Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 452 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | dawne | francuski | grecki | łacina, łacińskie | liczba mnoga | mitologia grecka | niemiecki | rosyjski | staropolskie | ukraiński | włoski

Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 791 przypisów.

infima minorum (łac.) — najniższa klasa w dawnej szkole polskiej, nauczano tam głównie podstaw gramatyki łacińskiej. [przypis redakcyjny]

Inflanty — kraj nadbałtycki przyłączony do Polski w 1561 r. Na mocy pokoju oliwskiego (1660) część Inflant przypadła Szwecji, pozostała przy Polsce reszta ziem przeszła na rzecz Rosji przy pierwszym rozbiorze (1772). Wielu spośród szlachty posiadało tytuły urzędów ziemskich z Inflant, stąd stałe i liczne głosy domagające się odebrania tych ziem. [przypis redakcyjny]

influencja — wpływ. [przypis redakcyjny]

in folio (łac.) — dosł. w formacie arkusza; największy format, w jakim drukuje się książki. [przypis redakcyjny]

in forma amplissima (łac.) — stylem bardzo ozdobnym. [przypis redakcyjny]

in forma (łac.) — w kształcie. [przypis redakcyjny]

in frequentia (łac.) — licznym zgromadzeniem. [przypis redakcyjny]

in fructum Reipublicae (łac.) — na rzecz skarbu Rzeczypospolitej. [przypis redakcyjny]

in fuga (łac.) — w ucieczce. [przypis redakcyjny]

infułat — duchowny, nie będący biskupem, ale mający prawo używania odznak biskupiej godności. [przypis redakcyjny]

in functione (łac.) — na urzędzie. [przypis redakcyjny]

in functione (łac.) — w urzędowaniu. [przypis redakcyjny]

in genere (łac.) — ogólnie. [przypis redakcyjny]

in genere (łac.) — w ogólności. [przypis redakcyjny]

Ingenium nobis ipsa puella facit — „Sama dziewczyna stwarza w nas talent”. [przypis redakcyjny]

Ingentem (…) massam — [por.] Vergilus, Aeneida, VIII, 447–454. [przypis redakcyjny]

inglorios actus (łac.) — czyny niesławne. [przypis redakcyjny]

in gradu absoluto (łac.) — w sposób stanowczy, niezachwianie. [przypis redakcyjny]

in gratiam (łac.) — gwoli [tj. dla, z powodu]. [przypis redakcyjny]

in gratiam (łac.) — korzystając z łaski (jaką otrzymał Radziejowski). [przypis redakcyjny]

in gratiam (łac.) — na zadośćuczynienie. [przypis redakcyjny]

ingratitudinem (łac. forma B.lp) — niewdzięczność. [przypis redakcyjny]

in habitu Minorum sancti Francisci (łac.) — w habicie braci mniejszych św. Franciszka (tj. bernardyńskim). [przypis redakcyjny]

in hac palaestra (łac.) — w tej szkole. [przypis redakcyjny]

in haec verba (łac.) — tymi słowy. [przypis redakcyjny]

in haec verba (łac.) — w te słowa. [przypis redakcyjny]

in hoc silentio (łac.) — w takiej ciszy. [przypis redakcyjny]

in hostico (łac.) — w kraju nieprzyjacielskim. [przypis redakcyjny]

in hostico ostentare (łac.) — w ziemi nieprzyjacielskiej ukazać. [przypis redakcyjny]

inhumaniter (łac.) — nieludzko. [przypis redakcyjny]

inibunt operam (łac.) — dołożą starania. [przypis redakcyjny]

inicjacja (z łac.) — wprowadzenie w coś, początek czegoś. [przypis redakcyjny]

I nie beł żaden, ktoby go ratował (starop.) — konstrukcja łacińska, zamiast: nie było nikogo (nemo fuit qui), [kto by go ratował]. [przypis redakcyjny]

Inik ze krwie Awalów — Inico del Vasto z domu Awalów. [przypis redakcyjny]

in illo fervore (łac.) — w owej gorącej chwili. [przypis redakcyjny]

inimicus homo (łac.) — nieprzyjazny człowiek. [przypis redakcyjny]

in integro (łac.) — w całości. [przypis redakcyjny]

initia (łac.) — wstępne starania. [przypis redakcyjny]

initium (z łac.) — początek. [przypis redakcyjny]

iniunctum (łac.) — zalecone. [przypis redakcyjny]

iniungimus (łac.) — poruczamy. [przypis redakcyjny]

