Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

TAK, pomogę! Nie, tym razem nie pomogę
Strona główna
Informacje Ustawienia Spis treści

Wszystkie zasoby Wolnych Lektur możesz swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać pod warunkiem zachowania warunków licencji i zgodnie z Zasadami wykorzystania Wolnych Lektur.
Ten utwór jest w domenie publicznej.
Wszystkie materiały dodatkowe (przypisy, motywy literackie) są udostępnione na Licencji Wolnej Sztuki 1.3.
Fundacja Wolne Lektury zastrzega sobie prawa do wydania krytycznego zgodnie z art. Art.99(2) Ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Wykorzystując zasoby z Wolnych Lektur, należy pamiętać o zapisach licencji oraz zasadach, które spisaliśmy w Zasadach wykorzystania Wolnych Lektur. Zapoznaj się z nimi, zanim udostępnisz dalej nasze książki.

Zasób opracowany na podstawie: Jan Kasprowicz, Hymny, Instytut Wyd. ”Bibljoteka Polska“, Warszawa, 1922

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Aleksandra Sekuła, Olga Sutkowska.

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Ilustracja na okładce: mariaaantonina@Flickr, CC BY-SA 2.0.

Szacowany czas do końca: -
Jan Kasprowicz, Hymny, Judasz

Jan Kasprowicz

Judasz

Hymn Marii Egipcjanki → ← Hymn św. Franciszka z Asyżu

Spis treści

    1. Alkohol: 1
    2. Bóg: 1
    3. Chrystus: 1 2 3 4
    4. Cierpienie: 1 2
    5. Dziecko: 1
    6. Grzech: 1
    7. Handel: 1 2
    8. Kłamstwo: 1
    9. Kobieta: 1 2 3 4
    10. Kochanek: 1
    11. Kondycja ludzka: 1 2 3
    12. Korzyść: 1
    13. Lato: 1
    14. Matka: 1
    15. Mąż: 1
    16. Mężczyzna: 1
    17. Morderstwo: 1
    18. Ojciec: 1
    19. Oko: 1 2 3
    20. Opieka: 1
    21. Pieniądz: 1 2 3
    22. Piętno: 1 2
    23. Pijaństwo: 1 2
    24. Pocałunek: 1 2
    25. Samobójstwo: 1 2 3
    26. Słońce: 1
    27. Syn: 1
    28. Szaleniec: 1
    29. Szaleństwo: 1
    30. Wieś: 1
    31. Wygnanie: 1 2 3
    32. Wyrzuty sumienia: 1 2
    33. Wzrok: 1 2
    34. Zbrodnia: 1
    35. Zbrodniarz: 1 2
    36. Zdrada: 1 2 3 4 5 6
    37. Zwierzęta: 1
    38. Żona: 1

