Maria KonopnickaMuchy samochwały
1U chomika w gospodzie
Siedzą muchy przy miodzie.
Siedzą, piją koleją,
I z pająków się śmieją.
5
Podparły się łapkami
Nad pełnemi kuflami.
Zagiął chomik żupana,
Miód dolewa do dzbana.
— Żebyś, kumo, wiedziała,
10Com już sieci narwała,
Com z pająków nadrwiła,
Tobyś ledwo wierzyła!
— Moja kumo jedyna!
Czy mi pająk nowina?
15Śmiech doprawdy mnie bierze…
Pająk!… Także mi zwierzę!
— Żebyś, kumo, wiedziała,
Trzem pająkom bez mała,
Jak się dobrze zasadzę,
20Trzem pająkom poradzę!…
— Moja kumo kochana!
(Chomik! dolej do dzbana!)
Moja kumo jedyna,
Czy mi pająk nowina?
25Prawi jedna, to druga,
A tu z kąta coś mruga…
Prawi czwarta i piąta,
A coś czai się z kąta.
Pająk ci to, niecnota,
30Nić — tak długą — namota!
Zdusił muchy przy miodzie,
W chomikowej gospodzie.