Psalm żalu → ← Psalm nadziei

Spis treści

Anioł: 1
Bóg: 1 2
Broń: 1
Car: 1
Chłop: 1 2 3 4 5 6
Choroba: 1
Chrystus: 1
Ciało: 1 2 3
Cnota: 1
Cud: 1
Czyn: 1 2
Dar: 1
Droga: 1
Dusza: 1 2 3
Dziecko: 1
Gniew: 1
Grzech: 1
Idealista: 1
Kondycja ludzka: 1 2
Konflikt: 1 2 3
Konflikt wewnętrzny: 1
Krew: 1
Lud: 1 2 3
Morderstwo: 1
Naród: 1 2 3 4
Niewola: 1
Obraz świata: 1
Odrodzenie: 1
Ofiara: 1
Ojczyzna: 1
Państwo: 1
Polak: 1 2 3 4 5 6
Polityka: 1 2
Polska: 1 2 3 4 5 6 7 8
Przemoc: 1
Religia: 1
Rosja: 1 2
Rosjanin: 1
Samobójstwo: 1
Stworzenie: 1
Szatan: 1 2
Szlachcic: 1 2 3 4 5 6 7 8
Śmierć: 1
Upiór: 1
Walka: 1 2
Walka klas: 1 2
Wąż: 1
Władza: 1
Wolność: 1
Wróg: 1
Zbawienie: 1
Zbrodnia: 1
Zło: 1 2
Zwierzę: 1 2

Zygmunt KrasińskiPsalm miłości

Choćbym mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłości bym nie miał, stałem się jako miedź brząkająca albo cymbał brzmiący.

Choćbym miał proroctwo i wiedziałbym wszystkie tajemnice i wszelką umiejętność i choćbym miał wszystką wiarę, tak, żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, nicem nie jest.

Św. Paweł, List do Koryntian, rozdz. XIII, 1–2 [1]

Przeciw piekłu podnieść kord!

Bić szatanów czarny ród!

Rozciąć szablą krwawy knut

Barbarzyńskich w świecie hord!

Lecz nie nęcić polski Lud,

By niósł Szlachcie polskiej mord!

Marne wrzaski — próżne mowy —

Z krwi i z błota stary świat!

My do innych idziem lat,

Promień z Niebios spadł już nowy!

Dziecko, Gniew, Kondycja ludzka, WolnośćGdy z kolebki duch się budzi,

Niemowlęctwem wolnych ludzi

Gilotyna i grabieże!

Dzieciom luby wściekły gniew!

I w wylaną, bratnią krew

Wierzą, ciemne, w ślepej wierze!

Nie wolności dotąd człowiek,

To wolności wstało zwierzę!

Lecz czas łuskom odpaść z powiek —

Czas już przejrzeć Boga wolę!

Czas anielski podjąć trud,

Czas odrzucić wszelki brud,

I tym samym znieść niewolę! —

CzynNie jest czynem — rzeź dziecinna!

Nie jest czynem — wyniszczenie!

Jedna prawda boska, czynna,

To przez miłość przemienienie!

Cud, Polska, Szlachcic, Chłop, Lud, NaródJeden tylko, jeden cud:

Z Szlachtą polską — polski Lud,

Jak dwa chóry — jedno pienie! —

Wszystko inne — złudą złud!

Wszystko inne — plamą plam!

I Ojczyzna tylko tam! —

Polak, Polska, Naród, Zbawienie, Szlachcic, Chłop, Dusza, CiałoJeden tylko, jeden cud:

Z Szlachtą polską — polski Lud.

