Bolesław Leśmian
Jan Tajemnik
Opodal murawicy — zamek stoi zaklęty, rzęsiście oświetlony. Z niego to właśnie wysnuwa się światłość nieustanna...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Epika
powieść grozy
Starożytność
Średniowiecze
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Bajka ludowa
Baśń
Epos
nie dotyczy
Nowela
Opowiadanie
Poemat dygresyjny
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść dworna
powieść historyczna
powieść kryminalna
powieść obyczajowa
Powieść poetycka
Publicystyka
Reportaż podróżniczy
Tadeusz Miciński
Nietota
Wzmóżcie się w burzy swej — trzeba przeobrazić całe zamczysko wierzeń, które wyrosły z głębiny i...
Adam Mickiewicz
Grażyna
Zamek na barkach nowogródzkiej góry
Od miesięcznego brał pozłotę blasku,
Po wałach z darni i...
Adam Mickiewicz
Grażyna
U syna Kiejstuta,
W pałacu świeższa murawa i kwiecie:
Takim podłoga kobiercem osnuta,
Takie po...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
O dwa tysiące kroków zamek stał za domem,
Okazały budową, poważny ogromem,
Dziedzictwo starożytnej rodziny...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Pierwszy raz widział zamek z rana i nie wierzył,
Że to były też same mury...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Czyż to prawda, mopanku, że pan grosza skąpisz
Na proces i ten zamek Soplicom ustąpisz...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Weszli w zamek; Gerwazy stanął w progu sieni:
«Tu — rzekł — dawni panowie dworem otoczeni,
Często...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Więc spolia opima weźmiesz, mości Hrabia:
Niech ten łup twą strzelecką komnatę ozdabia,
Niechaj pamiątką...
Helena Mniszkówna
Trędowata t. 1
Dojeżdżali do kamiennego mostu nad bystrą rzeką. Poza nią wśród mnóstwa drzew, na górze, widniały...
Motyw: Zamek
Zwykle jest siedzibą królów i rycerzy, świadkiem historii i obiektem romantycznych marzeń o przeszłości. Bywa też interpretowany w kategoriach psychoanalizy (Jungowskiej) jako obraz jaźni, przy czym jego piwnice oraz nieuczęszczane tajemnicze zakamarki stanowią odpowiednik nieświadomości i podświadomości, zaś zaludniające zamkowe wnętrza postaci — mężczyźni i kobiety — odwzorowują męskie i żeńskie aspekty jaźni (animusa i animę).