    Jan KasprowiczHymnyJudasz

    1
    Szaleniec, Szaleństwo, WygnanieCzemu mnie ścigasz?
    Gdzież Twoja święta, uwielbiana miłość?
    Ni jednej chwilki wytchnienia!…
    Widzę Cię w słońcu!
    5
    W chmurach Cię widzę —
    we wszystkim, czego się dotknę, —
    we wszystkim,
    na czym źrenice me spoczną,
    jeśli się kiedy, idąc straszną drogą,
    10
    na tę nadludzką zdobędę odwagę,
    by podnieść głowę do góry
    ach! i zmęczonej uchylić powieki,
    na której ciąży
    ten ciężar wstydu…
    15
    Kobieta, Pieniądz, SamobójstwoA czyż ja darmo, o dziewczyno,
    będę dziś pukał w twoje wrota?
    Pokaż–że mi się w okieneczku,
    wszak potaniała dzisiaj cnota!…
    Hi hi hi hi hi!!!
    20
    Mówisz, żem rudy? Zamknij oczy,
    garścią srebrników gust ci zmienię:
    rudy nie rudy, byle tylko — — —
    A! znak od tego powroza!?
    Hi hi hi hi hi!!!
    25
    Czart to się wczoraj rzucił mi na szyję
    i tak mnie słodko połechtał,
    aż mi ta krwawa wystąpiła pręga…
    * * *
    Szydzisz li ze mnie,
    30
    żeś taką pomstę wywarł na mej duszy?
    Żeś mnie wypędził w świat,
    abym się błąkał, jak ten pies obity,
    i zdradzał swoich przyjaciół?
    Nie! ślepiec jestem, po omacku schodzę
    35
    z Twojej Golgoty, czepiając się ręką
    zbrojnych pachołków, co Ci twarz opluli,
    ale to czuję, że nie żar urągań
    aż do obłędu mnie piecze,
    tylko bezbrzeżny Twój ból…
    40
    Bóg, Kondycja ludzkaCzemuś mnie stworzył, o Panie,
    takim nędznikiem ?!
    I czemu
    po tylu wiekach do uszu mi kładziesz
    szum owej zgrai, którą prowadziłem
    45
    w cichą, miesięczną noc[1]
    pomiędzy krzewy oliwek,
    gdzie on upadał zbiedzony
    przed szubienicy widziadłem? — — —
    Alkohol, PijaństwoPrzyjacielu! przyjacielu!
    50
    A co tam chowasz w zanadrzu?
    Masz choćby jeden haust dla przyjaciela,
    co cię serdecznie za to pocałuje??
    Trzeba mi zalać robaka —
    Tak! — nie wiem —
    55
    jakaś okropna szaruga,
    rycząca rykiem tłuszczy,
    która spełniła mord jeruzalemski,
    pod dach mnie dzisiaj zagnała
    jednego, widzisz, z tych biednych,
    60
    z tych niedomyślnych i głupich prostaków,
    co w dłoni widzą dłoń,
    w całunku całunek! — — —
    Dawnom cię, bracie, nie widział,
    aleć ja dobrze pamiętam
    65
    twoje oblicze,
    twoje przymknięte powieki,
    spod których wielki cichy patrzy smutek
    w wielką i cichą głębinę
    ludzkiej niedoli…
    70
    Tak! dobrze, dobrze pamiętam —
    na Weroniki widziałem je chustce
    w wieńcu cierniowym na skroniach —
    Piękną masz siostrę!
    Chodź w me objęcia —
    75
    sam ja przybywam — bez tego żołdactwa,
    co cię powiodło na tę pustą górę,
    pod ten straszliwy krzyż — — —
    KobietaNie będęć darmo, o dziewczyno,
    pukał dziś w twoje wrota:
    80
    pokaż–że mi się w okieneczku,
    już potaniała cnota! — — —
    O mój ty, bracie luby,
    jaką ty siostrę masz!
    Takem cię dawno nie widział —
    85
    weź przyjaciela w dom!