Dusza żywa z żywym ciałem

Zespojone świętym szałem;

Z tego ślubu jeden Duch,

Wielki naród polski sam,

Jedna wola, jeden ruch,

O! zbawienie tylko — tam! —

Szatan, Rosjanin, Rosja, ZłoKto chce iskier z czarta kuźni,

By przepalić czarta moc,

Ten świat w gorszą wpycha noc,

Ten mądrości wiecznej bluźni. —

Choćby nie był Moskal rodem,

Ten Moskalem stał się z ducha,

Ten mongolskich natchnień słucha —

Moskwa-piekło mu narodem. —

Szata Polski nieskalana,

Przenajczystsza i świetlana —

Jak niewinność trudu trudów,

Jako odkup wszystkich Ludów

Dotąd w Polski grobie leży! —

Ten, kto wzniesie pierwszy rękę,

By śnieg zetrzeć z tej odzieży,

Kto przemieni w zbrodnią — mękę,

Kto przekuje w nóż kajdany,

A nie w szablę — ten przeklęty! —

Tego straszna gna pokusa —

Ni mu rozwój światów znany —

Ni objawion mu Duch Święty,

Ni pamiętan duch Chrystusa! —

On bez myśli, on bez serca —

W Boga skarbcach nic nie kupi —

On nieszczęsny i on głupi,

Jak kat każden i morderca!

Przemoc, WładzaGdy zstępują w świat geniusze,

Innym sprawę wiodą torem!

Nikt przez mordy i katusze

Nie był wieków Dyktatorem!

Raczej żyją niebezpiecznie,

Raczej w końcu giną sami,

Lecz zwycięstwo ich trwa wiecznie —

A z nich żaden się nie splami

Terroryzmem — by do szaty

Purpurowej brał szkarłaty

Z braci swoich zżętej głowy —

— Ani Cezar stary w Rzymie!

Ani Francji Cezar nowy [2]!

Każde krwawe w dziejach imię,

Ach! nosiła mierna dusza!

Słaby tylko rzeź wybiera:

Czy mu imię jest — Mariusza [3],

Czy mu imię — Robespierra [4]!

Szlachcic, Chłop, Polak, Naród, Lud, Walka, Ofiara, Walka klasW poświęcenia świętej dumie

Poprowadzi Lud do bitwy,

Kto prowadzić Lud ten umie:

Szlachta Polski — Rusi — Litwy!

Pierśże czyja kwitnie w blizny?

Kto się palił wciąż ofiarą

Na ołtarzach tej Ojczyzny?

Kto nad Ludu błędną marą,

Nad przepaścią ciemną jeszcze,

Skrzył się cały w żary wieszcze?

Kto sam z władz swych się rozbierał,

Narodowi pootwierał

Przyszłe, wielkie bytu niwy?

Ani kupcy — ni Żydowie —

100

Ani mieszczan też synowie —

Lecz ród szlachty nieszczęśliwy! —

Ród, co nie znał z wrogiem miru [5],

Żniwem trupim ścinan w boju,

Lub zapędzan do Sybiru —

105

Oni tylko — dotąd oni,

Z Polską w sercu — z mieczem w dłoni —

Dniem i nocą bez pokoju!

Któż zachwycon zdarzeń ściekiem,

Nie popełnił nigdy winy?

110

Chyba jeden — ten Jedyny,

Co był Bogiem a Człowiekiem!

Jakiż naród — jakiż stan —

Wiekże jaki z czystym czołem

Krzyknąć może: «Jam Aniołem!

115

Jam nie zadał drugim ran!»

Grzech, PolitykaLecz się grzechy mazać winny,

Gdy z grzesznika człowiek inny

Wylatuje śród cierpienia —

Tak jak Feniks, co się zmienia —

120

Nieśmiertelny — śród płomienia!

A wyleciał ptak ten nowy,

Syn zbudzonych z snu rozbiorem!

Ani zasnął ojców wzorem!

Zjeżył skrzydła — ścisnął szpony —

125

I w powietrzu gryzł korony,

Berła, miecze i okowy,

Które trzyma ptak dwugłowy!

Szlachcic, Polak, Polska, Lud, Dusza, Ciało, Konflikt, Walka, Walka klasWszędzie, wszędzie na planecie

Braci moich ryty ślad!

