Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 452 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Liryka Romantyzm
By tych wszystkich wyklętych, którzy mrą w milczeniu,
Utopić nienawiści, wesprzeć ich w omdleniu,
Bóg...
Johann Wolfgang von Goethe
Reineke - Lis
Braknąć nie miało nikogo, a przecież zabrakło jednego.
Reineke, frant nie lada, co wiele nabroił...
Johann Wolfgang von Goethe
Reineke - Lis
A że niedźwiedź i wilk do łaski królewskiej wrócili,
Gawiedź bije im czołem i korzy...
Adam Mickiewicz
Ach, już i w rodzicielskim domu...
Ach, już i w rodzicielskim domu
Byłom złe dziecię;
Choć nie chciałem się naprzykrzać nikomu...
Adam Mickiewicz
Lilje
Pani na kształt upiora
Z krzykiem do chatki leci.
Ha! ha! zsiniałe usta,
Oczy przewraca...
Adam Mickiewicz
Śniła się zima...
Zląkłem się tylko, że chce na doliny
Iść pytać o mnie drzewa i krzewiny,
I...
Juliusz Słowacki
Mnich
I pokolenie płacze po swym królu;
A jam ostatni z królów pokolenia,
Jako pszczół matka...
Motyw: Wyrzuty sumienia
W tekstach literackich dość często zwraca się uwagę na sytuacje, w których bohater odczuwa psychiczny dyskomfort w związku ze swoimi czynami. Są to sytuacje, w których dokonuje się rodzaj etycznej samooceny, ponieważ ów dyskomfort (mniejszy lub większy — niekiedy nasilony do tego stopnia, że wpędza winowajcę w szaleństwo) związany jest z poczuciem, że nasze postępowanie jest niezgodne z obowiązującymi normami. Można więc powiedzieć, że wyrzuty sumienia są procesem odróżniania dobra od zła.