Stefan Żeromski
Doktor Piotr
Schylał się ku ziemi i przy świetle ostatniego brzasku zorzy wieczornej rozpoznawał głębokie ślady stóp...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Epika
powieść fantastyczna
Starożytność
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Bajka ludowa
Baśń
Dziennik
Epos
Legenda
nie dotyczy
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat
Poemat heroikomiczny
Poradnik
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
Powieść epistolarna
powieść historyczna
Powieść poetycka
Publicystyka
Reportaż podróżniczy
Satyra
Traktat
Stefan Żeromski
Ludzie bezdomni, tom drugi
Z przecznic, od Wisły, dął wicher i z furią miotał się na wszystko. Bił w...
Stefan Żeromski
Przedwiośnie
Wstawał rano, do dnia, to znaczy o ciemnej nocy grudniowej, pospołu z jegomością Gruboszewskim. Szedł...
Jerzy Żuławski
Miasta umarłe
zatrzymały mnie znowu Alpy, płoniące się przed mymi oknami o wczesnym słońca zachodzie i zima...
Motyw: Zima
Pora roku kojarzona z dreszczem zimna i smutku zarazem, została zilustrowana chociażby w Królowej śniegu Andersena czy Chłopach Reymonta. W literaturze zima jawi się jako niezwykle trudny okres, będący wyzwaniem dla kondycji i zaradności człowieka. Monochromatyczny krajobraz uwydatnia ślady ludzkiej działalności i postępu w okiełznaniu niesprzyjających warunków środowiska. Opisy zimy mogą być ponadto obrazami swoistego piękna przyrody, pokrytego lśniącym lodem i śnieżnobiałym puchem. Bywa wykorzystywana jako metafora śmierci, ponieważ jest to czas obumarcia natury.
