Zauważono, że przy wejściu na salę Bulbo miał w ręku różę, ale przy fikaniu kozłów...
W południe uznałam, że starczy na dziś i pora odpocząć — to znaczy hasać radośnie, ganiać...
Na pociechę jednak pozostały mi te dwa dziwne białe kwiaty — zeschłe już, sczerniałe, zmięte i...
Te kwiaty, które tu dziś wam przyniosłam, to są żonkile. Widzicie — o! — mają słupki i...
![[Kamienna była ława]](/media/book/cover_clean/wyspianski-kamienna-byla-lawa_yJtKDnV.jpg)
![[Poszedłem błądzić w nieznane mi światy]](/media/book/cover_clean/wyspianski-poszedlem-bladzic-w-nieznane-swiaty_Co0zndl.jpg)
Wśród roślin wyróżniliśmy tę kategorię ze względu na wyraźną odrębność oraz częstość występowania. Kwiaty, może ze względu na swą urodę — olśniewającą a krótkotrwałą — łączą się najczęściej z wątkami miłosnymi i są wykorzystywane jako metafora uczucia albo kochanki. Zbieranie kwiatów staje się zajęciem Wertera zakochanego w cudzej żonie. Kwietną otoczkę ma postać Ofelii w Hamlecie (por. też obraz Ofelia Millais'go). Kwiaty pojawiają się ponadto w scenach misteryjnych (por. Widzenie Ewy w Dziadach Mickiewicza), często towarzyszą też szaleńcom (jednego z umajonych szaleńców spotkać można w Cierpieniach młodego Wertera Goethego).