130

Wy go słówmi nie zmażecie,

Bo tchnie w dziejach Boży ład!

Ich za Polskę — ścigał świat,

Ich za Polskę — męczył kat —

Nie od wczoraj — od lat wiela

135

Pierś im palił skwarny brzeg —

Lub krył oczy wygnań śnieg

I więziła Cytadela!

Na alpejskich skał wyżynie,

Po śródziemnych fal błękicie,

140

Na italskim Apeninie,

Na hiszpańskich Sierrów [6] szczycie,

Na germańskich niw równinie,

Po moskiewskich wszystkich lodach,

Na francuskim każdym polu,

145

Po wszech ziemiach — po wszech wodach,

Sieli przyszłej Polski siew

Boże ziarna — własną krew —

— I wy syny tego bólu! —

Tam Lud święty, Szlachta święta

150

Nie kto inny — prowadziła! —

A ją natchnień wiodła siła;

Bez niej dzisiaj wam by pęta

Ducha żarły, a nie ciało —

Bo Lud martwy sam — to mało —

155

Ogrom leży, a bez czucia —

Jeszcze trzeba iskry z nieba,

A nie z ziemi do rozkucia

Marzącego w śnie olbrzyma —

I bez Szlachty — Ludu nié ma!

160

Z życiem wiernie przechowanem

Ona stoi na mogile,

W której zmartwychwstańców tyle! —

Ona Ludu dziś kapłanem!

Dzierży w ręku moc ofiary —

165

Gróźb nie lęka się ni kary —

Bo zdeptała świat wasz stary,

Świat zawiści — mordu — ciemna —

W którym tylko moc ujemna.

Wie się ona przeznaczoną

170

Do noszenia tu korony!

Lecz jedyną tu koroną

Wylać Ducha na miliony!

Ciało, Dusza, DarCiałom wszystkim rozdać chleba —

Duszom wszystkim — myśli z nieba!

175

Szlachcic, Bóg, Droga, CzynNic nie spychać nigdy w dół,

Lecz do coraz wyższych kół

Iść przez drugich podnoszenie —

Tak Bóg czyni we wszechświecie!

Bo cel światów — szlachetnienie!

180

Wy, co wyższe zniżać chcecie,

Patrzcie! patrzcie! — Od kamienia

Jak stopniami Pan przemienia

Duchy stworzeń. — Zrazu senny

Wszczątek życia, aż powoli

185

Wydobędzie się z niewoli,

— Walka trudna i trud boli —

Lecz podnosi się kształt zmienny —

Wreszcie przywian Duch z daleka

Wdziewa na się pierś człowieka. —

190

Głaz, kwiat, zwierzę śniły z cicha —

On ku niebu pnie już głowę —

Do Aniołów pieśnią wzdycha

Między gwiazdy eterowe!

Obraz świata, Stworzenie, Kondycja ludzka, Szlachcic, Polak, Zwierzę, Chłop, KonfliktWszystko, wszystko, wiecznie, wszędzie

195

Rwie się w górę z Bożej myśli!

Z wiecznym Bogiem ten nie będzie,

Kto inaczej świat swój kryśli!

Kto nie zszlachcić naród cały,

Lecz chce szlachtę zedrzeć z chwały —

200

Może chwilkę w gruzach siędzie,

Braci schłopi lub obali —

Lecz nie wzniesie Ludu daléj. —

Bo wszechświata prawom wbrew

Sennych zbudzi nie na ludzi —

205

Zbudzi sennych na zwierzęta! —

Miasto [7] świateł wielkiej burzy

Ujrzy ziemskiej dno kałuży

I w niej polską, spiekłą krew!

— To nie polskie będą święta!

210

Powiedz orle! orle mój!

Białoskrzydlny, niezmazany,

Skąd tych czarnych myśli rój?

