Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 447 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 481 przypisów.
iambus (łac.) — jamb: staroż. miara wiersza (stopa), złożona z dwóch sylab, krótkiej i długiej. [przypis edytorski]
ianitor (łac.) — odźwierny. [przypis edytorski]
idem (łac.) — tak samo. [przypis edytorski]
idem (łac.) — ten sam. [przypis edytorski]
idem (łac.) — to samo. [przypis edytorski]
idem velle [atque] idem nolle (łac.) — chcieć tego samego [oraz] tego samego nie chcieć; na tym polega mocna przyjaźń wg słów Sergiusza Katyliny (Salustiusz, De coniuratione Catilinae, XX 4). [przypis edytorski]
ideoplastia (z łac.) — ucieleśnienie idei dokonujące się poprzez osobę medium, rodzaj „wylewania się” energii (pobudzenie siły nerwowo-mięśniowej) poza organizm medium następujące pod wpływem wyobrażeń czy bodźców z zaświatów i objawiające się czynnościami mimowolnymi (i. pozytywna) lub zablokowaniem możności wykonania określonych czynności (i. negatywna); termin XIX-wiecznego mediumisty, Juliana Ochorowicza, związany z jego teorią zjawisk mediumicznych, Ochorowicz wyróżnił trzy rodzaje ideoplastii: bierną (wrażeń), czynną (ruchów) i materialną (troficzną). [przypis edytorski]
id est (łac.) — to jest. [przypis edytorski]
idiopatyczny (łac.) — o nieznanym pochodzeniu. [przypis edytorski]
idola maiora et minora (łac.) — idole większe i mniejsze. [przypis edytorski]
idola sua proiecta, Hamnon scilicet, Suentebuek, Vitelubbe, Radegast cum ceteris erexerunt (łac.) — porzuciwszy swoje bóstwa, to jest Hamnona, wznieśli inne, Suentebeka, Viteluba i Radegasta. [przypis edytorski]
ignis (łac.) — ogień, pożar. [przypis edytorski]
ignorabimus (łac.) — 1 os. lm cz.przysz., nie będziemy wiedzieli, tu w znaczeniu: nie uda nam się dowiedzieć. [przypis edytorski]
ignorabimus (łac.) — nie będziemy wiedzieli. [przypis edytorski]
ignorantia legis (łac.) — nieznajomość prawa. [przypis edytorski]
ignoratio elenchi (łac.) — zgubienie wątku rozumowania, rozmijanie się z meritum sprawy. [przypis edytorski]
Ilex paraguanensis (łac., bot.) — ostrokrzew paragwajski; jego potoczna hiszpańska nazwa to yerba mate, a portugalska erva-mate. [przypis edytorski]
Iliacos intra muros peccatur et extra (łac.) — Wewnątrz trojańskich murów błądzą i poza nimi (Horacy, Listy, I, 2, w. 16). [przypis edytorski]
illustris (łac.) — oświecony. [przypis edytorski]
iluminaci a. Zakon Iluminatów (z łac. illuminatus: oświecony) — tajne stowarzyszenie założone w Bawarii w 1776, mające na celu propagowanie oświeceniowych idei równości i racjonalizmu; w 1784 razem z innymi tajnymi stowarzyszeniami zakazane przez państwo i zlikwidowane. [przypis edytorski]
imaginacja (z łac.) — tu: wyobrażenie, pomysł. [przypis edytorski]
imaginacja (z łac.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]
imaginacja (z łac.) — wyobraźnia, wyobrażenie. [przypis edytorski]
imagines mortuorum (łac.) — widma zmarłych. [przypis edytorski]
imaginować sobie (daw., z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imaginować (z łac.) — wyobrażać. [przypis edytorski]
imainować a. imaginować (z łac. imaginare) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainować sobie (daw., z łac.) — imaginować sobie, wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainować sobie (z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainować (z łac.) — popr. imaginować, wyobrażać. [przypis edytorski]
