Przypisy

Jeżeli pięknym wynalazkiem dla ludzi jest sznur ciesielski… — podobnie jak sznur wyznacza dla cieśli linię prostą, tak prawidło moralne (filozofia) wytyka prostą drogę życia. Żywy przykład lepszy niż nauczanie. Takim żywym przykładem cnoty, wcieleniem nauk moralnych, jest żywot Agesilaosa. Filozofia moralna nazwana tu sznurem ciesielskim. [przypis tłumacza]

Jeżeli powiadają — Janseniści. [przypis tłumacza]

Jeżeli powiadają, że nie trzeba zabijać dla jabłka — Jak to przyzwalają kazuiści (patrz VII Powincjałka). [przypis tłumacza]

Jeżeli powszechna zgoda, cóż byłoby, gdyby ludzie zaginęli — Pascal godzi się tu w zewnętrzne kryteria prawdy, autorytet i powszechną zgodę, które przyjmowała scholastyka. [przypis tłumacza]

Jeżeli się zaś to nie uda — nie uda się znaleźć sprawiedliwości. [przypis tłumacza]

Jeżeli tego dopniesz, dokażesz niemało. — Wytrawny Filint z powątpiewaniem odnosi się do tego odrodzenia moralnego Celimeny; jednakże swoim zwyczajem wyraża to bardzo dyskretnie. [przypis tłumacza]

Jeżeli teraz pójdą… — oratio obliqua aż do końca ustępu, którą Clementz niepotrzebnie zamienia na oratio recta, czym znowu pomnaża owe „liczne” mowy Flawiusza. [przypis tłumacza]

jeżeli tylko dieta używania nie jest zbyt już wybitnie przeciw temu nakierowana — jeżeli dieta używania, np. przepisy lekarza co do używania jadła i napojów itp., są tego rodzaju (jak to się najczęściej zdarza), że chory musi ciągle pamiętać o nich, co mu znowu ciągle przypomina jego chorobę, wówczas oczywista trudno mu odwracać uwagę od swoich dolegliwości, czyli leczyć się „samym tylko postanowieniem”. [przypis tłumacza]

jeżeli zaś dotkniesz czegoś z tych potraw, natychmiast obcierasz sobie ręce ręcznikiem… — starożytni posługiwali się przy jedzeniu rękami. Powalane ręce ocierano o ręcznik lub o chleb. Łyżki konieczne były jedynie przy czerpaniu z talerza potraw płynnych. [przypis tłumacza]

jeziora Asfaltowego — czyli Morza Martwego. [przypis tłumacza]

Jezioro Asfaltowe — Morze Martwe, Ἀσφαλτίτιδος λίμνης (var. Ἀσφαλτις, Ἀσφαλτίτις, Ἀσφαλτικἡ λίμνης), LXX θάλασσα τῶν ἁλῶν; w innych źródłach: mare mortuum, θάλασσα ή νεκρά; יָ֥ם הַמֶּֽלַח (Rdz 14, 3, Morze Solne, ed. Cylkowa); יָ֤ם הָֽעֲרָבָה֙ יָ֣ם הַמֶּ֔לַח (Pwt 3, 17: Morze Araby, Morze Słone, ed. Cylkowa). U Arabów Bahr Lût, Morze Lot. [przypis tłumacza]