One rosną — gdzie kajdany!

NiewolaAch! niewola sączy jad,

215

Co rozkłada Duchów skład!

Niczym Sybir — niczym knuty

I cielesnych tortur król!

Lecz narodu duch otruty —

To dopiero bólów ból! —

220

Szatan, Ojczyzna, MorderstwoWiecznie stoi Przywłaszczyciel

Przed wszystkich oczyma! —

Tym, że stoi, już kusiciel:

— Chyba Boga nié ma! —

Sprosnościami hydnej dumy

225

Pomięszał rozumy!

Rozwiązuje sam sumienia,

Przez ogrom cierpienia!

Sieje kłamstwo i ciemnotę,

Zmieni zbrodnią — w cnotę!

230

Bohatyrów on przekaci

Na trupach ich braci!

On przyuczy dzieci małe

Wierzyć w mord jak w chwałę!

Wezmą sztylet mdłe panienki,

235

Jak różę do ręki!

Powie siostra: «Bracie, weź,

Bo zbawieniem rzeź!!»

Oszaleją, jego szałem

Rozwściekną — wścieklizną!

240

Jak on będą — piekłem całem,

Nie niebem, ojczyzną! —

Polska, Polak, Szlachcic, CnotaPrecz tym złudom, o ma Święta!

Złej godziny to są mary!

Ty zostaniesz niedotknięta!

245

Ty nie zbędziesz dawnej wiary,

Że ten tylko więzy przetnie,

Kto namaszczon cnoty znakiem;

Że na ziemi być Polakiem

To żyć bosko i szlachetnie!

250

Niechaj szepczą jezuity,

Niechaj wrzeszczą demagogi,

Że cel wielki a ukryty

Odwszetecznia podłe drogi —

Że przypadków idąc kołem,

255

Wolno w bagna zajść szatana!

Potem dusza w nich skąpana

Znów odnajdzie się aniołem —

Że się zmaże hańby kartę!

Że królestwo Boże z czarta —

260

Że wszechdobro — złego warte,

Że wszechmiłość — zbrodni warta!

Zwierzę, AniołPrecz tym złudom, o ma Święta!

A otacza cię ich wiele —

Wszystkie świata chcą zwierzęta

265

W zwierzę zmienić cię, Aniele!

Polska, Chrystus, Religia, PolitykaU stóp świętych twej Golgoty

Wszystkie złości zgromadzone!

Wszystkie fałsze i ciemnoty —

Wszystkie czarne wieku Duchy!

270

Ci z nożami — ci z łańcuchy —

A chcą wszystkie mąk koronę

Zwiać ci z czoła w piekieł stronę —

Byś zmartwychwstań wielkim czynem

Nie zabłysła Serafinem! —

275

By krwi twojej i łez strugi

Nie mieszkały w przyszłym niebie!

By się na nic nie przydało

Chrystusowe w tobie ciało,

Umęczone po raz drugi!

280

By z najdroższej Panu — z ciebie,

Pozostała w dziejach świata

Jakaś brudna tylko szata —

By ty znikła — ty, zbawczyni,

Córko Boża, ty — daremno —

285

I w sławiańskich niw pustyni

Już na wieki było ciemno! —

Jakież straszne ich postaci,

Tych kuszących bezbożników!

Tysiącami wściekłych ryków

290

Proszą ciebie o mord braci!

Inni każą w imię Cara

Wierzyć tobie — żeś ty mara!

Kościotrupie u nich lice —

UpiórBoże! Boże! — to upiory

295

Z smętarzowej [8] wyszłe nory! —

Wąż, WrógW oczach żądła — nie zrzenice —

Pod żebrami serca nié ma —

W miejscu serca wąż się zżyma

I wyłażą z piersi gady,

300

Wszystkie hańby — wszystkie zdrady —

Obrzydliwym gnąc się ruchem,

Każda wije się łańcuchem,

Z drugą wiąże się w przestrzeni!

