnorum nominuni (łac.) — wielkich imion. [przypis redakcyjny]

maiestas (łac.) — powaga. [przypis redakcyjny]

Maiestatem (łac.) — Majestat. [przypis redakcyjny]

malaciam in malitiam (łac.) — łagodność w złość. [przypis redakcyjny]

mala consilia ordinis intermedia (łac.) — złe rady pośredniego stanu; pośrednim stanem między królem a stanem rycerskim (szlachtą) jest senat. [przypis redakcyjny]

male cohaerens corpori suo caput (łac.) — głowa źle przylegająca do ciała. [przypis redakcyjny]

Maledicatur autem Satanas, creatura Gehennae (łac.) — Zelżony zaś niech będzie szatan, nędzny pomiot piekła. [przypis redakcyjny]

male … habuit senatum (łac.) — źle usposobiła senat. [przypis redakcyjny]

male olentem (łac.) — cuchnące. [przypis redakcyjny]

malevolentia (łac.) — złość. [przypis redakcyjny]

malevoli (łac.) — źli, źle myślący. [przypis redakcyjny]

malevolis consiliis (łac.) — złośliwymi radami. [przypis redakcyjny]

malevolorum conatus (łac.) — źle myślących usiłowania. [przypis redakcyjny]

malo eventu (łac.) — niepomyślnie. [przypis redakcyjny]

malum supra omne malum (łac.) — nieszczęściem nad wszystkie nieszczęścia. [przypis redakcyjny]

maneant posteritati pro testimoniis vitae meae (łac.) — pozostały dla potomstwa jako świadectwa życia mego. [przypis redakcyjny]

manebimus adhuc (łac.) — zostaniemy jeszcze. [przypis redakcyjny]

manibus date lilia plenis! (łac.) — dawajcie pełnemi rękoma. [przypis redakcyjny]

mankament (z łac.) — brak, wada, usterka. [przypis redakcyjny]

mansjonarz (z łac.) — ksiądz, wolny od obowiązków, prócz odprawienia mszy i pacierzy kapłańskich. [przypis redakcyjny]

mansum ex ore daret (łac.) — od ust by sobie odjął. [przypis redakcyjny]

manu, consilio, opere et oratione (łac.) — ręką, radą, czynem i modlitwą. [przypis redakcyjny]

manu propria (łac.) — własnoręcznie. [przypis redakcyjny]

marter (z łac.) — świadek, męczennik. [przypis redakcyjny]

Martii (łac.) — marca. [przypis redakcyjny]

Martis arenam (łac.) — Marsowe pole. [przypis redakcyjny]

massam (łac.) — masę, ogół. [przypis redakcyjny]

mastykować (z łac.) — żuć, przen.: rozważać. „To gdy zmastykuje” (Wiśniowiecki u Twardowskiego: Wojna domowa, I, 26). Pasek użył jednak słowa gwarowego mastykować: maścić (od mastyka: tłustość, smarowidło); jeszcze dziś można słyszeć: „A to mu wymaścił!”. „Tym bardziej mastykuje” znaczy więc: tym bardziej maści, mówi rzeczy dla ucha nieprzyjemne. [przypis redakcyjny]

materias consultationis (łac.) — przedmioty narad. [przypis redakcyjny]

matrimonii (łac.) — obrońców małżeństwa. [przypis redakcyjny]

Mavortia signa rubescunt, Floribus et subitis animantur frondibus hastae (łac.) — czerwienieją znaki Marsowe: kwiatami i gałęziami niespodziewanymi ożywiają się włócznie. [przypis redakcyjny]

maximum solatium est vacare culpa (łac.) — największa pociecha nie poczuwać się do winy (Cicero, Ad familiares, 7, 5). [przypis redakcyjny]

mea culpa (łac.) — moja wina. [przypis redakcyjny]

mea culpa, mea maxima (łac.) — moja wielka, moja bardzo wielka [wina]. [przypis redakcyjny]

media, lm. od medium (łac.) — osoby poddane działaniu hipnotyzera. [przypis redakcyjny]

mediator (z łac.) — pośrednik. [przypis redakcyjny]

mediować (z łac.) — pośredniczyć, godzić. [przypis redakcyjny]

me inscio (łac.) — bez mej wiedzy. [przypis redakcyjny]

melancholia progressiva (łac.) — termin psychiatryczny na oznaczenie pogłębiającego się stanu chorobliwego przygnębienia. [przypis redakcyjny]

