![[Jak pomnę...]](/media/book/cover_clean/wyspianski-jak-pomne_yLM9VEX.jpg)
„Jestem samotna, pogardzona dusza. Jestem bez przyjaźni i pomocy. Stałam się, jak rzecz bez wartości...
I zaczęło się owo zdobywanie. Śmieszna walka o każde spojrzenie, każdy uśmiech i dotknięcie ręki...
— A mimo wszystko, to nie jest zła kobieta. Nie, nie! I ja ją kocham. Przyznam...
— Je l'aime, je l'aime! — dodał głucho i skończył, jak gdyby spazmem zrywającego się...
To miłość nieodwzajemniona, nie mogąca zakończyć się zbliżeniem i/lub wspólnym życiem zakochanych, miłość naznaczona rozłąką, tęsknotą, niespełnionym pożądaniem lub rozczarowaniem. Miłość Wokulskiego jest niewątpliwie niespełniona, ale raczej nie można nazwać jej romantyczną, ani tragiczną. Podobnie należy też patrzeć np. na historie „nieudanych” miłości z Nad Niemnem Orzeszkowej.
