- Kara: 1
- Kobieta: 1
- Łzy: 1
- Mężczyzna: 1
- Miłosierdzie: 1
- Młodość: 1
- Pożądanie: 1
- Wspomnienia: 1
- Żal: 1
Adam MickiewiczSonety odeskieSonet XIV (Luba! ja wzdycham, pamięć niebieskiej pieszczoty…)
1
Trują mi okropnego rozmyślania chwile.
Ach! może serce twoje, co cierpiało tyle,
Może, boję się wyrzec, pustoszą zgryzoty?
5
Tak palące, że usta śmieją się tak mile?
Zbyt ufałaś mej cnocie, zbyt swej własnej sile,
I nazbyt ognia Stwórca wlał w nasze istoty.
Przewalczyliśmy wiele i dni, i tygodni,
10Młodzi, zawsze samotni, zawsze z sobą w parze,
I byliśmy oboje długo siebie godni.
Nie będę mojej żebrać przebaczenia zbrodni;
Tylko niech mnie Bóg twoją zgryzotą nie karze.