Nim usta moje zawrą się na wieki, ostatnią wolę moją opowiedzieć chcę. — Słuchajcie mnie i...
„Idź na północ w imieniu Chrystusa — idź i nie zatrzymuj się, aż staniesz na ziemi...
Chodź, synu — połóż tu rękę swoją na dłoni mojej — czołem ust moich się dotknij...
Jest to wypowiedź zawierająca wizję przyszłych wydarzeń (sformułowanych nie na zasadzie rozumowej kalkulacji, ale raczej pod wpływem natchnionego wglądu w istotę rzeczywistości, jasnowidzenia) oraz pouczenie moralne. Proroctwa zwykli głosić nie tylko prorocy (znani przede wszystkim z Biblii), ale również poeci aspirujący do miana wieszcza.