imainować (z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imbecilitas praecox (łac.) — określenie niewystępujące we współczesnej medycynie, oznaczające przedwczesną degenerację umysłową. [przypis edytorski]
imberbis iuvenis custode remoto (łac.) — w młodym wieku pozbawiony opieki. [przypis edytorski]
imfamia (z łac.) — hańba, niesława, pozbawienie praw. [przypis edytorski]
imitari (łac.) — naśladować. [przypis edytorski]
immunitas (łac.) — nietykalność, przywilej. [przypis edytorski]
impacjencja (z łac.) — niecierpliwość. [przypis edytorski]
imparitatem (łac.) — nierówność; tu: o zarzucie niższości stanu. [przypis edytorski]
impedimenta (z łac.) — przeszkody. [przypis edytorski]
impedimentum (łac.) — bagaż, przeszkoda. [przypis edytorski]
impedimentum (łac.) — przeszkoda, kłopot. [przypis edytorski]
impediment (z łac.) — przeszkoda. [przypis edytorski]
impedyment (z łac.) — zawada, przeszkoda. [przypis edytorski]
imperatywny (z łac.) — rozkazujący; stanowczy. [przypis edytorski]
imperatyw (z łac.) — nakaz, zasada. [przypis edytorski]
imperium in imperio (łac.) — państwo w państwie. [przypis edytorski]
Imperium Romanum (łac.) — imperium rzymskie. [przypis edytorski]
Imple facies eorum ignominia; et quaerent nomen tuum Domine (łac.) — napełnij ich twarze hańbą i niech szukają Twego imienia, Panie (Ps 83, 17). [przypis edytorski]
implicite (łac.) — do wydedukowania z kontekstu, domyślnie. [przypis edytorski]
implicite (łac.) — w sposób wynikający z kontekstu, dorozumiany; niejawnie. [przypis edytorski]
impluvium (łac.) — płytki zbiornik wodny w atrium, gromadzący wodę deszczową. [przypis edytorski]
imponderabilia (z łac.) — rzeczy nieuchwytne, dosł. niedające się zważyć (tj. dokładnie określić), ale mające wpływ na rzeczywistość a. bieg jakiejś sprawy. [przypis edytorski]
imponderabilia (z łac.) — rzeczy nieuchwytne, dosł. niedające się zważyć (tj. dokładnie określić), ale mające wpływ na rzeczywistość a. bieg jakiejś sprawy. [przypis edytorski]
impotens (łac.) — słaby, omdlały, niezdolny do działania; niepanujący nad sobą, gwałtowny, rozpasany. [przypis edytorski]
impudens, impurus, inverecundissimus (łac.) — bezwstydny, nieczysty, najnieobyczajniejszy (tj. w najwyższym stopniu pozbawiony verecundia: skromności, poczucia przyzwoitości itp.). [przypis edytorski]
impune (łac.) — bezkarnie. [przypis edytorski]
in absentia (łac.) — pod nieobecność. [przypis edytorski]
in absoluto dominio (łac.) — w nieograniczonej władzy. [przypis edytorski]
in abstracto (łac.) — tu: abstrakcyjne. [przypis edytorski]
in abstracto (łac.) — w ogólności, ogólnie. [przypis edytorski]
in abstracto (łac.) — w ogólności. [przypis edytorski]
in actu (łac.) — w działaniu; czynnie. [przypis edytorski]
in aeternum (łac.) — na wieczność. [przypis edytorski]
in anima vili (łac.) — na dzikim zwierzęciu. [przypis edytorski]
in articulo (łac.) — w ważnej chwili, w obliczu czegoś. [przypis edytorski]
in articulo mortis (łac.) — w obliczu śmierci. [przypis edytorski]
in articulo mortis (łac.) — w obliczu śmierci; tu: w stanie przedśmiertnym. [przypis edytorski]
in aula (łac.) — w sali. [przypis edytorski]
