Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Józef Czechowicz
Wąwozy czasu
inaczej tu o milę od murów
za sitowiem zapada słońce
jak ciężka szala wagi na...
Georges Faillet (Fagus)
Słońce powstanie znowu...
Biedne dziecię! Wydąłem mózg mój, jak pęcherze,
Oglądam go miłośnie, jak balon daleki:
Śliczną kulę...
Seweryn Goszczyński
Zamek kaniowski
Czemuż, o smutna gwiazdo, w zachodzie jesieni
Jak konające oko twój się okrąg mieni?
Ponury...
Charles Guérin
Wpatruj się co wieczora...
I mierząc dal, waż w sercu te wysokie losy,
Których jaskrawe blaski ślepiły w zenicie...
Hezjod
Prace i dnie
Nie szukaj miejsc cienistych, nie prześpij jutrzenki
Podczas żniw, gdy na ciemno słońce barwi ciało...
Motyw: Słońce
Prymarną jego cechą jest siła życiodajna — z tego powodu słońce było niegdyś bogiem' (np. w Europie starożytnym). Rozprasza ciemności, przynosząc nadzieję; wydobywa rzeczy na światło dzienne (a więc też wyjaśnia, odkrywa tajemnice). W chrześcijaństwie powiązane zostało z Bogiem Ojcem, a także jego synem, Chrystusem — jako tym, który przynosi prawdę i wyjaśnia ludziom zamiary boskie. Motywem tym zaznaczamy również fragmenty mówiące o słońcu w znaczeniu dosłownym, jako o jednej z gwiazd, opisujące zjawiska związane z wschodami i zachodami słońca — ale też zaćmieniami słońca (którym zwykle przypisywano rolę omenu, złowieszczego znaku, jak pokazał to np. Prus w Faraonie).