Już się coraz bardziej zbliża

305

Tłum plugawy ten do ciebie!

Łańcuchami żmij złączeni,

Do twojego idą krzyża,

Co na wzgórzu, w czystym niebie.

Już stanęli — wznoszą głowę —

310

Plwają śliny swe nieczyste

Na twe ciało promieniste,

Zarzucają z wężów wieńce

Na przebite twoje ręce,

Na twe stopy marmurowe!

315

Oni ciebie by rozdarli,

Ciebie przyszłą — ci z przeszłości —

Ciebie żywą — ci umarli,

Co nie wejdą do twych włości! —

Polsko moja! Polsko święta!

320

Nad zwycięstwa stoisz progiem;

Kres to męki twój ostatni!

Niechaj tylko uwydatni,

Żeś wszechzłego wiecznym wrogiem!

Potem prysną śmierci pęta

325

I ty będziesz wniebowzięta,

Bo aż w śmierci byłaś z Bogiem!

Gdy ostatnia chwila

Zgon w życie przesila,

Najsroższy bój!

330

Szloch zwątpień — jęk skargi

Jęczą mrące wargi —

O! Boże mój! —

W męczeńskiej twej sile

Pokonaj tę chwilę,

335

Ten zwycięż ból —

A wstaniesz na nowo,

A wstaniesz Królową

Sławiańskich pól! —

Moskiewskie mamidła

340

Obietnice, sidła

Nie zwodzą już!

Dziesięć Ludów czeka

Na myśl — lub człowieka —

Myśl twoja — tuż! —

345

Bóg, Naród, Idealista, Samobójstwo, Krew, Konflikt wewnętrznyNie zsamobójczona,

Z własną krwią u łona,

Przed Bogiem stań!

By wziął cię z kolei

W poczet swych idei,

350

Tych świata pań! —

Car, Rosja, Choroba, Śmierć, Polska, KonfliktDziś wschodni ląd

Dwóch bójką wiar —

— Ty i Car. —

Car, życia trąd —

355

Ty, życia prąd,

Ty, życia dar!

Niech miłośnie

Jak ku wiośnie

W twą patrzą twarz!

360

Bądź mistrzynią,

Co krzywości

Świata prości;

Przewodczynią

Wszechmiłości!

365

Grzech wszelki maż —

Łzę wszelką susz —

Depcz ziemski szał —

Rządź światem dusz,

Gardź państwem ciał. —

370

Nieś dech Pana,

Nieskalana

Żadnym kałem [9]!

Ludy z trzody

Stwórz w narody:

375

Stań nad niemi

Ich na ziemi

Ideałem!

Szlachcic, Chłop, Polak, Broń, ZłoPrzeciw piekłu podnieść kord [10]!

Bić szatanów czarny ród!

380

Rozciąć szablą krwawą knut

Barbarzyńskich w świecie hord!

Lecz nie nęcić polski Lud,

By niósł Szlachcie polskiej mord!

Jedno tylko, ach! zbawienie,

385

Jeden tylko — jeden cud:

Z szlachtą polską — polski Lud,

Jak dwa chóry — jedno pienie! —

Polska, Zbrodnia, OdrodzenieHajdamackie [11] rzućcie noże

I oszczerstwa, i bluźnierstwa!

390

By Carycy w grobie kości

Nie skleiły się z radości,

Trup nie parsknął w śmiech szyderstwa!

Hajdamackie rzućcie noże,

By nie klęły na was wieki,

395

Że cel wieków — znów daleki!

Żeście w dumie — żeście w szale

Przewrócili losów szale

I rozbili się na skale,

Kędy wiecznie się wyrodni

400

Rozbić muszą — bo na zbrodni! —

Hajdamackie rzućcie noże,

Jeśli w głębi serca wiecie,

Że w planety [12] tego dzieje

Pan wciąż z niebios myśl swą sieje.