in capite et membris (łac.) — w głowie i członkach. Hasło reformy in capite et membris upowszechniło się w XV w. w kontekście reformy Kościoła katolickiego i przyświecało soborom w Pizie, w Konstancji i w Bazylei. [przypis edytorski]
incertum est (łac.) — to niepewne. [przypis edytorski]
incest (z łac.) — nieczystość, kazirodztwo. [przypis edytorski]
in Chorographia principatus Moschoviae (łac.) — w opisie ziem księstwa moskiewskiego. [przypis edytorski]
incipiam (łac.) — rozpocznę. [przypis edytorski]
incipio, incipere (łac.) — zaczynać; tu 1 os. lp cz.przysz. incipiam: zacznę. [przypis edytorski]
incipio, incipere (łac.) — zaczynać; tu 1 os. lp cz.przysz. incipiam: zacznę, zaczynam. [przypis edytorski]
inclusive (łac.) — razem. [przypis edytorski]
incognito (łac.) — anonimowo, zatajając swą tożsamość. [przypis edytorski]
incognito (łac.) — bez podania nazwiska, zatajając swoją tożsamość. [przypis edytorski]
incognito (łac.) — bez ujawniania tożsamości. [przypis edytorski]
incognito (łac.) — skrycie, tajnie, anonimowo. [przypis edytorski]
incognito (łac.) — tu: bez ujawniania osoby sprawcy. [przypis edytorski]
incognito (łac.) — zatajenie tożsamości, nie podawanie nazwiska. [przypis edytorski]
incognito (wł., z łac. incognitus: nieznany) — zachowując anonimowość; pod przybranym nazwiskiem; skrycie, tajnie, nieoficjalnie; zatajenie swojej tożsamości. [przypis edytorski]
incognito (wł., z łac. incognitus: nieznany) — zachowywanie anonimowości; występowanie pod przybranym nazwiskiem, tajnie, nieoficjalnie; zatajenie swojej tożsamości. [przypis edytorski]
incognito (z łac.) — nie ujawniając swojej prawdziwej tożsamości. [przypis edytorski]
incognito (z łac.) — nie ujawniając swojej prawdziwej tożsamości; tu: w tajemnicy, nie zawiadamiając nikogo. [przypis edytorski]
incognito (z łac.) — ukrywając swoją tożsamość. [przypis edytorski]
incognito (z łac.) — zatajanie swojego nazwiska, tożsamości. [przypis edytorski]
incognitus (łac.) — nieznany, niepoznany. [przypis edytorski]
incola (łac.) — mieszkaniec; tu M. lm incolae: mieszkańcy. [przypis edytorski]
incolis (łac.) — mieszkańcom. [przypis edytorski]
in collegio (łac.) — tu: w zbiorowej, oficjalnej dyskusji. [przypis edytorski]
in colloquio privato s. familiarii (łac.) — w rozmowie prywatnej albo poufnej. [przypis edytorski]
incomparabilis (łac.) — niezrównany. [przypis edytorski]
incomptus (łac.) — nieporządny, zaniedbany, niewykwintny. [przypis edytorski]
in concreto (łac.) — konkretnie, w rzeczywistości, w rzeczywistej sytuacji. [przypis edytorski]
in concreto (łac.) — w określonej, danej sytuacji. [przypis edytorski]
in continuo (łac.) — ciągle. [przypis edytorski]
in conviviis et compotationibus suis pateram circumferunt in quam conferunt non dicam consecrationis sed execrationis verba sub nomine deorum boni scilicet atque mali, omnem prosperam fortunam a bono deo, adversam a malo dirigi profitentes, ideo etiam malum deum sua lingua Diabol sive Zcerneboch i. e. nigrum deum appellantes (łac.) — na ucztach oraz gdy wspólnie pili, puszczali w krąg paterę, nad którą wymawiali słowa nie powiem, że błogosławieństwa, lecz bluźnierstwa, w imię dobrego oraz złego boga, wyznając że wszelki pomyślny los [mieli] od dobrego boga, nieprzychylny zaś od złego, w ich języku nazywanego Diabol lub Zcerneboh. [przypis edytorski]
in corpore (łac.) — w komplecie. [przypis edytorski]
