Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Twórczość
Horacy
Pieśń I, 9 (Vides ut alta stet nive candidum...)
Henryk Ibsen
Brand
Francis Jammes
Śnieg spadnie...
Zygmunt Kaczkowski
Murdelio
patrzę, sunie Mazur z kobiałką na plecach i z listem za wstążką od kapelusza, a...
Zygmunt Kaczkowski
Murdelio
Wśród takich okoliczności, na odwiedzaniu miłych sąsiadów naszych, na przyjmowaniu ich u siebie, na zatrudnieniach...
Eleonora Kalkowska
Głód życia
Tylko gdy zima mroźna nastaje i ziemia cała umiera, a biały — bieluśki płaszcz śniegu przykrywa...
Eleonora Kalkowska
Głód życia
I wreszcie zmęczona opadam na ziemię, a oczy me w głuchym strachu szukają zieleni, szukają...
Jan Kasprowicz
XVII (Słonko, świeci, oj, świeci iskrzyste...)
Jan Kasprowicz
XXV («Umarł?»... «Umarł»... «Takie lata zdradne...)
Motyw: Zima
Pora roku kojarzona z dreszczem zimna i smutku zarazem, została zilustrowana chociażby w Królowej śniegu Andersena czy Chłopach Reymonta. W literaturze zima jawi się jako niezwykle trudny okres, będący wyzwaniem dla kondycji i zaradności człowieka. Monochromatyczny krajobraz uwydatnia ślady ludzkiej działalności i postępu w okiełznaniu niesprzyjających warunków środowiska. Opisy zimy mogą być ponadto obrazami swoistego piękna przyrody, pokrytego lśniącym lodem i śnieżnobiałym puchem. Bywa wykorzystywana jako metafora śmierci, ponieważ jest to czas obumarcia natury.