    Tak! Tak! pamiętam te oczy,
    na Weroniki chustce
    patrzące cicho i smutnie
    w cichą i smutną głębinę
    90
    tej naszej, ludzkiej niedoli — —
    Nie powiedziała, żem rudy
    i że mam krwawą na szyi
    pręgę wisielca,
    tylko siwe przymrużyła
    95
    oczęta,
    a dziś żal jej, że jej suknia
    pomięta!…
    * * *
    Nie podnoś na mnie tej ręki!
    100
    Boję się — — boję — —
    Sambyś się splamił,
    gdybyś mi wyciął policzek!…
    Wszak–ci nie siedzę przed królem Herodem
    i trzciny nie mam w dłoni
    105
    ani purpury na barkach!
    Wszak–ci Oko, Wzrokja nie mam tych oczu,
    co spod przymkniętej powieki
    patrzą tak smutno i cicho
    w smutną i cichą głębinę
    110
    tej naszej ludzkiej niedoli…
    Czekaj — nie jestem tchórzem —
    Czemu ten wicher tak wieje?
    SamobójstwoZaszeleściło coś w krzewach —
    ktoś mnie potrącił w ramię —
    115
    nikogo przecież nie widzę —
    A! to ta gałąź oliwna,
    na której jeszcze pozostał
    i w tym się wietrze kołysze
    mój stryczek!
    120
    Chrystus, Wyrzuty sumienia, Zbrodniarz, ZdradaZdjęli cię z krzyża?!
    Po co przychodzisz do mnie
    taki milczący, spokojny,
    w tej sukni z białych mgieł,
    wlokącej wyrzut i rozpacz?!
    125
    Zabij mnie! zabij!
    a tylko mego imienia
    na pośmiewisko nie dawaj!
    Ze mnie, Judasza
    Iskarioty,
    130
    swego drogiego nie rób przyjaciela!
    Zwij mnie zbrodniarzem i łotrem,
    tylko tak nie gardź mną!
    Sza!
    Nic! nic! to liść zwiędły upadł —
    135
    O moje życie! —
    Któżby się trwożył
    szelestu śmierci,
    która mu gryzie wynędzniałą duszę?
    Któżby się lękał kamienia,
    140
    spadającego w czarną, głuchą przepaść?
    Kobieta, Mężczyzna, PijaństwoNalej–że mi karczmareczko,
    mocno przepalonej,
    a ty, bratku, graj wesoło,
    gach u twojej żony! —
    145
    Zziębłem — dygocę — a! zębami dzwonię —
    psy mnie obsiadły, kiedym szedł w tę słotę
    po zarobiony grosz —
    nalejże mi, karczmareczko,
    mocno przepalonej —
    150
    Jak to? Srebrników trzydzieści
    za głowę tego człowieka,
    który wam w sercu taki przestrach budzi?
    I spać nie daje
    ani spokojnie zasiadać do stołu?
    155
    Który na wasze królestwo
    idzie z pożogą Swoich twórczych słów,
    mających zniszczyć świątynię Występku ?
    Mających na miejscu zdrady
    postawić miłość i wierność?
    160
    PocałunekTrzydzieści marnych srebrników
    za pocałunek,
    złożon na uściech[2] druha, przyjaciela,
    któremu imię — Chrystus?!
    Arcykapłani!
    165
    W przedsionkach waszej bożnicy
    jam się wychował!
    Twarzą padałem na ziemię,
    kiedy o jutrzni
    szedł w cztery strony uśpionego świata
    170
    głos waszych złotych trąb
    i świętych dwanaście pokoleń
    wzywał przed arkę przymierza,
    przed znaki wieczystej Tory…
    Pieniądz, Zdrada, Wyrzuty sumienia, Korzyść, HandelNim jeszcze krwawa ta pręga
    175
    na mej się szyi odbiła
    z wargą patrzałem otwartą
    w źrenice wasze i usta,
