Julian Kornhauser
Zagadka
Jaki duży ten świat!
Nawet czerwona chorągiewka
jest mniejsza niż horyzont.
Nawet pękata kropelka
nie...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Paweł Kozioł
Drzwi
ja niby wiem żem drzwiami w których stanął
gandalf języka i że trzeba go
prosić...
Paweł Kozioł
Drzwi
znów
sen znów na drugą stronę snu wciąż śpi
język i tylko to co go...
Antoni Lange
Rym
Pierś mi strawił zatruty mego wieku rozczyn —
Duch zmęczony, że sam by pragnął siebie przerość...
Antoni Lange
Rym
Kochałem perły rymów. Poznałem najrzadsze
Klejnoty mowy bogów i najsłodszy zapach
Ich kwiatów. Po czarownym...
Bolesław Leśmian
Lubię szeptać ci słowa
Lubię szeptać ci słowa, które nic nie znaczą —
Prócz tego, że się garną do twego...
Bolesław Leśmian
Modlitwa
Za młodych lat szeptałem żarliwie i skrycie
Modlitwę o wydarzeń tragicznych przeżycie, —
O łzę, która...
Bolesław Leśmian
Pejzaż współczesny
Słowo się nie spokrewnia z pozasłownym trwaniem, —
Porównanie się stało tylko — porównaniem.
Skąpiąc niebu pośmiertnej...
Motyw: Słowo
Jest słowo stwórcze — to, które było na początku według Ewangelii Jana oraz słowo poetyckie — również tworzące światy. Poeci romantyczni chętnie odwoływali się do tej pierwotnej, ewangelicznej boskiej mocy słowa. Byli jednak i sceptycy, którzy, jak Hamlet w książkach widzieli tylko pustkę słów („Słowa, słowa, słowa”) nie docierających do istoty rzeczywistości. Słowo łączy się więc tematycznie z hasłami takimi jak stworzenie, twórczość, poeta, literat, książka. W romantyzmie trwała dyskusja nad etymologią nazwy Słowian; jedni uważali, że pochodzi ona od sławy, inni, że od słowa (pierwsza koncepcja podkreślała w ukształtowaniu słowiańskiej tożsamości rolę walecznych, bohaterskich czynów orężnych, druga — rolę poetów).
