Bruno Schulz
Nawiedzenie
Już wówczas miasto nasze popadało coraz bardziej w chroniczną szarość zmierzchu, porastało na krawędziach liszajem...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Epika
powieść fantastyczna
Starożytność
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Bajka ludowa
Baśń
Dziennik
Epos
Legenda
nie dotyczy
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat
Poemat heroikomiczny
Poradnik
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
Powieść epistolarna
powieść historyczna
Powieść poetycka
Publicystyka
Reportaż podróżniczy
Satyra
Traktat
Bruno Schulz
Sklepy cynamonowe
W taką noc, jedyną w roku, przychodzą szczęśliwe myśli, natchnienia, wieszcze tknięcia palca bożego. Pełen...
Henryk Sienkiewicz
Krzyżacy, tom pierwszy
Po obfitych śniegach nastały ciężkie mrozy i dni pogodne, suche. Dniem bory iskrzyły się w...
Henryk Sienkiewicz
Krzyżacy, tom pierwszy
Tymczasem zamieć zwiększała się coraz bardziej. Ostry i mroźny wiatr niósł niezmierne tumany śnieżne, targał...
Henryk Sienkiewicz
Krzyżacy, tom pierwszy
Tymczasem wjechali jednak rzeczywiście do miasta. Zaspy śniegowe leżały tam w ulicach jeszcze większe, tak...
Henryk Sienkiewicz
Listy z podróży do Ameryki
Na łysej, niewielkiej płaszczyźnie stoi dom z dachem grubo pokrytym zaspami; powietrze rzadkie i tak...
Henryk Sienkiewicz
Ogniem i mieczem, tom drugi
Po wojnie i głodzie miał nadejść trzeci wróg nędzy ludzkiej — mróz, a jednak ludzie wyglądali...
Henryk Sienkiewicz
Ogniem i mieczem, tom pierwszy
Nareszcie zima nastała tak lekka, że najstarsi ludzie nie pamiętali podobnej. W południowych województwach lody...
Henryk Sienkiewicz
Pan Wołodyjowski
Na świecie czyniło się coraz widniej od śniegu i zorzy. Szadź obfita osiadła na szerści...
Henryk Sienkiewicz
Pan Wołodyjowski
Droga była dość ciężka z powodu zasp śnieżnych. Bory sosnowe, nie tracąc na zimę swego...
Motyw: Zima
Pora roku kojarzona z dreszczem zimna i smutku zarazem, została zilustrowana chociażby w Królowej śniegu Andersena czy Chłopach Reymonta. W literaturze zima jawi się jako niezwykle trudny okres, będący wyzwaniem dla kondycji i zaradności człowieka. Monochromatyczny krajobraz uwydatnia ślady ludzkiej działalności i postępu w okiełznaniu niesprzyjających warunków środowiska. Opisy zimy mogą być ponadto obrazami swoistego piękna przyrody, pokrytego lśniącym lodem i śnieżnobiałym puchem. Bywa wykorzystywana jako metafora śmierci, ponieważ jest to czas obumarcia natury.