    by z nich wyczytać waszą świętą wolę…
    Spełniam ją dzisiaj, tylko więcej płaćcie!
    180
    Dajcie mi setkę!…
    Jak to? za dużo?
    Za to, że wczoraj, gdym ukląkł w pustyni
    i chciał przebłagać Pana,
    aby zdjął ze mnie tę wieczystość hańby,
    185
    wicher się zerwał gwałtowny
    i przeraźliwym przygłuszył poświstem
    moją modlitwę?
    Za to, że każdy oddech tego wiatru,
    każdy szum jego, każdy jego wiew
    190
    i każde łkanie, każde uderzenie
    w krzew czy też piasek,
    w sosnę czy skałę,
    w mgłę albo obłok,
    w blask,
    195
    w falę jeziora
    albo w wybrzeże mórz —
    o grzbiet wędrowca lub w tygrysa sierść,
    o róg jelenia, czy też w ślepie żubra,
    o kłąb padalca,
    200
    czy o skorupę ślimaka,
    w onoć[3] idące w bezkresową przestrzeń
    jasnowidzenie proroka,
    czy o tłukącą się w ciasnej okręży
    ślepotę ciżby tej,
    205
    co pragnie jego krwi —
    za to, że w każdym jęku, w każdym szumie
    i w każdym biegu pomsty żądnych wiatrów
    i łka i szumi i jęczy i wyje
    to szubieniczne: zdrajca! zdrajca! zdrajca!?
    210
    Wiecie:
    Nie jestem człekiem, u którego chciwość
    i żądza zysku radaby ukradkiem
    stanąć za tablic Mojżeszowych głazem
    i, przechylona ponad ich krawędzią,
    215
    radaby zetrzeć niespokojną ręką
    znaki przykazań
    i na ich miejscu wyryć słowo: pieniądz —
    jak wy to dzisiaj czynicie,
    tak sobie lekceważąc
    220
    ten przyjacielski ust mych pocałunek!
    Chcę dziewięćdziesiąt…
    Miejcie–że litość!
    Syn, Ojciec, KłamstwoRodzony ojciec mój
    z nędzy popełnił zbrodnię —
    225
    muszę ratować rodzonego ojca!
    Tyle go właśnie wybawi od kaźni
    i włos jego siwy
    nie będzie wstydem okryty!
    Co? co? mój ojciec nie żyje?
    230
    Od niepamiętnych czasów leży w grobie,
    a imię jego wolne jest od plamy?
    Któż to wam kazał zaglądać w rejestra
    i tak mnie ubiec i skrzywdzić,
    wyszachrowawszy tyle — tyle grosza?!
    235
    Prawda! nie żyje
    i nie odwróci gniewnych, smutnych ócz
    od swego syna — Judasza!…
    MatkaA w jakiej wy cenie
    macie też starą, biedną moją matkę?
    240
    Czy nie wzruszają was łzy,
    które wylewa aż po koniec świata,
    że syn jej jedyny
    znalazł w swej duszy odwagę,
    aby się skalać taką przeohydą?
    245
    „Jam go niańczyła” — tak powie —
    „skąpiłam chleba swym ustom,
    by moje dziecko nie zaznało głodu!
    Jam mu śpiewała: luli!
    Śpij, mój synaczku, śpij!
    250
    Matka do serca cię tuli,
    chroni od os i żmij —
    śpij, mój synaczku, śpij!
    A gdy się zbudzisz, mój mały,
    znajdziesz rodzynki, migdały —
    255
    śpij, mój synaczku, śpij,
    matka do serca cię tuli,
    luli, mój synku, luli!” —
    Chrystus, HandelArcykapłani!
    Serca wy macie kamienne!
    260
    Trzy wam opuszczę —
    złóżcie ośmdziesiąt
    i siedem — siedem przydatku
    za to, że patrzeć muszę
    w te dziwne, przymknięte powieki
    265
    na Weroniki chustce,