Jezioro Gennezar — Γεννησὰρ, LXX θαλάσση Χενέρεθ, hebr. כִּנֶּרֶת (Lb 34, 11), כִּנְר֜וֹת (Joz 12, 3), Γεννησαρέτ (Łk 5, 1), θάλασσα τῆς Γαλιλαίας (Mt 4, 18), θαλάσσα τῆς Τιβεριάδος (J 21, 1), dziś Bahr Tabarijeh. Pochodzenie nazwy jest sporne, czy od miasta (Kinaret), leżącego na brzegu zachodnim (Joz 19, 35), a które wedle Renana (Żywot Jezusa, str. 123, uwaga 32) albo znikło z powierzchni ziemi, albo przybrało inną nazwę, czy od okolicy Kinnarôt, γῆ Γεννησαρέτ (Mt 14, 34), czy od słowa nizina, czy wreszcie od słowa lutnia, gędźba, więc Jezioro Głędźbowe, że posiada kształt owalny. Tę wątpliwość rozstrzyga do pewnego stopnia sam Flawiusz, pisząc, że Jezioro Gennezar bierze swą nazwę od ziemi przyległej. Długość jego wynosi 21 km, szerokość 12 km (Biehm, a Baedecker 9,5 km), największa głębokość 40–45 m. Powierzchnia wód jego leży o 208 m niżej od poziomu Morza Śródziemnego. Nagłe burze, o których znajduje się wspomnienie w ewangeliach („A łódkę na środku morza [μέσον τῆς θαλάσσης] wały miotały”, Mt 14, 24), mają podkład topograficzny. „Szczególny układ otocza górskiego z roztworzem na dopływ i odpływ Jordanowy sprawia, że wiatry opadając na jezioro pasem stosunkowo wąskim, wieją jak olbrzymie przeciągi, nie zamącając całych wód” p. Gematria i Dziady tłumacza, „Biblioteka Samokształcenia” nr 8, 1904, str. 317, uwaga 1. [przypis tłumacza]

jezioro Maeotis — Μαιῶτις λίμνην Morze Azowskie, p. I I, xvi. 4 w mowie Agryppy. [przypis tłumacza]

jezioro Semechonitis — dziś Hûle, Σεμεχωνίτιδος λίμνη, LXX Μαρών, Hieronim: Merrom, מֵ֣י מֵרֹ֔ום (Joz 11, 5 i 7) = wody wyżyny, co stoi w pewnej sprzeczności z Bahr-el-Huleh: jezioro doliny (p. Boettger, Topographisch-historisches Lexicon, pod: Semechonitis). Flawiusz w Starożytnościach XV, X, 3 wymienia okolicę Οὐλάθα około jeziora, które to słowo dowodziłoby starożytności nazwy Hûleh. A może istotnie od ziemi Genezar nazwano jezioro genezaretańskim, a od ziemi Ulata jezioro Hûleh? [przypis tłumacza]

Jezus Chrystus nie chciał świadectwa nieczystych duchów — Łk 4, 41. [przypis tłumacza]

Jezus Chrystus przepowiedziany co do czasu i stanu świata: książę dobyty z uda — Rdz 49, 10. [przypis tłumacza]

Jezus nie widzi w Judaszu jego nieprzyjaźni (…) — Mt 25, 50. [przypis tłumacza]

Jezus szuka jakiejś pociechy bodaj u swoich trzech najdroższych przyjaciół — Mt 26, 37. [przypis tłumacza]

Jezus, znalazłszy ich znowu śpiących (…) — Mt 43–44. [przypis tłumacza]

Józefa, który jeszcze za życia Nerona ośmielił się nazwać go imperatorem — p. III, VIII, 9. [przypis tłumacza]

Józef — Antiq. Jud. [Flawiusz, Dawne dzieje Izraela; Red. WL] XI. 5. [przypis tłumacza]

Józefa — obecność jego pod Jerozolimą wyjaśnia Autobiografia 75: „kiedy już swobodny podążyłem z Wespazjanem do Aleksandrii. Stąd odesłano mnie wraz z Tytusem na obleganie Jerozolimy” etc. Przeciw Apionowi I, 9: „później zdjęto mi więzy i z Aleksandrii odesłano wraz z Tytusem dla oblegania Jerozolimy”. [przypis tłumacza]

Józef krzyżuje ramiona i wybiera młodszego — Por. fragm. 711. [przypis tłumacza]

Józef opowiada — Józef Flawiusz, Autobiografia. [przypis tłumacza]

