Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Liryka Horacy
Horacy
Ars poetica
Horacy
Pieśń I, 38 (Persicos odi, puer, apparatus...)
Horacy
Pieśń I, 5 (Quis multa gracilis te, puer...)
Horacy
Pieśń II, 14 (Eheu fugaces, Postume, Postume...)
Horacy
Pieśń II, 20 (Non usitata nec tenui ferar...)
Horacy
Pieśń II, 20 (Non usitata nec tenui ferar...)
Horacy
Pieśń III, 26 (Vixi duellis nuper idoneus...)
Motyw: Starość
Dość często spotykamy w literaturze refleksje na temat tego końcowego etapu życia, który wiąże się ze stopniowym wycofywaniem się z aktywności, osłabieniem sił, przemianami obumierającego ciała, często z chorobą. Jednocześnie ludzie starzy mogą być skarbnicą wiedzy zdobytej podczas długiego życia, mogą w społeczności pełnić rolę świadków historii, osób przekazujących i podtrzymujących tradycję, wreszcie: mędrców. Mogą, lecz nie zajmują takiej pozycji automatycznie wraz z osiągnięciem pewnego wieku, nie należy się bowiem łudzić, że:
„Wszak siwizna zwyczajnie talenta posiada,/
Wszak w zmarszczkach rozum mieszka, a gdzie broda siwa,/
Tam wszelka doskonałość zwyczajnie przebywa.” (I. Krasicki, Do króla)
Starość wiąże się także ze wspominaniem.