Hugo von Hofmannsthal
In memoriam Böcklina
ów, co ku mnie patrzy
Z cokołu, był mej duszy miłym druhem!
O, jakże zbraknie...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Twórczość
powieść grozy
Starożytność
Średniowiecze
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Bajka
Ballada
Baśń
chanson de geste
Dramat
Dramat antyczny
Dramat poetycki
Dramat romantyczny
Dramat szekspirowski
Dramat wierszowany
Dziennik
Epika
Epos
Fraszka
Gawęda
Komedia
Kronika
Legenda
Liryka
List
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Pieśń
Plankt
Poemat
Poemat dygresyjny
Poemat prozą
Poradnik
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść historyczna
powieść kryminalna
powieść obyczajowa
Powieść poetycka
Przypowieść
Reportaż
Rozprawa
Tragedia
Traktat
Wiersz
Hugo von Hofmannsthal
In memoriam trzech wielkich aktorów
Wspłonął i nagle zgasł, jak knot zdmuchnięty,
Oblicza nasze powlókłszy znienacka
Błyskawicowym poblaskiem bladości.
Runął...
Tadeusz Hollender
Warszawa 1942
Oddana co dzień liczniejszym grobom,
z miast najnędzniejsza, skrzywioną twarz
okrywasz wdowią, ciemną żałobą,
lecz...
Homer
Iliada
Wraz Irys, która wiatry swym lotem wyścignie,
Pośpiesza w dom Pryjama. Tam żal z ciężkiej...
Homer
Iliada
— «Pozwól — pierwszy rzekł Pryjam — niech się snem zasilę.
Odtąd, jak zginął Hektor z tobą w...
Homer
Iliada
chilles, zatrzymując mirmidońskie
roty,
Mówi: — «Wy, dzielni mojej towarzysze broni,
Nie wykładajcie jeszcze z jarzma...
Homer
Iliada
Rzekł; jemu boleść czarna mgłą oczy zasłoni.
Wraz gorący w obojej garnąc popiół dłoni,
Sypie...
Homer
Odyseja
„Z ust mych prawdę usłyszysz, wszystko będziesz wiedział.
Laertes dotąd żyje, choć boga wciąż prosi...
Homer
Odyseja
Z ciężkim na duszy smutkiem płynęliśmy dalej:
Bo choć trwoga minęła, żal tych, co zostali...
Homer
Odyseja
czkolwiek bynajmniej nie ganię,
Kiedy kto opłakuje swego nieboszczyka.
Zaszczyt też to jedyny, co zmarłych...
Motyw: Żałoba
Jest to zarówno stan osoby przeżywającej stratę, jak również okres, w czasie którego porządek życia wspólnoty (np. rodziny), naruszony przez śmierć jednego z jej członków, powinien powrócić do równowagi. Szczególny przypadek żałoby — nie mającej jednego obiektu (jakim jest osoba zmarła), ani nie znającej kresu — stanowi melancholia. Jest to żałoba wynikająca z rozpoznania całościowego obrazu świata oraz kondycji ludzkiej jako naznaczonej przez śmierć.
