- Bóg: 1
- Podróż: 1
- Sen: 1
- Stworzenie: 1
- Zwierzęta: 1
Uwspółcześnienia:
Pisownia łączna/rozdzielna: w niebogłosy > wniebogłosy; nie długo > niedługo.
Interpunkcja, np.: I ziewnął wniebogłosy i splunął i zasnął > I ziewnął wniebogłosy, i splunął, i zasnął
Bolesław LeśmianŁąkaBalladyDusiołek
1
Co go wiosna zagrzała —
Oprócz siebie — wiódł szkapę
[2], oprócz szkapy — wołu,
Tyleż tędy, co wszędy
[3], szedł z nimi pospołu
[4].
5
Przespać upał w upale,
Wypatrzył zezem ściółkę ze mchu popod
[5] lasem,
Czy dogodna dla karku — spróbował obcasem.
Poległ cielska tobołem
10Między szkapą a wołem,
Skrzywił gębę na bakier i jęzorem mlasnął,
I ziewnął wniebogłosy, i splunął, i zasnął.
Nie wiadomo dziś wcale,
Co się śniło Bajdale?
15Lecz wiadomo, że szpecąc przystojność
[6] przestworza,
Wylazł z rowu Dusiołek
[7], jak półbabek
[8] z łoża.
Pysk miał z żabia ślimaczy —
(Że też taki żyć raczy!) —
A zad tyli
[9], co kwoka, kiedy znosi jajo.
20Milcz, gębo nieposłuszna, bo dziewki wyłają
[10]!
Ogon miał ci z rzemyka,
Siadł Bajdale na piersi, jak ten kruk na snopie —
Póty
[13] dusił i dusił, aż coś warkło
[14] w chłopie!
25Warkło, trzasło, spotniało!
Coć
[15] się stało, Bajdało?
Dmucha w wąsy ze zgrozy, jękiem złemu przeczy —
Słuchajta
[16], wszystkie wierzby, jak chłop przez sen beczy!
Sterał we śnie Bajdała
30Pół duszy i pół ciała,
Lecz po prawdzie
[17] niedługo ze zmorą marudził —
Wyparskał ją nozdrzami, zmarszczył się i zbudził.
Czemu zwieszasz swe chrapy
[18]?
35Trzebać było kopytem Dusiołka przetrącić,
Zanim zdążył mój spokój w całym polu zmącić!
Rzekł Bajdała do wołu:
Czemuś skąpił
[19] mozołu?
Trzebać było rogami Dusiołka postronić
[20],
40Gdy chciał na mnie swej duszy paskudę wyłonić!
Nie dość ci, żeś potworzył
[22] mnie, szkapę i wołka,
Jeszcześ musiał takiego zmajstrować Dusiołka?