ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Twórczość dramatyczna
Adam Mickiewicz
Dziady. Widowisko, część I
Adam Mickiewicz
Oleszkiewicz
Adam Mickiewicz
Przegląd wojska
Molière (Molier)
Don Juan
DON JUAN
Et! Umrzyj, jak możesz...
Alfred de Musset
Nie igra się z miłością
Nie wiem, co się ze mną dzieje; doznaję uczucia, jakbym ręce miał zbroczone krwią.
KAMILLA...
Julian Ursyn Niemcewicz
Powrót posła
Cyprian Kamil Norwid
Za kulisami
Jakże się też nie położę w pudło moje, białym wykładane aksamitem, jakże się nie wyciągnę...
Stanisław Przybyszewski
Matka
BOROWSKI
Po co o tym wszystkim mówić… Tu nie chodzi ani o syna, ani o...
Stanisław Przybyszewski
Śnieg
BRONKA
Droga, kochana moja Ewciu. Tak dawno przecież już mnie znasz. Wyście wszyscy...
Motyw: Śmierć
Śmierć stanowi najistotniejszy problem egzystencjalny, określa kondycję ludzką. Jest wyzwaniem dla dumy z osiągnięć człowieka w opanowywaniu i poznawaniu świata oraz siebie samego dzięki rozumowi, nauce i coraz doskonalszej technice. Śmierć niweczy wszystkie usiłowania i wszystkie nadzieje. Zagraża w każdej chwili i właściwie przez cały czas podgryza życie człowieka jak robak drążący pień drzewa, by na końcu je powalić. „Bo na tym świecie Śmierć wszystko zmiecie, / Robak się lęgnie i w bujnym kwiecie” — pisał Antoni Malczewski (Maria). Upływ czasu, przemijanie przypomina o tym, że w końcu przeminie wszystko. Nic na świecie nie daje — wobec świadomości nieuchronnej śmierci – trwałego oparcia; stąd rodzi się myślenie o marności wszystkiego. Postawa taka: patrzenia na świat w perspektywie zagrożenia zniszczeniem i śmiercią rodzi melancholię, która do surowego vanitas dodaje tęsknotę za tym, co było (stąd pewna predylekcja do ruin). Zajęciem melancholika jest wspominanie i nieukojona żałoba; (zob. też: trup, grób, gotycyzm, pogrzeb, nieśmiertelność).