Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 482 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Dziś widziałem Janusza Korczaka,
Jak szedł z dziećmi w ostatnim pochodzie,
A dzieci były czyściutko...
Władysław Szlengel
Rozmowa z dzieckiem
Dziewięćset czterdziesty drugi rok.
Matka i dziecko. Warsztat — blok…
Dziecko twarz ma liliową,
matka włosy...
Andrzej Trzebiński
Wieczór w śniegu
Lecz ty mała, tak zmalała w tym wieczorze,
nie narzekaj, patrząc na nie, że świat...
Julian Tuwim
List do wszystkich dzieci w pewnej bardzo ważnej sprawie
Drogie dzieci! W tym liściku
O jedno was proszę:
Żebyście się co dzień myły,
Bo...
Julian Tuwim
O Grzesiu kłamczuchu i jego cioci
— Wrzuciłeś, Grzesiu, list do skrzynki, jak prosiłam?
— List, proszę cioci? List? Wrzuciłem, ciociu miła!
— Nie...
Julian Tuwim
Skakanka
„A ja znam może dwadzieścia innych kózek, co od rana do wieczora skakały i zdrowe...
Maria Więckowska
Córce – Mirusi
I zawiodła cię śmierć w ciche męczenników szeregi
Tam gdzie nie dojdą cię zgrzyty walki...
Maria Więckowska
Pamięci córki
Dzwoni ci, dziecino ma, cisza zwalisk szeregu,
Dzwoni ci cisza ruin i bezludzia,
Dzwoni ci...
Motyw: Dziecko
Dziecko posiada dwoisty status w literaturze. Niekiedy przypisywana jest mu naiwność, dzięki czemu obserwowany przez nie świat odkrywa swą obłudę. Kiedy indziej zaś podkreśla się cechujące dzieci okrucieństwo. W romantyzmie uformowany został swoisty mit dziecka jako posiadającego ,,naturalny" dostęp do prawdy, dar jasnowidzenia i przeczucia (taki jest mały Orcio w Nie-Boskiej komedii). Dziecko bywa beztroskie i niewinne (angeliczne), ale niekiedy posiada cechy diaboliczne.