    spod których wielki, straszny patrzy smutek
    w tę wielką straszną głębinę
    mojej i waszej niedoli
    i nędzy!…
    270
    „Jam go w ranną wiodła zorzę,
    by jaśniał, jak ona!…
    Raczej krzyżne wybierz łoże,
    niżby dusza twa — o Boże! —
    miała być splamiona!”
    275
    Dajcie pięćdziesiąt!
    Jeszcze wam dużo!?
    Zgoda! czterdzieści i dziewięć —
    i pięć — i cztery —
    Wezmę trzydzieści, bo patrzeć nie mogę,
    280
    aby na świecie był ktoś taki biały
    i czysty,
    kiedy ja duszę mam brudną!
    Wezmę trzydzieści, bo patrzeć nie mogę,
    by tłum go w triumfie wiódł
    285
    w bramy świętego miasta
    i rzucał mu palmy!
    A to hosanna! — hosanna! — hosanna!
    Wezmę trzydzieści, bo patrzeć nie mogę,
    aby on zwał się Chrystus, ja zaś — Judasz!
    290
    Ażeby jego było przeznaczeniem
    umrzeć na krzyżu, który po wiek wieków
    otoczon będzie czcią,
    gdy ja się mam błąkać
    po wszystkiej ziemi,
    295
    wzgardzon i oplwan,
    zdrajca i kłamca
    i uwodziciel —
    Judasz! — — —
    Mąż, Zdrada, ŻonaNalej–że mi, karczmareczko,
    300
    mocno przepalonej,
    a ty, bratku, graj wesoło
    gach u twojej żony —
    ponoć przyjaciel twój
    czy brat! — — —
    305
    * * *
    Czemu mnie ścigasz?
    Wczoraj —
    lat temu tysiąc, może sto, a może
    zaledwie kilka upłynęło godzin,
    310
    zdawało mi się, że nadszedł już kres
    mych niepokojów…
    Utrudzon grzechu nieskończoną drogą,
    Lato, Wieśw dalekiej siadłem krainie,
    pod ścianą dojrzałych zbóż.
    315
    Zacząłem kłosy rwać
    i łuszczyć ziarna pszeniczne
    i sycić głód.
    Cisza i spokój
    promienistymi oprzędzały siećmi
    320
    rozległy, kłośny łan.
    Głębie powietrza falowały żarem,
    polnych koników ćwierkał rój,
    zdaleka płynął brzęk kosy
    lub tęskny śpiew przodownicy.
    325
    I przyszła na mnie zaduma.
    Rękami objąłem kolana
    i skroniem schylił ku ziemi
    i zapatrzony w listek sennej trawy,
    co się położył na mej twardej nodze,
    330
    słuchałem brzęku tej kosy
    i tego ćwierku szarańczy
    i tego śpiewu żniwiarki.
    Od niepamiętnych już czasów
    nie miałem chwili —
    335
    może nie miałem jej nigdy —,
    gdzieby ma dusza
    tak zapomniała o swej strasznej nędzy.
    Czyżby zaginął ból?
    Czyżbym ja, Judasz
    340
    Iskarjota,
    źródło upodleń i cierpień,
    spełnił już swoją pokutę?…
    Lat tysiąc,
    a może więcej, lub mniej,
    345
    a może tylko sto,
    albo zaledwie kilka chwil
    trwał mój słoneczny sen…
    Oko, Piętno, Słońce, Wygnanie, WzrokPodniosłem głowę
    i wpółwyżartemi oczyma
    350
    od żrących kurzów i wstydów,
    od deszczów, błyskawic i gromów
    ach! i od żalów i płaczów
    i od mej całej, czelnej zbrodniczości,
    spojrzałem w stronę zachodu.
    355
    I oto w krwawych oblaskach,
    na miejscu kuli słonecznej,
    spostrzegłem przymknięte powieki.
    A z pod tych powiek
    dwie ciche, głębokie źrenice
    360
    z nieopisanym gubiły się smutkiem
