Przypisy

kaduceus (z łac.; mit. gr.) — laska Hermesa, przewodnika dusz zmarłych w ich drodze do Hadesu, także jako herolda i posła Zeusa, również boga handlu. Laseczka Hermesa, w oplocie dwóch wężów, była skrzydlata. Tu ironicznie: jako symbol przewodnictwa ideowego, politycznego. Komentatorzy zwracają uwagę na później powstały portret R. Starzewskiego pędzla Jacka Malczewskiego, z kaduceuszem uwieńczonym główką Stanisława Koźmiana, jednego z przywódców krakowskich „stańczyków”. [przypis redakcyjny]

kaduk (z łac.) — majętność, która po bezpotomnej śmierci właściciela przechodziła na własność skarbu i należała do rozdawnictwa królewskiego. [przypis redakcyjny]

kalefaktor (z łac.) — sługa szkolny. [przypis redakcyjny]

kandor (z łac.) — jasna białość, blask, świetność. [przypis redakcyjny]

kanikuła (z łac. canicula: pies) — inaczej Syriusz, którego pokazanie się na niebie przypada na największe upały; stąd [daw.] kanikuła: spiekota. [przypis redakcyjny]

kapitele (z łac. caput: głowa) — głowice kolumn. [przypis redakcyjny]

kaptować (z łac.) — zdobywać, pozyskiwać. [przypis redakcyjny]

kapuza (z łac. caput: głowa) — futrzana czapka-uszanka. [przypis redakcyjny]

kauteryzacja (łac.) — przyżeganie środkami lekarskimi lub rozpalonym żelazem w celu zniszczenia tkanek patologicznych. [przypis redakcyjny]

kauza (daw., z łac.) — sprawa. [przypis redakcyjny]

kauza (z łac.) — sprawa. [przypis redakcyjny]

klemencja (z łac.) — łagodność, pobłażanie. [przypis redakcyjny]

klemencja (z łac.) — łaska, zmiłowanie. [przypis redakcyjny]

klient (daw., z łac.) — szlachcic, służący magnatowi i popierający go na sejmikach. [przypis redakcyjny]

komendy (z łac.) — zaloty. [przypis redakcyjny]

komplacencja (z łac.) — powodzenie, wzięcie. [przypis redakcyjny]

komput (z łac.) — liczba, rejestr (wojskowy). [przypis redakcyjny]

komża (z łac.) — biała koszula, wkładana na odzież przez księży. [przypis redakcyjny]

koncent (daw., z łac.) — współbrzmienie, harmonia, muzyka. [przypis redakcyjny]

koncent (z łac.) — harmonia, melodia, śpiew. [przypis redakcyjny]

koncypient jurysta (z łac.) — praktykant adwokacki. [przypis redakcyjny]

kondemnata (z łac.) — termin prawny oznaczający nieposłuszeństwo w stawieniu się przed sądem, po odebraniu pozwu, w terminie rozprawy. Otrzymanie kondemnaty czyni ukaranego niezdolnym do wszelkich funkcji publicznych. [przypis redakcyjny]

kondemnata (z łac.) — wyrok skazujący. [przypis redakcyjny]

kondescencja (z łac.) — zjazd sądu na grunt, na miejsce sporu. [przypis redakcyjny]

kondycja (z łac.) — warunek. [przypis redakcyjny]

kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis redakcyjny]

kondycje (z łac.) — warunki. [przypis redakcyjny]

kondyment (z łac.) — przyprawa. [przypis redakcyjny]

konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis redakcyjny]

konfident (z łac.) — poufały przyjaciel. [przypis redakcyjny]

konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis redakcyjny]

konfuzja (z łac.) — zamieszanie, trwoga; konfuzyjej: daw. forma D.lp. [przypis redakcyjny]

konfuzja (z łac.) — zmieszanie. [przypis redakcyjny]

konfuzja (z łac.) — zmieszanie, zawstydzenie. [przypis redakcyjny]

konkludować (z łac.) — kończyć, dochodzić do wniosku końcowego; tu przen.: kończyć walkę. [przypis redakcyjny]

konkordia (z łac.) — zgoda, jednomyślność. [przypis redakcyjny]

konkredować (z łac.) — zawierzyć. [przypis redakcyjny]

konpunkcja (z łac.) — przekłucie. [przypis redakcyjny]

konsulta (daw., z łac.) — rada. [przypis redakcyjny]

konsultum (z łac.) — rada. [przypis redakcyjny]

konsyderacja (z łac.) — myśl, rozwaga. [przypis redakcyjny]

konsyliarz (z łac. consiliarius: doradca) — dawna nazwa lekarza. [przypis redakcyjny]

konsystencja (z łac.) — stanowisko, leże. [przypis redakcyjny]

konsystencja (z łac.) — tu: zakładanie obozu, obozowanie. [przypis redakcyjny]

konsystorz (z łac.) — rada biskupia. [przypis redakcyjny]

kontempt (daw., z łac.) — wzgarda, obelga. [przypis redakcyjny]

kontempt (łac.) — obraza, zniewaga, lekceważenie. [przypis redakcyjny]

kontempt (z łac.) — lekceważenie, pogarda. [przypis redakcyjny]

kontempt (z łac.) — obraza, pogarda, lekceważenie. [przypis redakcyjny]

kontempt (z łac.) — pogarda, lekceważenie. [przypis redakcyjny]

kontempt (z łac.) — ubliżenie. [przypis redakcyjny]

kontempt (z łac.) — zniewaga, obraza; pogarda, lekceważenie. [przypis redakcyjny]

kontentować się (z łac.) — zadowalać się, poprzestawać na czymś. [przypis redakcyjny]

kontrowersja (z łac.) — spór, sprzeczka, nieporozumienie. [przypis redakcyjny]

kontrowersja (z łac.) — tutaj: opis sprawy, składany przez strony po wyroku pisarzowi sądu. [przypis redakcyjny]

kornalina (z łac.) — krwawnik, roślina o właściwościach leczniczych. [przypis redakcyjny]

korporał (z łac.) — biały, lniany obrusik, na którym kładzie się hostię w czasie mszy. [przypis redakcyjny]

kredyt (z łac.) — zaufanie. [przypis redakcyjny]

krement (z łac. crementum: przyrost, narastanie) — prawdopodobnie chodzi o akcent wyrazowy. [przypis redakcyjny]

któremu… (łac.) — tu przechodzi Potocki od króla Michała do Cezara. [przypis redakcyjny]

kustodium (łac.) — naczynie do przechowywania konsekrowanej hostii. [przypis redakcyjny]

kwadryga (z łac.) — rydwan zaprzężony w cztery konie „w poręcz”, tj. jeden przy drugim. [przypis redakcyjny]

kwerele (daw., z łac.) — skargi. [przypis redakcyjny]

kweres (z łac.) — badanie, rwetes. [przypis redakcyjny]

Kyrie eleison (gr.), Porta inferi (łac.), Requiem aeternam (łac.) — tu: pierwsze słowa łacińskich modlitw za zmarłych. [przypis redakcyjny]