Józef ozwał się w te słowa… — Henkel cytuje z traktatu Gittin (56) legendę o rabbim Jochananie ben-Sakai, który miał w czasie oblężenia Jerozolimy zjednać sobie Wespazjana podobną wróżbą, a to celem uzyskania pozwolenia na otwarcie szkoły w Jabnie lub Jamnii. [przypis tłumacza]

Józef powiada (…) — Antiq. Jud. [Flawiusz, Dawne dzieje Izraela; Red. WL] XII, 11. [przypis tłumacza]

Józef, syn Mateusza — Józef Flawiusz, autor Dziejów wojny żydowskiej. [przypis tłumacza]

Józef tłumaczył… dla ich dobra — tak pojmuję Ὁ δὲ Ἰώσηπος τὸ κατ᾽ αὐτὸν ἀσφαλὲς ὑποστελλόμενος ὑπὲρ αὐτῶν ἔφασκεν ποιεῖσθαι τὴν ἔξοδον. Von da an? (Clementz). [pominięto tłum. na rosyjski]. Znowu chodzi tu o autocharakterystykę Flawiusza. Ze wszystkich znaczeń, jakie ma ὑποστελλό, tłumacze obrali jednozgodnie najnieprzychylniejsze dla Flawiusza, a wiedząc, iż niebawem odda się on w ręce Rzymian, zbrutalizowali według mnie jego styl w tym miejscu. Nawet tłumacz łaciński zbytnio rozszerza tekst: Josephus autem cavens, ne ipsum saluti suae prospicere cogitarent; von da an liess Josephus nicht mehr merken, dass es ihm um seine persönliche Sicherheit zu thun war (Clementz); [pominięto tłum. na rosyjski]. [przypis tłumacza]

Joanna (…) flagraret — „Joannę, córkę Alfonsa V, króla Luzytanii, ogarnął tak wielki ogień miłości bożej, że od samego dziecięctwa, rzeczami ziemskimi pogardziwszy, jedynie pragnieniem niebieskiej ojczyzny płonęła”. [przypis tłumacza]

Joann. And. — Joannes Andrea, głośny kanonista w XIV wieku. [przypis tłumacza]

Johann Kochanowski — studierte zu Padua und kehrte, nachdem er die mittäglichen Länder von Europa besucht hatte, mit einem Schatze von Kenntnissen bereichert, in sein Vaterland zurück. Hier widmete er sich in ländlicher Muße der Dichtkunst. Er starb 1584. Er gilt allgemein als Vater der polnischen Poesie. [przypis tłumacza]

John Bull (ang.) — Jan Byk, karykaturalne ucieleśnienie Anglii i Wielkiej Brytanii, w postaci tęgiego, porywczego i gburowatego Anglika [przypis tłumacza]

John Henry — popularne oznaczenie członka męskiego. [przypis tłumacza]

Joinville — autor głośnych pamiętników z epoki św. Ludwika. [przypis tłumacza]

Jom Kipur — dosł.: „dzień przebaczenia”, święto znane Polakom pod nazwą Dzień Pojednania lub Sądny Dzień. Pobożni Żydzi wierzą, że w tym dniu Bóg wyznacza losy wszystkich ludzi na następny rok, według ich dotychczasowych uczynków. W czasie tego święta Żydzi umartwiają się, modlą się od rana do nocy i poszczą, przy czym nie tylko nie wolno im jeść, ale nawet napić się wody. Post obowiązuje od południa dnia poprzedzającego święto do wieczora dnia następnego, a od południa wigilii święta do następnego ranka — nawet małe dzieci. [przypis tłumacza]

Jom Kipur — dzień odpuszczenia grzechów, Sądny Dzień. [przypis tłumacza]

Jom Kipur — Dzień Przebaczenia, zwany też Sądnym Dniem. [przypis tłumacza]

Jom Kipur — Sądny Dzień, dzień postu i pokuty. [przypis tłumacza]