405

— Nie przypadek rządzi w świecie —

Nikt nie stawia gmachu z błota

I najwyższy rozum — cnota! —

Hajdamackie rzućcie noże!

Bo gdy miną fale godzin,

410

Co nas dzielą od odrodzin,

Będzie Polska zmartwychwstała

Wszystkich zbójców przeklinała!

— Tamci lepsi — i mniej śmieli,

Skradli ziemię — czci nie tknęli,

415

Sławy wieków nie zatarli!

Niech głos Ludów to opowie!

My jaśnieli, choć umarli,

Jako jaśnią aniołowie!

Chłop, Państwo, PolskaHajdamackie rzućcie noże!

420

A gdy zagrzmi — o żniw porze,

Wtedy naprzód — w imię Boże!

Bierzcie szable — sierpy — kosy —

Dać żniwiarzom wszystkim grunt —

Rozpłomienić święty bunt.

425

Lecieć będą, lecieć kłosy,

Ziemię zbroczy gęsty wróg,

Twierdz i więzień prysną mury —

Duchem zatlon, ogrom zgorze

Jak suchego siana stóg!

430

A patrzący wiecznie z góry

Nie odwróci twarzy Bóg!

Przypisy

[1]

Choćbym mówił językami (…) — we współczesnym tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia: „Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym” 1 Kor 13, 1–2. [przypis edytorski]

[2]

Francji Cezar nowy — Napoleon Bonaparte, który podobnie jak Gajusz Juliusz Cezar w staroż. Rzymie zyskał wysoką pozycję jako dowódca wojskowy w republikańskim państwie, a następnie przejął pełnię władzy; po przejęciu władzy dyktatorskiej Napoleon w 1804 koronował się na cesarza Francuzów. [przypis edytorski]

[3]

Mariusz, właśc. Gajusz Mariusz (156–86 p.n.e.) — rzymski wódz i mąż stanu, przywódca stronnictwa ludowego (popularów), krewny Gajusza Juliusza Cezara; siedmiokrotny konsul, zwyciężył Jugurtę, Teutonów i Cymbrów, zreformował armię rzymską, m.in. dopuścił do służby wojskowej proletariuszy, wyposażając ich na koszt państwa i zapewniając im niewielki żołd, co nadało wojsku charakter zawodowy i silniej związało je z wodzem; jego konflikt z Lucjuszem Korneliuszem Sullą w 88 p.n.e., wkroczenie Sulli z wojskiem do Rzymu i wymordowanie przeciwników, a następnie zbrojne opanowanie miasta przez Cynnę i Mariusza i kolejne czystki zapoczątkowały serię wojen domowych, które ostatecznie doprowadziły do upadku systemu republikańskiego. [przypis edytorski]

[4]

Robespierre, Maximilien de (1758–1794) — jeden z przywódców Rewolucji Francuskiej, czołowa postać klubu jakobinów; Robespierre'a zwykło się uznawać za symbol krwawego terroru i dyktatury rewolucyjnej. [przypis edytorski]

[5]

mir (daw.) — pokój. [przypis edytorski]

[6]

sierra (hiszp.) — łańcuch górski. [przypis edytorski]

[7]

miasto (daw.) — tu: zamiast, miast. [przypis edytorski]

[8]

smętarzowej — w oprac. P. Hertza: cmentarzowej. [przypis edytorski]

[9]

kał (daw.) — błoto, nieczystości. [przypis edytorski]

[10]

kord (daw.) — pierwotnie krótki miecz a. długi nóż, ogólnie: broń sieczna. [przypis edytorski]

[11]

hajdamacki — przym. od rzecz. hajdamaka: buntownik, uczestnik któregoś z powstań chłopskich na Ukrainie w latach 1730–1770. W polskiej literaturze: rozbójnik, okrutnik; w tradycji ukraińskiej: bojownik o wolność, bohater narodowy. [przypis edytorski]