In Iunio, id est (łac.) — w czerwcu, to jest. [przypis redakcyjny]

iniuriam (łac.) — krzywdę. [przypis redakcyjny]

iniuriam recentem (łac.) — świeżą krzywdę. [przypis redakcyjny]

iniurias (łac.) — srogości. [przypis redakcyjny]

iniustitiam (łac.) — niesprawiedliwość. [przypis redakcyjny]

injuriamus (łac.) — krzywdzimy. [przypis redakcyjny]

inkantacja — zaklęcie, czary. [przypis redakcyjny]

inkaust — atrament (tu, ze względu na rytm, czytamy na cztery sylaby). [przypis redakcyjny]

inkaust — atrament (ze względu na rytm czytamy na cztery sylaby). [przypis redakcyjny]

inkaust (daw.) — atrament. [przypis redakcyjny]

inklinacja — skłonność. [przypis redakcyjny]

inkomodować (z łac. incommodum: niedogodność, nieprzyjemność) — narażać na niewygody. [przypis redakcyjny]

inkomodować (z łac.) — niepokoić, męczyć, sprawiać kłopot. [przypis redakcyjny]

inkomodować (z łac.) — niepokoić, pozbawiać wygody, sprawiać kłopot. [przypis redakcyjny]

inkonweniencja — niedogodność. [przypis redakcyjny]

inkrement — wzrost. [przypis redakcyjny]

inkrement (z łac.) — wzrost. [przypis redakcyjny]

inkursja (z łac.) — najazd, napad. [przypis redakcyjny]

inkursja (z łac.) — najazd. [przypis redakcyjny]

inkwietować (łac.) — niepokoić. [przypis redakcyjny]

inkwirować — badać, przesłuchiwać, wypytywać. [przypis redakcyjny]

inkwizycja — instytucja policyjno–sądowa, ustanowiona przez Kościół katolicki w w. XIII w celu walki z herezjami. Posługiwała się szpiegostwem i torturami, wydawała bardzo surowe wyroki. Zniesiona dopiero w XIX w. [przypis redakcyjny]

inkwizycja — śledztwo sądowe. [przypis redakcyjny]

inkwizycja — tu: śledztwo. [przypis redakcyjny]

in lancem considerationis (łac.) — na szalę rozwag. [przypis redakcyjny]

in laudem dominicae Nativitatis (łac.) — na uroczysty obchód Bożego Narodzenia. [przypis redakcyjny]

in legem perpetuam et irrevocabilem (łac.) — za wieczne i nieodwołalne prawo. [przypis redakcyjny]

in liberis suffragiis (łac. suffragium: tabliczka do głosowania, głos w wyborach, wolność wyboru) — w wolnych wyborach. [przypis redakcyjny]

in liberis suffragiis (łac.) — w wolnych wyborach. [przypis redakcyjny]

in maiori (łac.) — w większej. [przypis redakcyjny]

in malam partem (łac.) — na złą stronę. [przypis redakcyjny]

in manibus bene meritorum (łac.) — w ręku dobrze zasłużonych. [przypis redakcyjny]

in mari Baltico (łac.) — na morzu Bałtyckim. [przypis redakcyjny]

in materia status (łac.) — o sprawach państwowych; o polityce. [przypis redakcyjny]

in memoriam (łac.) — na pamiątkę. [przypis redakcyjny]

In memoriam Tadeusza Micińskiego — przemówienie to, wygłoszone na uroczystej akademji w teatrze im. Bogusławskiego w Warszawie, dn. 6 marca 1925 r. (przed przedstawieniem dramatu Micińskiego Kniaź Patiomkin), drukowane było potem w „Wiadomościach Literackich” 22 marca 1925 r. (Nr. 12). [przypis redakcyjny]

in mente Reipublicae (łac.) — z woli Rzeczypospolitej. [przypis redakcyjny]

in (…) — miejsce uszkodzone w rękopisie. [przypis redakcyjny]

in monumentis veneranda (…) antiquitas (łac.) — czcigodna starożytność w pomnikach. [przypis redakcyjny]

in muneribus res praestantissima mens est (łac.) — w podarunkach najważniejsza rzecz — to wola (intencja). [przypis redakcyjny]

Inna rzecz z prawami Wizygotów; ich królowie przetopili je i kazali je przetopić duchowieństwu. — Euryk je dał, Leuwigild je poprawił. Patrzcie kronikę Izydora. Chendaswind i Receswind ulepszyli je. Egiga kazał sporządzić kodeks, który mamy, i powierzył to biskupom; zachowano wszakże prawa Chendaswinda i Receswinda, jak to widać z szesnastego soboru w Toledo. [przypis redakcyjny]

Inna samodziercza familia — mowa o gwałceniu konstytucji węgierskiej przez Habsburgów, zwłaszcza w r. 1671 (zob. rozdział Do Panów) i przez Józefa II. [przypis redakcyjny]

innatum (łac.) — wrodzone. [przypis redakcyjny]

in natura (łac.) — w naturze; składano je w zbożu, sianie itd.; w wielu miejscowościach przetrwały w tej postaci do drugiej poł w. XIX. [przypis redakcyjny]

inne pasibraty — Za czasów Dantego w Sienie było towarzystwo złożone z dwunastu młodych i bogatych ludzi, którzy sprzedawszy swoje posiadłości ziemskie, złożyli wielki kapitał, ażeby wspólnie go roztrwonić i zarazem żyć wesoło. Kapitał ten, jak mówi Benvenuto d'Imola, składał się z 216 tysięcy florenów, a w przeciągu niespełna roku już go marnotrawcy stracili. [przypis redakcyjny]