Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Liryka
Władysław Syrokomla
Pogrzeb młodego rolnika
Mikołaj Sęp Szarzyński
Do Kasie (Jako lód taje przezroczysty z lekka...)
Mikołaj Sęp Szarzyński
Do Kasie (Jako lód taje przezroczysty z lekka...)
Mikołaj Sęp Szarzyński
Do Kasie (Jeśli władną co nami błądzących gwiazd siły...)
Mikołaj Sęp Szarzyński
Do Kasie (Mam nadzieję, że się nade mną zlitujesz...)
Mikołaj Sęp Szarzyński
Fraszka do Zosie (Słuchaj, gdy nie chcesz baczyć, co się ze mną dzieje...)
Mikołaj Sęp Szarzyński
Pieśń II (O Strusie)
Mikołaj Sęp Szarzyński
Pieśń IX (Iż próżne człowiecze staranie bez Bożej pomocy)
Motyw: Śmierć
Śmierć stanowi najistotniejszy problem egzystencjalny, określa kondycję ludzką. Jest wyzwaniem dla dumy z osiągnięć człowieka w opanowywaniu i poznawaniu świata oraz siebie samego dzięki rozumowi, nauce i coraz doskonalszej technice. Śmierć niweczy wszystkie usiłowania i wszystkie nadzieje. Zagraża w każdej chwili i właściwie przez cały czas podgryza życie człowieka jak robak drążący pień drzewa, by na końcu je powalić. „Bo na tym świecie Śmierć wszystko zmiecie, / Robak się lęgnie i w bujnym kwiecie” — pisał Antoni Malczewski (Maria). Upływ czasu, przemijanie przypomina o tym, że w końcu przeminie wszystko. Nic na świecie nie daje — wobec świadomości nieuchronnej śmierci – trwałego oparcia; stąd rodzi się myślenie o marności wszystkiego. Postawa taka: patrzenia na świat w perspektywie zagrożenia zniszczeniem i śmiercią rodzi melancholię, która do surowego vanitas dodaje tęsknotę za tym, co było (stąd pewna predylekcja do ruin). Zajęciem melancholika jest wspominanie i nieukojona żałoba; (zob. też: trup, grób, gotycyzm, pogrzeb, nieśmiertelność).