ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Twórczość
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Niewierny
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Nie wierzę w nic...
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Prometeusz
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Pusty okręt
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Refleksja
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Salomon i Sulamitka
Mądrym i pięknym będzie dziecię, którem poczęła w tej godzinie.
SALOMON
Jak w pączku często...
Stanisław Przybyszewski
Dzieci szatana
Wroński siedział przy piecu i z obłędną rozpaczą wpatrywał się w ogień. W pokoju zapadał...
Stanisław Przybyszewski
Matka
BOROWSKI
Po co o tym wszystkim mówić… Tu nie chodzi ani o syna, ani o...
Motyw: Śmierć
Śmierć stanowi najistotniejszy problem egzystencjalny, określa kondycję ludzką. Jest wyzwaniem dla dumy z osiągnięć człowieka w opanowywaniu i poznawaniu świata oraz siebie samego dzięki rozumowi, nauce i coraz doskonalszej technice. Śmierć niweczy wszystkie usiłowania i wszystkie nadzieje. Zagraża w każdej chwili i właściwie przez cały czas podgryza życie człowieka jak robak drążący pień drzewa, by na końcu je powalić. „Bo na tym świecie Śmierć wszystko zmiecie, / Robak się lęgnie i w bujnym kwiecie” — pisał Antoni Malczewski (Maria). Upływ czasu, przemijanie przypomina o tym, że w końcu przeminie wszystko. Nic na świecie nie daje — wobec świadomości nieuchronnej śmierci – trwałego oparcia; stąd rodzi się myślenie o marności wszystkiego. Postawa taka: patrzenia na świat w perspektywie zagrożenia zniszczeniem i śmiercią rodzi melancholię, która do surowego vanitas dodaje tęsknotę za tym, co było (stąd pewna predylekcja do ruin). Zajęciem melancholika jest wspominanie i nieukojona żałoba; (zob. też: trup, grób, gotycyzm, pogrzeb, nieśmiertelność).