Wacław Potocki
Epimenidów sen
Własnego nawet swego nie poznałem domu!
Ocknąwszy się z ciężkiego fortuny pogromu.
Szczere pustki, niemasz...
Więc będę cierpiał jak dawniéj: oto język mój rodzinny i mowa ludzka zostanie we mnie...
Motyw ten pojawił się obok samotnika, by oznaczać nim wszystkie te fragmenty, w których mowa o samotności jako sytuacji egzystencjalnej, mającej wielkie znaczenie w życiu ludzkim.