- Bezpieczeństwo: 1
- Cierpienie: 1
- Drzewo: 1 2 3 4
- Góra: 1
- Kwiaty: 1 2 3 4
- Młodość: 1
- Natura: 1 2
- Przemiana: 1
- Rośliny: 1
- Samotnik: 1
- Starość: 1
- Strach: 1 2
- Śmierć: 1 2 3 4
- Światło: 1
- Trup: 1 2 3
- Walka: 1
- Woda: 1
- Zwierzęta: 1
Jan KasprowiczZ wichrów i hal, Z TatrKrzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach
I
1
Gdzie pawiookie drzemią stawy,
Na plamy szarych złomów ciska.
5U stóp mu bujne rosną trawy.
Bokiem się piętrzy turnia
[1] śliska,
Kosodrzewiny wężowiska
Poobszywały głaźne ławy
[2]…
StrachSamotny, senny, zadumany,
10Skronie do zimnej tuli ściany,
Jakby się lękał tchnienia burzy.
Cisza… O liście wiatr nie trąca,
Spoczywa obok krzaku róży.
II
15
Światłością stały się granity,
Ciemnosmreczyński las spowity
W blado błękitne, wiewne fale.
Szumna siklawa
[3] mknie po skale,
20Pas rozwijając srebrnolity,
A przez mgły idą, przez błękity,
Jakby wzdychania, jakby żale.
KwiatyW skrytych załomach, w cichym schronie,
Między graniami
[4] w słońcu płonie,
25Zatopion w szum, krzak dzikiej róży…
Do ścian się tuli jakby we śnie,
Limbę, zwaloną tchnieniem burzy.
III
30Przenikające nieświadomy
Bezmiar powietrza!… Hen! na złomy,
Na blaski turnic, na ich cienia
Nadziemskich lotów ptak łakomy
35Rozwija skrzydeł swych ogromy;
Świstak gdzieś świszcze spod kamienia.
KwiatyA między zielska i wykroty,
Jak lęk, jak żal, jak dech tęsknoty
Wtulił się krzak tej dzikiej róży.
40Przy nim, ofiara ach! zamieci,
Na wznak rzucona świstem burzy…
IV
O rozżalenia! o wzdychania!
O tajemnicze, dziwne lęki!…
45
NaturaZiół zapachniały świeże pęki
Od niw liptowskich, od Krywania.
W dali echowe słychać grania:
Jakby nie z tego świata dźwięki
Płyną po rosie, co hal miękki
50Aksamit w wilgną biel osłania.
W seledyn stroją się niebiosy,
KwiatyWilgotna biel wieczornej rosy
Błyszczy na kwieciu dzikiej róży.
55Na limbę, co tam próchniejąca
Leży, zwalona wiewem burzy…