Jonates — brat Judy Machabeusza, panował 160–143 p.n.e. (Graetz, Geschichte der Juden III, 1). [przypis tłumacza]

Jona (…) vadu — po baskijsku. [przypis tłumacza]

Jonson, Ben, [właśc. Benjamin Jonson] (1572/3–1637) — wybitny dramaturg, który zaczął pisać w chwili, gdy sława Szekspira była już ugruntowana. Cała jego działalność nosi cechę świadomego współzawodnictwa, z góry skazanego na niepowodzenie. Górował nad Szekspirem wykształceniem i dbałością o wypracowanie szczegółów, o całe niebo niżej stał zdolnościami. Stąd i pogląd jego na Szekspira niejednolity, zaprawny zazdrością, ale nie bez zdrowego sądu i nawet uczucia, świadczy o naturze w gruncie rzeczy szlachetnej, nie dającej się przygłuszyć niskimi pobudkami. Główne dzieła Jonsona są: tragedie Katylina i Sejanus, komedie Volpone, Alchemik, Epicocne i Jarmark na św. Bartłomieja. Szekspirowskiej komedii charakterów usiłował on przeciwstawić komedię typów, doprowadzoną potem do doskonałości przez Molière'a. [przypis tłumacza]

Joppie, którą był Cestiusz spustoszył — Cestiusz Joppę splądrował i spalił, p. II, XVIII, 10. [przypis tłumacza]

Joppie natura nie dała przystani. Wybrzeże dzikie, strome (…) żegluga bardziej tu niebezpieczna niż na pełnym morzu — opis Joppy, wybrzeży, skał naprzeciw brzegu położonych jest tak wierny i obrazowy, że współczesny artysta, który patrzy na Joppę i czyta opis Flawiusza, podziwia w nim mistrza słowa i do jego opisu nic nie mógłby dodać. [przypis tłumacza]

Joppie — p. I, II, 2, uwaga. [przypis tłumacza]

Jordan — Ἰορδάνης, יַרְדֵּן, dziś Jarden, zwykle u Arabów esz-Szeri’a (poisko, miejsce pojenia bydła). [przypis tłumacza]

Josippon — ludowa księga żydowska zawierająca fantastyczne opowieści. [przypis tłumacza]

Jotapatę, Bersabę, Selamę, Kafarekcho, Jafę, Sigof — Jotapata: Ἰωτάπατα, dziś Tell-Dżefat; Bersaba: Βηρσαβὲ, na pograniczu między Górną i Dolną Galileą; Selama: Σελάμη (N), Σελάμίν (D), dziś ruiny Kirbet Sellâmeh; Kafarekho: Καφαρεκχὼ, wieś, dziś nieznana; Jafa: Ἰαφὰ, LXX Φαγγαί, Ἰαφὰγαί; יָפִיעַ = błyszczące (Joz 19, 12), dziś Jafa, pół godziny drogi od Nazaretu, w kierunku zachodnio-południowym; Sigof: Σιγὼφ, między Kafarekcho i Jafą, położenie dziś bliżej nieznane. [przypis tłumacza]

Jozue — Ἰησοῦς; syn Nawego, w Biblii: Nun, נוּן (Joz 2, 1). [przypis tłumacza]

Juba II (52 p.n.e.–23 n.e.) — Ἰόβας, historyk i geograf, dzieła jego zaginęły [władca Numidii, w 25 p.n.e. od rzymskiego cesarza Augusta otrzymał królestwo Mauretanii, po śmierci poprzedniego władcy krótko rządzone przez Rzym; wspierał handel, sztukę i badania naukowe; napisał szereg niezachowanych książek na temat historii, geografii, przyrodoznawstwa, malarstwa, teatru; jego pierwszą żoną była Kleopatra Selene II, córka Marka Antoniusza i Kleopatry; red. WL]. [przypis tłumacza]

