Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Juliusz Słowacki
Dajcie mi tylko jedne ziemi milę
Już prawie jestem człowiek obłąkany,
Ciągle powiadam, że kraj się już pali,
I na świadectwo...
Juliusz Słowacki
Do pani Joanny Bobrowej
Dzisiaj siedzącej przed kaskadą w koczu
Sumnienie Pani powie samo głuche…
Że niegdyś łzy się...
Juliusz Słowacki
Do pani Joanny Bobrowej
Co do mnie — wiem ja, jak to praca pusta
Serce kobiece na czas prze-anielić!
Dlatego...
Juliusz Słowacki
Do pani Joanny Bobrowej
Bo to okropnie! rany pozamykać,
Zagoić wszystkie dawne serca blizny!
Iść — i aniołów już nie...
Juliusz Słowacki
Do Zygmunta
Coś przyszedł robić z moim sercem czary,
Coś w łzy zamienił jego krew czerwoną,
Wyrwał...
Juliusz Słowacki
Grób Agamemnona
Choć wiem, że słowa te nie zadrżą długo
W sercu — gdzie nie trwa myśl nawet...
Juliusz Słowacki
Ostatnie wspomnienie. Do Laury
Gdy bracia moi, gdy wędrownicy
Lecieli z szumem po niebie,
Ja, nieruchomy, gwiazdą źrennicy
Patrzyłem...
Motyw: Serce
Motywem tym szczególnie chętnie posługiwano się w literaturze okresu preromantyzmu (por. Cierpienia młodego Wertera Goethego) i romantyzmu, kiedy to serce przeciwstawiano rozumowi. Pod nazwą serce kryje się czasem intuicja, umiejętność współodczuwania z innymi, zdolność do miłości i miłosierdzia, wrażliwość, pozaracjonalna mądrość, czy wiedza, a wreszcie — dusza.