    w głębiach sinawych mgieł,
    wypełniających przepaść
    pomiędzy niebem a ziemią
    i swoim gestem obrzeżem
    365
    dotykających łanu,
    przez moje nędzne skażonego stopy.
    I mgły się kłębić poczęły
    i wrzeć z taką mocą i syczeć,
    jak gdyby ten, co mnie stworzył
    370
    i na tę hańbę przeznaczył,
    wziął w swoje garście wszystkie głębie mórz
    i gdzieś w bezmierne rzucił je ognisko,
    w lej przeolbrzymi połączonych razem
    wszystkich wulkanów, jakie są w wszechświecie
    375
    na milionach milionów gwiazd…
    Ach! a to wrzenie i ten syk potworny
    szedł z taką siłą na me biedne uszy,
    żem nic nie słyszał, tylko: Judasz! Judasz!
    Kłamca i zdrajca
    380
    i uwodziciel —
    Judasz!…
    Gdzież mi uciekać?
    Gdzież znaleźć bezpieczny schron?
    Przyjacielu, otwórz mi wrota swe!
    385
    Dawnom cię, dawno nie widział — —
    weź przyjaciela w dom!
    Piękną masz siostrę —
    może to żona? —
    Ponoś Chrystusa zdradził pocałunkiem —
    390
    wszystkoć przebaczam, przyjmij mnie w swój dom!
    ZdradaMówią po świecie, żem ja wziął srebrniki —
    ty wiesz najlepiej, żeś ty je targował!
    Zdrada mnie twoja nie piecze!
    Wszyscyśmy zdrajcy!
    395
    Człek człowiekowi jest równy —
    Ja zwę się Judasz, i tyś jest Judaszem,
    wszyscyśmy bracia Judasze —
    weź przyjacielu w dom —
    nalej–że mi, karczmareczko,
    400
    mocno przepalonej,
    a ty, bratku, graj wesoło,
    gach u twojej żony —
    ponoć przyjaciel twój,
    czy brat —
    405
    * * *
    Chrystus, Cierpienie, Kondycja ludzkaPomóż–że zdjąć mi te ciernie —
    Panie! może mi jesteś krzyw[4],
    żem śmiał Cię takiej pozbawić ozdoby?
    Masz przecież jasny krążek wokół skroni,
    410
    niech mnie przynajmniej pozostanie Twoja —
    Tak, Panie Chryste! — cierniowa korona!
    Tylko dlaczego te kolce
    takie są wielkie?
    Czemu ten splot taki długi,
    415
    że siedemkrotnie głowę mi opasał
    i jeszcze mi się pod te nogi ściele
    ach! i za każdym wbija mi się krokiem
    w me stopy? —
    Kobieta, Kochanek, Pieniądz, Piętno, Zdrada, SamobójstwoMówisz, żem rudy? gust ci zmienię
    420
    brzęczącą kiesą złota —
    tylko niech będzie ochota! —
    Zdradziła brata —
    Zdradziła męża —
    Nie powiedziała,
    425
    że mam tę krwawą na szyi
    pręgę wisielca,
    tylko siwe przymrużyła
    oczęta,
    a dziś żal jej, że jej suknia
    430
    pomięta…
    Wiesz, życie marne! nie żałuj!
    Dam ci swój stryczek, po co masz po świecie,
    biedna niewiasto, rozwłóczyć swą hańbę!
    Nie! Zgińmy razem — naprzód ty, a potem —
    435
    mam tu w zanadrzu kropelkę, wystarczy,
    wprzód ty, dziewczyno, a potem —
    Czemu mnie ścigasz?
    Gdzież Twoja wielka, uwielbiana miłość?
    Gdzież Twoja litość?
    440
    I czym Twe słowo, któreś rzucił z krzyża
    konającemu łotrowi?
    Kondycja ludzka, Wygnanie, ZwierzętaWygnał mnie w śnieżną pustynię —
    jakaś nieziemska szaruga!
    wicher mi garbi plecy,
    445