Judaei signa petunt, et Graeci sapientiam quaerunt, nos autem Jesum crucifixum (łac.) — 1 Kor 1, 22: „Gdyż i Żydowie cudów się domagają, a Grekowie mądrości szukają, my zasię Jezusa ukrzyżowanego”. [przypis tłumacza]

Juda — p. Dz 5, 37 (Μετὰ τοῦτον ἀνέστη Ἰούδας ὁ Γαλιλαῖος etc.). [przypis tłumacza]

Juda (…) pod wsią Akedasa (…) legł na polu bitwy — o zgonie Judy por. 1 Mch 9, 5–18, oraz Starożytności XII, XI, 1–2, w których Flawiusz twierdzi, że Juda poległ pod wsią Betzeto. [przypis tłumacza]

Juda, syn Seforajosa, drugi Mateusz, syn Margalosa — Juda, syn Seforajosa: według Starożytności XVII, VI, 2, nie Σεπφεραίου, lecz Σαριφαίου; syn Margalosa: wedle tego samego miejsca, nie Μαργάλος, lecz Μεργαλώθης. [przypis tłumacza]

Judea — Ἰουδαία, od pokolenia Juda (Jehûdah, יְהוּדָה (Rdz 29, 35), odpowiada polskiemu Chwalibóg), w klinach: Ia-u-di. [przypis tłumacza]

Judeę — Ἰουδαίαν (Niese), Ἰουδαίος (Dindorf). [przypis tłumacza]

Judes, syn Mareota — Ἰούδης ὁ τοῦ Μαρεώτου (N), Ἰούδας ὁ τοῦ Μέρτωνος (D). [przypis tłumacza]

judofob — człowiek nienawidzący Żydów. [przypis tłumacza]

Juliada — Ἰουλιάς, pierwotnie Betsaida (Starożytności XVIII, II, 1). [przypis tłumacza]

Juliadę położoną w Perei, oraz Tarycheę i Tyberiadę — prócz tego 24 (nie 14, Henkel) wsi w Perei, p. Starożytnośći XX, VIII, 4. [przypis tłumacza]

Julia d'Etanges — bohaterka Nowej Heloizy Russa [tj. Rousseau; red. WL). [przypis tłumacza]

Julian Le Roi — słynny zegarmistrz współczesny. [przypis tłumacza]

Julian Ursyn Niemcewicz — einer der ausgezeichnetsten polnischen Gelehrten und Staatsmänner, geboren 1757 zu Skoki in Litauen, diente anfangs im litauischen Heere, das er im J. 1788 mit dem Range eines Majors verließ, und wurde zum Landboten für den Reichstag v. J. 1788-92 gewählt. Bei dieser Gelegenheit redigirte er die Gazeta narodowa. Die Anhänger Rußlands erwirkten seine Verbannung, aus der ihn die Insurrection von 1794 zurückrief. Er wurde Adjutant des Kościuszko und kam mit diesem nach der Schlacht von Maciejowice in die russische Gefangenschaft nach Petersburg, wo ihm Kaiser Paul die Freiheit wiedergab. Er ging nun mit Kościuszko nach den Vereinigten Staaten von Nordamerika, lebte dort in dem Hause Washingtons und heiratete eine Amerikanerin. 1807 kehrte er nach Polen zurück, wurde da Senatssekretär und Castellan, beschäftigte sich aber meist mit den Wissenschaften. Im J. 1830 war er Mitglied des Administrationsrates, und als die Insurrection unglücklich endete, ging er nach Paris. Auch hier war er literarisch tätig. Er starb daselbst am 21. Mai 1841 und wurde in dem Dorfe Montmorenci neben dem General Knieczewicz begraben. — Er schrieb viele ausgezeichnete Werke, die gesammelt in 12 Bänden (Leipzig 1840) erschienen sind. [przypis tłumacza]

Jungle — Grzęzawisko [powieść] Sinclaira. [przypis tłumacza]

Juno ze swoim księciem — Kościół i papież. [przypis tłumacza]

jurta — namiot u koczujących ludów syberyjskich. [przypis tłumacza]

