ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
August von Platen
Oda XXVII
Wacław Potocki
Dla ścieżki drogi nie opuszczaj
Juliusz Słowacki
Wiesz, Panie, iżem zbiegał świat szeroki...
Mikołaj Sęp Szarzyński
Pieśń I (O bożej opatrzności na świecie)
Mikołaj Sęp Szarzyński
Sonet I (O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego)
Taras Szewczenko
Dumka (Rzeka ciągle, choć powoli)
Jerzy Kamil Weintraub-Krzyżanowski
Do Krzysztofa Baczyńskiego albo elegia nocy zimowej
Stanisław Wyspiański
[Czekam na cię...]
Stanisław Wyspiański
[Poszedłem błądzić w nieznane mi światy]
Motyw: Błądzenie
Motyw ten odwołuje się po części do naznaczonej niepewnością kondycji ludzkiej, po części natomiast do postaci miejskiego flaneura. Tym motywem oznaczać będziemy błądzenie Wokulskiego w labiryncie, jakim staje się dla niego Paryż. Wokulski także odkrywa Warszawę i ,,doświadcza" jej, gdy schodzi w dół ulicą Karową i błądzi po Powiślu. Jednocześnie w polskich realiach częściej błądzić będziemy nie w labiryntach miejskich, lecz po bezdrożach i pustkowiach (dla uzupełnienia obrazu polecamy tu z naszej listy cytaty zgromadzone pod hasłem błoto). Błądzenie rozumiane w sensie etycznym wiąże się z grzechem i upadkiem. Może ono jednak dotyczyć błąkania się ,,fizycznego" lub też duchowego: poszukiwania swojego miejsca w życiu, zmierzania być może ku jakiemuś celowi przez pozornie przypadkowe miejsca; może w końcu odnosić się do życia wewnętrznego (czy psychicznego) — np. poszukiwania własnej tożsamości.