Heinrich von Kleist
Pentesilea
PENTESILEA
Tę pierś mi strzaskać, o Protoe droga!
Czy nie jest tak, jak gdybym lirę...
— A to musi nie co, ino ten ladaco świsnął bez bramę pod wozem — mówiła Janowa...
Wśród ciszy nocnej — salwa.
Salwa armatnia. Błysnęło — huknęło. Zadrżały szyby.
Zrywa się Kajtuś. Siada. Chce...
Cała praca Maciusia się zmarnowała. Otwór w murze jest gotów, ale cóż z tego? Już...
Ale końca świata nie było, tylko znów zasiedli na swoich miejscach i patrzą błagalnie na...
Znów na pole czyste się dobyli, powietrze, zda się, kipi około ich głów, tak głowami...