- Bóg: 1 2 3
- Chrystus: 1
- Ciało: 1
- Czyn: 1 2
- Droga: 1
- Dusza: 1 2
- Kondycja ludzka: 1 2
- Kwiaty: 1
- Nadzieja: 1
- Naród: 1
- Odrodzenie: 1
- Odwaga: 1
- Poezja: 1 2
- Polityka: 1
- Polska: 1
- Przemiana: 1
- Religia: 1 2 3 4
- Wiara: 1
- Wiosna: 1
Zygmunt KrasińskiPsalm nadziei
A ja prosić będę Ojca, a innego pocieszyciela da wam, aby z wami mieszkał na wieki.
Onego Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi ani go zna. — Lecz wy go znacie, gdyż u was mieszka i w was będzie.
Nie zostawię was sierotami — przyjdę do was.
Św. Jan, rozdz. XIV, 16–18[1]
I widziałem drugiego Anioła lecącego przez pośrodek nieba, mającego Ewangelię wieczną, by zwiastował siedzącym na ziemi, i wszelkiemu narodowi i pokoleniu, i językowi, i ludowi.
Objawienie św. Jana, rozdz. XIV, 6[2]
1
Brzmiał na strunach wieszczów żal!
Czas uderzyć w strunę drugą,
W czynów stal! —
5
Duszę wszystkim Chrystus dał,
A Duch Święty żywot chowa,
By wraz ciało z duszą zlał!
Ja wam mówię — niedaleki
10Zbawiciela Objawiciel!
Niedaleki — nam przed wieki
[3]
Obiecany Pocieszyciel!
Oto idzie już godzina!
Poznan będzie — niepojęty!
15Z Ojca weźmie, weźmie z Syna
I rozleje się Duch Święty! —
A nie trony — ni korony
Pierwsze ujrzą Cię na niebie —
Lecz niewinnie umęczony,
20Ten, o Duchu, ujrzy Ciebie!
ReligiaKto lat tysiąc wieku strawił,
Kościół broniąc od poddaństwa!
Milionową pierś wciąż krwawił,
Aż rozdeptał gad pogaństwa!
25Kto śród ludów nie miał brata,
Ten, na czyim już pogrzebie
Były wszystkie króle świata,
Ten, o, pierwszy ujrzy Ciebie!
Bo choć krwawy, choć zemdlony,
30Wzrok utopion trzyma w niebie!
A kto patrzy w ducha strony,
Ten, o Duchu, ujrzy Ciebie!
*
Ni zmysł kupców, ni dłoń kata
Przeciw prawdzie nie pomoże!
35O, przyjdź prędzej, wiosno świata!
O, przyjdź prędzej, Duchu-Boże! —
Wszak my duchy, Duchu Święty?
Wiecznie wstajem z własnych kości —
Wszak, jak Chrystus wniebowzięty,
40Wniebowstąpim w Raj miłości?
Wszak my jedni i ciż sami,
Tylko coraz wyżsi, Panie?
I garniemy się wiekami
W ostateczne Zmartwychwstanie?
45
Z wiosny w wiosnę — wciąż ku wiośnie —
Kwiat niebieski — duch nasz — rośnie,
Wszyscy rośniem wciąż ku Tobie!
50Bóg jest jeden — jeden — sam!
Przecież w Bogu dano nam,
Że my będziem jak Bogowie!
*
Lecz wprzód ziemia ta stroskana
Pokój przyjąć musi wszędzie!
55Wszak kazana w imię Pana
Ewangelia wieczna będzie!
Wszak z planety
[4], co się rozciął
Na odłamków tyle — tyle —
Będzie jeden świat i kościoł!
60Daj nam, Duchu — daj tę chwilę! —
Chrystusowy uścisk bratni
Gdy okoli wszystką ziemię,
Wejdzie, wejdzie wiek ostatni,
I ostatnie ludzkie plemię.
65
— Wszędzie święte ze świętemi,
Nowe błyszczy Hieruzalem
Na padole starej ziemi!
Długa droga — trud był śliski —
70Krwi spłynęło i łez morze!
Lecz anielstwa czas już bliski —
— Pójdą — pójdą w Ciebie, Boże!
*
— Tak wam z krzyża, o plemiona,
Dziś proroczy polski naród:
75Choć mówicie: «Ot, już kona!»
W nim przyszłości waszej zaród —
Polsko! Polsko! grób twój tylko
Był kołyską nowej zorzy!
Śród wieczności jedną chwilką,
80W której począł się dzień Boży!
Idącego Pana chwalmy!
Rzucać palmy — rzucać psalmy —
Kwiaty na dół — pieśni w górę!
85O! rzucajcie pieśni, kwiaty!
Oto idzie — idzie Pan,
A nie smętny, jak przed laty —
Wolny cierniów, gwoździ, ran! —
90Znad wszechświata gwiezdnych ścian,
Jak widnokrąg wszechbłękitu
Ku nam spływa — spływa Pan!
O! ten błękit pijcie duszą,
A wam wszystko zbłękitnieje!
95Choć was męczą, choć was kuszą —
Uwierzycie w mą nadzieję! —
Że dziś podłość górą wszędzie!
Z wiary waszej — wola wasza,
100Z woli waszej — czyn wasz będzie!
Nie powróci stara klęska —
Duchom — duchom tryumf dan!
Oto idzie moc zwycięska,
Panujący idzie Pan! —
105Dość już długo — dość już długo
Brzmiał na strunach wieszczów żal!
Czas uderzyć w strunę drugą,
W czynów stal! —