Motyw: Doskonałość

Pan Tadeusz, który by wstał z półki, oblókł ciało i mówił do nas ze sceny...

Jest to ugruntowane w naszej ludzkiej naturze, że gdy nam się przytrafia coś bardzo brzydkiego...

O, Zdziś był już wówczas zupełnie dojrzałym młodzieńcem, starannie wychowanym i nad wiek rozwiniętym, tylko...

Ooooo! to zaufanie, którym darzą ją chlebodawcy — czyż nie jest alpejskim nektarem elektrycznej wibracji szczęścia...

Małe człowieczki w głowie Maciusia są różne: jedne stare już, jak mistrz ceremonii — i one...

ale mniejsza z tym: czegóż nie pomyśli człowiek w jakiejś cząsteczce sekundy? Gdyby wszystkie takie...