    że prawie ziemi dotykam tą brodą!
    Ha! na czworakach
    jak zwierz! —
    I tyś jest zwierzem i ja jestem zwierzem —
    wszyscy my, bracie, zwierzęta!
    450
    Co? może Jemu będziemy urągać
    za tę zwierzęcą naturę?
    Hej! Panie Chryste!
    ja i ten brat mój —
    Po piersi zapadam w śnieg!
    455
    Coraz to większe zaspy!
    Ława mi sięga po szyję —
    dławi mnie! dusi! — ginę! —
    Chrystus, OpiekaZelżyj, o Panie, zelżyj!…
    Dłoń mi podajesz, o Chryste?!
    460
    Nie chcę! nie chcę!
    Nie stój nade mną, ach! z temi oczyma,
    które widziałem dawno — dawno — dawno —
    na Weroniki chustce —
    Nikt Cię nie prosił, abyś mnie ratował —
    465
    sam się wewlokę na ten stromy szczyt,
    na turnię lodową,
    tam twoje zaspy nie sięgną!
    Dziecko, GrzechJakaż to przepaść samotna!
    A tam z tej głębi mgieł —
    470
    Coż to się snuje?
    Coż to tak idzie na mnie?
    Boże dziecięta idą szlakiem śniegów!
    Bielutkie mają giezłeczka,
    w ręku lilie,
    475
    a naokoło ich skroni
    kręgi jasności,
    rozświetlające ten ponury świat.
    Idą —
    śpiewają —
    480
    Cóż one śpiewać mogą?
    Cicho!
    Czemu wy na mnie idziecie?
    Wy, białe, niewinne duchy! —
    „Jam go w ranną wiodła zorzę,
    485
    by jaśniał jak ona” —
    Pochłoń mnie, ciemna przepaści!
    Lub wy, przepadnijcie,
    wy, niewiniątka!
    Sza!
    490
    Ktoś mię potrącił w ramię!
    To kamień w przepaść spadł!
    Sza! to ta gałąź oliwna,
    na której wisi mój stryczek!
    To liść jej się ruszył!…
    495
    Któżby się trwożył
    szelestu śmierci,
    która mu gryzie wynędzniałą duszę?
    Któżby się lękał kamienia,
    spadającego w czarną, głuchą przepaść!?
    500
    * * *
    Cierpienie, Morderstwo, Pocałunek, Zbrodnia, Zbrodniarz, ZdradaPrzyjacielu! przyjacielu!
    Pomóż zdejmować mi ciernie!
    Jakaś nieziemska szaruga
    na świecie —
    505
    weź przyjaciela w dom —
    dobytku swego nie chowaj
    pod klucz!
    Bogaty jestem — trzydzieści
    mam — widzisz — w kiesie srebrników!
    510
    Nic nie ukradnę!
    Nie podnoś na mnie tej ręki —
    boję się — boję —
    sam byś się splamił,
    gdybyś mi wyciął policzek!
    515
    Nie pierwszy ja zdrajca
    i nie ostatni
    i nie jedyny!…
    Kain maczugę wziął, by zabić Abla,
    a mym narzędziem morderczym
    520
    ten przyjacielski pocałunek!
    Jakaż różnica?
    Jedno i drugie zabija!
    Jestem złodziejem i tchórzem —
    aleć nie pierwszym
    525
    i nie ostatnim
    i nie jedynym…
    Zabij mnie! zabij!
    tylko tak nie gardź mną!
    Nie! Ślepiec jestem! po omacku schodzę
    530
    z Pańskiej Golgoty, czepiając się ręką
    zbrojnych pachołków, co Mu twarz opluli,
    ale to czuję, że nie żar urągań
    aż do obłędu mnie piecze,
    tylko bezbrzeżny, Chrystusowy ból!
    535
    OkoTylko przymknięte powieki,
    na które patrzyć się muszę
    na Weroniki chustce
    tyle ach! tyle lat!
    Tylko te smutne źrenice,
    540
    gubiące się w głębi
    mojej i waszej niedoli…