Meliorem, meliorem elegit (łac.) — wybrał lepszą, lepszą [część]. [przypis redakcyjny]

meliorem partem elegit (łac.) — wybrał lepszą część. [przypis redakcyjny]

melius in semente, quam in segete bella exscindere (łac.) — łatwiej w zarodku niż w dojrzałości wojny tłumić. [przypis redakcyjny]

melius (…) praeveniri (łac.) — lepiej uprzedzić, niż być uprzedzonym. [przypis redakcyjny]

memento (łac., dosł.: pamiętaj) — tu użyte żartobliwie dla określenia napiwku. [przypis redakcyjny]

memento mori (łac.) — pamiętaj na śmierć, [dziś: pamiętaj o śmierci]. [przypis redakcyjny]

memento mori (łac.) — pamiętaj o śmierci. [przypis redakcyjny]

memorandum facinus (łac.) — dzieło godne pamięci. [przypis redakcyjny]

memor es (łac.) — pamiętasz. [przypis redakcyjny]

memoria actionum nostrarum bene a nobis gestarum (łac.) — pamięć cnotliwych czynów naszych. [przypis redakcyjny]

memoriam ipsam cum voce perdidissemus, si tam in nostra potestate esset oblivisci, quam tacere (łac.) — stracilibyśmy byli pamięć wraz z głosem, gdyby w mocy naszej było tak zapomnieć, jak milczeć. [przypis redakcyjny]

mens divinior (łac.) — duch natchniony; tu: mowa o Towiańskim. [przypis redakcyjny]

mens (…) humari (łac.) — dusza i sława nie zstępują do grobu. [przypis redakcyjny]

mens (łac.) — myśl. [przypis redakcyjny]

mens, mentis (łac.) — rozum, tu B. lp mentem. [przypis redakcyjny]

mens, mentis (łac.) — umysł, rozsądek; zdrowie psychiczne, tu B. lp mentem. [przypis redakcyjny]

mens (z łac.) — umysł, myśli. [przypis redakcyjny]

mere (łac.) — zupełnie, czysto, ściśle. [przypis redakcyjny]

mere-mere-trix-trix (łac.) — dowcipne rozłożenie wyrazu szpetnego na części, które osobno nie są nieprzyzwoite; meretrix: wszetecznica. [przypis redakcyjny]

merentur perennitatem (łac.) — zasługują trwałość. [przypis redakcyjny]

meretur (łac.) — zasługuje. [przypis redakcyjny]

merita (łac.) — zasługi. [przypis redakcyjny]

merita (łac.) — zasługi. [przypis redakcyjny]

merito debetur salvis tamen iuribus (łac.) — słusznie należy, z zachowaniem wszakże praw. [przypis redakcyjny]

meritum (łac.) — istota sprawy, wątek, treść. [przypis redakcyjny]

meritum (łac.) — treść istotna. [przypis redakcyjny]

meruerant majores nostri axioma (łac.) — wysłużyli sobie przodkowie nasi ten pewnik. [przypis redakcyjny]

meruit gratitudinis (łac.) — zasłużył wdzięczność. [przypis redakcyjny]

meruit (łac.) — zasłużyła się. [przypis redakcyjny]

meruit (łac.) — zasłużył. [przypis redakcyjny]

metas (łac.) — cele. [przypis redakcyjny]

Metenda (…) necessitas (łac.) — Żąć należy żniwo, tak każe konieczność. [przypis redakcyjny]

methodum (łac.) — sposób. [przypis redakcyjny]

meum est (łac.) — moja rzecz. [przypis redakcyjny]

mihi ipsi balneum subministrabo (łac.) — sam sobie łaźnię przyrządzę. [przypis redakcyjny]

militabat pro nobis (łac.) — walczyła za nas. [przypis redakcyjny]

militans (łac.) — walcząca. [przypis redakcyjny]

Minatur (…) facit (łac.) — Grozi wojną, a nie toczy jej; tak cały naród polski zwykł czynić. [przypis redakcyjny]

ministri status (łac.) — ministrowie państwa. [przypis redakcyjny]

minorum i (…) majorum (łac.) — młodszych i starszych. [przypis redakcyjny]

minorum ordinum (łac.) — niższych święceń. [przypis redakcyjny]

minutissima quaeque arcana (łac.) — najdrobniejsze nawet tajemnice. [przypis redakcyjny]

minutissima stipula (łac.) — drobniutkie ździebełko. [przypis redakcyjny]

mirabile (łac.) — dziwne. [przypis redakcyjny]