Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 456 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Stój, słuchaj! Może ciebie prędzej
Wzruszy to dziecię! Synku, proś mamusi!
Niewolnik Manes podnosi...
Eurypides
Ifigenia w Aulidzie
O, rodzić, ból to wielki, choć urok w tym rzadki,
Dlatego to dla dzieci chętnie...
Eurypides
Medea
Lecz oto już dziecięta wracają z boiska.
Nie wiedzą nic o matce. Tak, umysł dziecięcy...
Eurypides
Medea
PIASTUNKA
To właśnie mówiłam, najdroższe me dzieci:
W jej sercu znękanym gniew srogi się nieci...
Eurypides
Medea
Dlatego też mówię, iż większa przypadła
Szczęśliwość w udziele tym z ludzi, co dziatek
Nie...
Homer
Iliada
Jam cię zawsze na obiad do stołu prowadził:
Pókim cię na kolanach moich nie posadził...
Horacy
Ars Poetica
Chłopiec, co biegle już mówić umie i pewną po ziemi
nogą już stąpa, najchętniej z...
Marek Aureliusz
Rozmyślania
Matce — ducha pobożności i dobroczynności. I odrazę nie tylko przed wyrządzaniem krzywdy, lecz i przed...
Motyw: Dziecko
Dziecko posiada dwoisty status w literaturze. Niekiedy przypisywana jest mu naiwność, dzięki czemu obserwowany przez nie świat odkrywa swą obłudę. Kiedy indziej zaś podkreśla się cechujące dzieci okrucieństwo. W romantyzmie uformowany został swoisty mit dziecka jako posiadającego ,,naturalny" dostęp do prawdy, dar jasnowidzenia i przeczucia (taki jest mały Orcio w Nie-Boskiej komedii). Dziecko bywa beztroskie i niewinne (angeliczne), ale niekiedy posiada cechy diaboliczne.