    Przypisy

    [1]

    miesięczna noc — noc księżycowa. [przypis edytorski]

    [2]

    na uściech (starop.) — na ustach. [przypis edytorski]

    [3]

    w onoć — w to właśnie; toż. [przypis edytorski]

    [4]

    jesteś krzyw — gniewasz się. [przypis edytorski]

    15 zł

    tyle kosztują 2 minuty nagrania audiobooka

    35 zł

    tyle kosztuje redakcja jednego krótkiego wiersza

    55 zł

    tyle kosztuje przetłumaczenie 1 strony z jęz. angielskiego na jęz. polski

    200 zł

    tyle kosztuje redakcja 20 stron książki

    500 zł

    Dziękujemy za Twoje wsparcie! Uzyskujesz roczny dostęp do przedpremierowych publikacji.

    20 zł /mies.

    Dziękujemy, że jesteś z nami!

    35 zł /mies.

    W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na opłacenie jednego miesiąca utrzymania serwera, na którym udostępniamy lektury szkolne.

    55 zł /mies.

    W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na nagranie audiobooka, np. z baśnią Andersena lub innego o podobnej długości.

    100 zł /mies.

    W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na zredagowanie i publikację książki o długości 150 stron.

    Bezpieczne płatności zapewniają: PayU Visa MasterCard PayPal

    Dane do przelewu tradycyjnego:

    nazwa odbiorcy

    Fundacja Wolne Lektury

    adres odbiorcy

    ul. Marszałkowska 84/92 lok. 125, 00-514 Warszawa

    numer konta

    75 1090 2851 0000 0001 4324 3317

    tytuł przelewu

    Darowizna na Wolne Lektury + twoja nazwa użytkownika lub e-mail

    wpłaty w EUR

    PL88 1090 2851 0000 0001 4324 3374

    Wpłaty w USD

    PL82 1090 2851 0000 0001 4324 3385

    SWIFT

    WBKPPLPP

    x
    Skopiuj link Skopiuj cytat
    Zakładka Istniejąca zakładka Notka
    Słuchaj od tego miejsca

    Pora na chwilę przerwy :)

    Podoba Ci się nasza biblioteka? Wesprzyj ją drobną wpłatą, a otrzymasz wcześniejszy dostęp do prapremier!

    Nowe książki pojawiają się częściej, gdy nas wspieracie. Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku!
    KRS: 0000070056
    Nazwa organizacji: Wolne Lektury

    Chcemy, aby każde dziecko w Polsce miało wygodny i bezpłatny dostęp do lektur szkolnych - zróbmy to razem! Wspieraj Wolne Lektury stałą wpłatą!
    Kliknij, by dowiedzieć się więcej >>>

    Wolne Lektury to biblioteka, która jest czynna 24 godziny na dobę i w dodatku można z niej korzystać bez wychodzenia z domu. No i można tam znaleźć mnóstwo klasycznych pozycji, również tych mniej oczywistych

    Barbara Klicka

    Znajdź nasze książki na Legimi! Za każdym razem, kiedy czytasz lub słuchasz Wolnych Lektur w księgarni Legimi, wspierasz naszą bibliotekę - DZIĘKUJEMY!

    Co nowego na Wolnych Lekturach? Dowiesz się z naszego newslettera. Kliknij, by się zapisać.

    Potrzebujemy Twojej pomocy! Wspieraj Wolne Lektury stałą wpłatą. Kliknij i zadeklaruj comiesięczne wsparcie >>>

    Audiobooki Wolnych lektur znajdziesz też na naszym kanale na YouTube.

    Regularnie dodajemy nowe książki. By ich nie przegapić, subskrybuj nasz kanał.

    Kliknij obrazek, by subskrybować!

    Jesteś pewien, że przeczytałeś już wszystkie pozycje, które znajdują się w naszej bibliotece? Pomóż nam sprawić, żeby nie zabrakło Ci nowych lektur. Wesprzyj Wolne Lektury! Kliknij i dorzuć się!

    Czy wiesz, że żeby wciąż docierać do miejsc, w których nie wszyscy mają dostęp do biblioteki, potrzebujemy Twojego wsparcia? Kliknij i dorzuć się!

    Dlaczego warto pamiętać o Kochanowskim, w jaki sposób zmiana akcentu może symbolizować bunt, jak rymować, aby prawie nikt nie zauważył, że rymujecie - wszystkiego dowiesz się słuchając Mistrzowskiej Szkoły Poezji.
    • NIP: 952-187-70-87
    • KRS: 0000070056
    • REGON: 017423865
    • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
    Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
    MKiDN
    Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.