Justus ex fide vivit (łac.) — Św. Paweł, Rz 1, 18. [przypis tłumacza]

Justyna — słynna powieść margrabiego de Sade. [przypis tłumacza]

Już Arystoteles mniema, że i własna pochwała i nagana (…) — por. Arystoteles, Etyka nikomachejska IV, 13. [przypis tłumacza]

Już było niedaleko południa — początek września roku 401. [przypis tłumacza]

już ci bowiem pora odejść do bogów — Ksenofont, używając tych słów, nie idzie za greckim wyobrażeniem o życiu pozagrobowym, jak je przedstawia poezja epiczna lub wiara ludowa, lecz za własnymi przekonaniami; a może też znał perskie wierzenia, że duch dobrego człowieka dostaje się do siedziby duchów błogosławionych. [przypis tłumacza]

Już ci wierzy co do „niego”, lecz wróć do tamtego! — Już ci wierzy: wypowiedziane ironicznie; wróć do tamtego: tzn. do sprawy skradzenia sukni. [przypis tłumacza]

Już gotowe — proś do stołu! — kucharze w komedii zwykli w ten sposób przechwalać się swym pośpiechem w gotowaniu; podobnie w Pseudolusie kuchcik, jeszcze zanim zaczęto gotować, woła do pana domu: „Śpiesz do stołu, gości posprowadzaj, obiad gotów, już czeka!” (w. 891). [przypis tłumacza]

Już ja go tam odnajdę — ego iam conveniam illum, Camerarius. [przypis tłumacza]

Już kąpaną czy nie jeszcze (lautam vis an quae nondum sit lauta) — nie wiadomo, co to ma znaczyć. Być może, że kryje się w tym jakiś nieprzystojny żart w związku z pewnymi przypadłościami kobiecymi, choć Plautus niezbyt często na tego rodzaju dowcipy sobie pozwala. [przypis tłumacza]

Już pominę Achilla… — Achilles zagniewany na Agamemnona o to, że mu zabrał kochankę, usunął się od udziału w walce pod Troją i sprowadził przez to moc klęsk na wojsko greckie. Plautus każe Pleusiklesowi przerwać rozpoczęte opowiadanie — którym może rzymska publiczność ówczesna nie tak bardzo się interesowała — motywując to zręcznie spostrzeżeniem Palestriona. [przypis tłumacza]

Już się nie bój… — chce przez to powiedzieć: „Uda się, bo jeśli coś w tym jest dobrego, to zrobimy to tylko mimo woli”. [przypis tłumacza]

już to tylko, że był Lacedemończykiem, jednało mu wielki szacunek u króla i dworu — w Starożytnościach XII, IV, 10 i XIII, I, 8 Flawiusz opowiada o umowach, w jakie Żydzi wchodzili z Lacedemończykami, których w pismach swych nazywali „braćmi”. W 1 Mch 12 są podane teksty listów wzajemnych. [przypis tłumacza]

Już tylko o tym myślał — σκοπούμενος (Niese), θυμούμενος ἐπορίζετο (Dindorf). [przypis tłumacza]

Już w Katalogu dzieł p. de la Mettriego, dołączonym do broszury Eloge de la Mettrie (Haga, 1752) zaliczona jest do tych dzieł także omawiana rozprawka, przedrukowana następnie w wydaniu Dzieł filozoficznych de la Mettriego z r. 1774 (Amsterdam) tuż w sąsiedztwie Człowieka-maszyny (tom III zbioru dzieł). [przypis tłumacza]

Już wtedy, gdy, mając lat pięć, uwijałam sobie dzieciątko… — od pięcioletniej dziewczynki słyszałam raz następujące zdanie: „Kiedy będę miała dziecko, to nie będę mieszkała u mamusi, tyko bardzo daleko, żeby nam nikt nie przeszkadzał”. [przypis tłumacza]