[12]

planety tego (daw., r.m.) — dziś popr. D. lp: planety tej (r.ż.). [przypis edytorski]

Jednorazowo Miesięcznie

15 zł

tyle kosztują 2 minuty nagrania audiobooka

35 zł

tyle kosztuje redakcja jednego krótkiego wiersza

55 zł

tyle kosztuje przetłumaczenie 1 strony z jęz. angielskiego na jęz. polski

200 zł

tyle kosztuje redakcja 20 stron książki

500 zł

Dziękujemy za Twoje wsparcie! Uzyskujesz roczny dostęp do przedpremierowych publikacji.

20 zł /mies.

Dziękujemy, że jesteś z nami!

35 zł /mies.

W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na opłacenie jednego miesiąca utrzymania serwera, na którym udostępniamy lektury szkolne.

55 zł /mies.

W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na nagranie audiobooka, np. z baśnią Andersena lub innego o podobnej długości.

100 zł /mies.

W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na zredagowanie i publikację książki o długości 150 stron.

Inna kwota

Bezpieczne płatności zapewniają: PayU Visa MasterCard

Dane do przelewu tradycyjnego:

nazwa odbiorcy

Fundacja Wolne Lektury

adres odbiorcy

ul. Marszałkowska 84/92 lok. 125, 00-514 Warszawa

numer konta

75 1090 2851 0000 0001 4324 3317

tytuł przelewu

Darowizna na Wolne Lektury + twoja nazwa użytkownika lub e-mail

wpłaty w EUR

PL88 1090 2851 0000 0001 4324 3374

Wpłaty w USD

PL82 1090 2851 0000 0001 4324 3385

SWIFT

WBKPPLPP

Zamknij

Proszę czekać...

Czytaj w przypisie dolnym

Zaloguj się / Załóż konto

Słuchaj od tego miejsca

Bez pomocy czytelników biblioteka przestanie się rozwijać. Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku!

KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Wolne Lektury

Chcemy, aby każde dziecko w Polsce miało wygodny i bezpłatny dostęp do lektur szkolnych - zróbmy to razem! Wspieraj Wolne Lektury stałą wpłatą!
Kliknij, by dowiedzieć się więcej >>>

Lektury szkolne muszą być wolne! Darmowy i łatwy dostęp do każdej lektury — skoro jest obowiązkowa — powinien być zagwarantowany dzieciakom.

Robert Koszucki

Znajdź nasze książki na Legimi! Za każdym razem, kiedy czytasz lub słuchasz Wolnych Lektur w księgarni Legimi, wspierasz naszą bibliotekę - DZIĘKUJEMY!

Zapisz się na newsletter, a nie przegapisz naszych publikacji. Zawsze możesz zrezygnować. Kliknij i podaj adres email

Potrzebujemy Twojej pomocy! Wspieraj Wolne Lektury stałą wpłatą. Kliknij i zadeklaruj comiesięczne wsparcie >>>

Audiobooki Wolnych lektur znajdziesz też na naszym kanale na YouTube.

Regularnie dodajemy nowe książki. By ich nie przegapić, subskrybuj nasz kanał.

Kliknij obrazek, by subskrybować!

Wolne Lektury rozwijają się dla Ciebie. A co ty zrobiłeś dla Wolnych Lektur? Wesprzyj nas!

Wolne Lektury to codzienna praca zespołu ludzi: koordynatorek, redaktorów, polonistów, programistek. Bez Twojego wsparcia nie damy rady rozwijać się dalej. Kliknij i dorzuć się!

Dlaczego warto pamiętać o Kochanowskim, w jaki sposób zmiana akcentu może symbolizować bunt, jak rymować, aby prawie nikt nie zauważył, że rymujecie - wszystkiego dowiesz się słuchając Mistrzowskiej Szkoły Poezji.

Urke Nachalnik Rozpruwacze