Hugo von Hofmannsthal
In memoriam trzech wielkich aktorów
I znów przetwarzał się do gruntu, stwory
Znów wyciekały, pęczniejąc, zaledwie
Ludzkie, lecz żywe, jak...
Przed tobą jedynym w prochu się czołgam, czołem ci biję, o życie, bo blask twój...
Oczy utkwiła w księżyc, uklękła w łodzi i ręką przecina fale.
Słucha.
Śpiewają teraz chórem...
Motyw dotyczy stworzenia świata. Na ten temat istnieje wiele opowieści: o sześciu dniach pracy Boga, rozpoczynającej się oddzieleniem światła od ciemności (Księga Rodzaju), o samoistnym wynurzeniu się form z Chaosu (mitologia grecka), czy też o powstaniu wszechświata w wyniku zabójstwa dokonanego przez Odyna na olbrzymie imieniem Imer, z którego czaszki powstały następnie niebiosa, z ciała ziemia, a z jego krwi — morza.