Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 476 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Wiosna zakwitająca. — Lilia otwiera kielich biały.
Na szarej ziemi błyszczące irysy pozakwitały.
Mienią się sino...
Franciszek Mirandola
Nokturn
Bo w dzień się jeszcze w słońca promieni pęki chowa,
Jak w płowych włosów sploty...
Władysław Orkan
O ziemio nędzy...
O ziemio nędzy i zamarzłych kęp!
W łonie twym ognie gorzeją głęboko,
A pierś twa...
Adolphe Retté
Zimowa pieśń
Radosne wrzeciona gwarzą wśród komnaty:
Jej Miłość z siostrami dla dalekich przędzie.
Zamek śpi pod...
Juliusz Słowacki
Do Teofila Januszewskiego
Już miesiąc, jak z jednego wyjechawszy grodu,
Ty pod strzechę własnego domu, w cień ogrodu...
Władysław Szlengel
Dwaj panowie na śniegu
Ty nie masz domu — ja nie mam domu,
czas głazem na życiach nam legł,
tyle...
Andrzej Trzebiński
Wieczór w śniegu
Rozciągnięty w perspektywach zimy park
tak się skulił, że zamienił drzewa w kule…
Wschód księżyca...
Julian Tuwim
Mróz
W ostry mróz chłopek wiózł
Z lasu chrust na wozie,
Skrzypi coś, oś nie oś...
Julian Tuwim
Mróz
Trzeszczy wóz, trzeszczy mróz,
Chłop zębami dzwoni.
Szkapa: brr, chłop jej: prr —
A podwozie zgrzyta...
Motyw: Zima
Pora roku kojarzona z dreszczem zimna i smutku zarazem, została zilustrowana chociażby w Królowej śniegu Andersena czy Chłopach Reymonta. W literaturze zima jawi się jako niezwykle trudny okres, będący wyzwaniem dla kondycji i zaradności człowieka. Monochromatyczny krajobraz uwydatnia ślady ludzkiej działalności i postępu w okiełznaniu niesprzyjających warunków środowiska. Opisy zimy mogą być ponadto obrazami swoistego piękna przyrody, pokrytego lśniącym lodem i śnieżnobiałym puchem. Bywa wykorzystywana jako metafora śmierci, ponieważ jest to czas obumarcia natury.