Leo Lipski
Piotruś
A potem słońca, słońca, gasnące, jakby rżnęli wielbłąda, ociekające juchą, od której mi się niedobrze...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Epika
powieść psychologiczna
powieść grozy
powieść fantastyczna
Starożytność
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Bajka
Baśń
Dialog
Dziennik
Epos
Esej
Legenda
List
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat
Poemat dygresyjny
Poemat heroikomiczny
Powiastka filozoficzna
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść historyczna
powieść obyczajowa
Przypowieść
Publicystyka
Reportaż
Reportaż podróżniczy
Różne
Rozprawa
Tekst religijny
Traktat
Kornel Makuszyński
O dwóch takich, co ukradli księżyc
Słońce zachodziło bogato, strojne we wszystkie swoje wspaniałości, jak gdyby jakiś król z dalekich krajów...
Kornel Makuszyński
Szatan z siódmej klasy
Wreszcie słońce — „oko dnia pięknego” — zaczęło zachodzić srebrzystą mgłą, potem czerwienieć i gasnąć. Wietrzyk zaszemrał...
Marek Aureliusz
Rozmyślania
Słońce zdaje się być rozlane, wszędzie też jest rozlane, a przecież nie wylało się do...
Jan Masoński
Na szlaku Warszawa-Afryka-Warszawa
Mimo że upał w godzinach południowych (a jest to lipiec) dochodzi do 65 °C, znosimy...
Jan Masoński
Na szlaku Warszawa-Afryka-Warszawa
Wróciłem z podróży silniejszy na zdrowiu, niż wyjechałem. Nerwy przeszły przez czyściec niebezpieczeństw, które są...
Tadeusz Miciński
Nietota
Słońce niewidzialnym stosem ognia lśniło za Muraniem i, zaczepiwszy brylantową drabinę za potworne mury Tatr...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Słońce ostatnich kresów nieba dochodziło,
Mniej silnie, ale szerzej niż we dnie świeciło,
Całe zaczerwienione...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Nad Soplicowem słońce weszło i już padło
Na strzechy i przez szpary w stodołę się...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Słońce w otwór, co śród okienicy
Wyrżnięty był w kształt serca, wpadło do ciemnicy
Słupem...
Motyw: Słońce
Prymarną jego cechą jest siła życiodajna — z tego powodu słońce było niegdyś bogiem' (np. w Europie starożytnym). Rozprasza ciemności, przynosząc nadzieję; wydobywa rzeczy na światło dzienne (a więc też wyjaśnia, odkrywa tajemnice). W chrześcijaństwie powiązane zostało z Bogiem Ojcem, a także jego synem, Chrystusem — jako tym, który przynosi prawdę i wyjaśnia ludziom zamiary boskie. Motywem tym zaznaczamy również fragmenty mówiące o słońcu w znaczeniu dosłownym, jako o jednej z gwiazd, opisujące zjawiska związane z wschodami i zachodami słońca — ale też zaćmieniami słońca (którym zwykle przypisywano rolę omenu, złowieszczego znaku, jak pokazał to np. Prus w Faraonie).
