Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 156973 przypisów.
Feuerbach, Ludwig Andreas (1804–1872) — filozof niemiecki, uczeń Hegla, później zwolennik materializmu, krytyk idealizmu i chrześcijaństwa; wywarł wpływ na kształtowanie się poglądów m.in. Stirnera, Marksa i Engelsa. [przypis edytorski]
Feuerbach, Ludwig Andreas (1804–1872) — filozof niemiecki, uczeń Hegla, zwolennik materializmu i krytyk idealizmu. [przypis edytorski]
Feuerbach, Ludwik (1804–1872) — filozof niemiecki, uczeń Hegla, później zwolennik materializmu. [przypis edytorski]
Feuerbach, Ludwik (1804–1872) — filozof niemiecki, uczeń Hegla, później zwolennik materializmu. [przypis edytorski]
feuer (niem.) — ogień; pożar. [przypis edytorski]
feuer (niem.) — ognia!, pal! [przypis edytorski]
Feuer! (niem.) — Ognia! [przypis edytorski]
feu (fr. dosł.: światło) — w teatrze: dodatkowe wynagrodzenie płatne od występu. [przypis edytorski]
feu (fr.) — ogień, tu prawdop.: oświetlenie teatralne. [przypis edytorski]
Feuillet, Octave (1821–1890) — pisarz francuski. [przypis redakcyjny]
Feuillet, Octave (1821–1890) — pisarz i dramaturg francuski. [przypis edytorski]
Feuilletowskie powieści — tzn. Oktawa Feuilleta (1821–1890), pisarza francuskiego, autora poczytnych niegdyś powieści obyczajowych drugorzędnej wartości literackiej. [przypis redakcyjny]
feullieton (fr.) — felieton. [przypis edytorski]
Feydeau, Georges (1862–1921) — francuski dramatopisarz, autor licznych fars; najbardziej znany z Damy od Maksyma z 1899 roku. [przypis edytorski]
Fezensac, Fesausaguet i Astarac — niewielkie średniowieczne hrabstwa w Gaskonii (płd.-zach. Francja). [przypis edytorski]
fez — męskie nakrycie głowy w krajach muzułmańskich. [przypis edytorski]
Fez — miasto w płn.-zach. Afryce, w ob. Maroku; od X w. ważny ośrodek kulturalny, religijny i gospodarczy, stolica potężnego królestwa muzułmańskiego. [przypis edytorski]
fez — nakrycie głowy noszone przez mężczyzn w świecie arabskim. Czerwona filcowa czapka o kształcie walca, ozdobiona czarnym frędzlem. [przypis edytorski]
fez — nakrycie głowy noszone przez mężczyzn w w krajach muzułmańskich: czerwona filcowa czapka o kształcie walca, ozdobiona czarnym frędzlem. Fez jest kojarzony jest głównie z Imperium Osmańskim, gdzie został wprowadzony urzędowo w pierwszej połowie XIX w. [przypis edytorski]
fez — nakrycie głowy noszone przez mężczyzn w w krajach muzułmańskich: czerwona filcowa czapka o kształcie walca, ozdobiona czarnym frędzlem. [przypis edytorski]
fez — nakrycie głowy o kształcie przypominającym cylinder, najczęściej czerwony; nazwa pochodzi od marokańskiego miasta Fez. [przypis edytorski]
fez — nakrycie głowy w kształcie ściętego stożka noszone przez mężczyzn w świecie muzułmańskim. [przypis edytorski]
Fezza — miasto Fez w Maroko. [przypis redakcyjny]
fiakami — w wyd. lwowskim [z] fiokami. [przypis redakcyjny]
fiaker a. fiakier (daw., z fr. fiacre: dorożka) — dorożkarz, woźnica. [przypis edytorski]
fiakier a. fiakr (daw., z fr.) — dorożka; także: dorożkarz, woźnica. [przypis edytorski]
fiakier a. fiakr (z fr. fiacre) — dorożka; lekki, miejski pojazd konny przeznaczony do wynajmowania do przewozu osób. [przypis edytorski]
fiakier (daw.) — dorożka. [przypis edytorski]
fiakier (daw.) — dorożkarz. [przypis edytorski]
fiakier (daw., z fr.) — dorożka; także: dorożkarz. [przypis edytorski]
fiakier (daw., z fr.) — dorożka; także: dorożkarz, woźnica. [przypis edytorski]
fiakier — dorożka; dorożkarz. [przypis edytorski]
fiakier — dorożka; powóz z woźnicą wynajmowany dla przebycia określonej trasy lub na godziny. [przypis edytorski]
fiakier — dorożkarz. [przypis edytorski]
fiakier — dorożkarz. [przypis redakcyjny]
fiakier (fr. fiacre) — dorożka. [przypis edytorski]
fiakr (z fr. fiacre) — dorożka lub osoba nią powożąca, tj. dorożkarz. [przypis edytorski]
fiakr (z fr.) — woźnica, dorożkarz. [przypis edytorski]
Fiametta — karczmareczka z Walencji. [przypis redakcyjny]
fiant pilulae, et pereat mundus (łac.) — zrób pigułki, choćby zginął świat. Forma fiant (zrób, wykonaj; dosł.: niech będzie zrobione) była używana w farmacji na wystawianych po łacinie receptach. [przypis edytorski]
fiasco (wł.) — butelka. [przypis edytorski]
fiasco (wł.) — fiasko, niepowodzenie, nieudanie się czegoś. [przypis edytorski]
fiasco (wł.) — klapa, fiasko. [przypis edytorski]
fiasko — niepowodzenie. [przypis edytorski]
fiasko (z wł. fiasco) — nieudanie się czegoś, niepowodzenie. [przypis edytorski]
fiat iustitia, et pereat mundus (łac.) — niech stanie się sprawiedliwość, choćby zginął świat. [przypis edytorski]
fiat (łac.) — dosł.: niech się stanie; tu w nawiązaniu do wyrażenia z łac. wersji modlitwy chrześcijańskiej: Fiat voluntas Tua (bądź wola Twoja), w znaczeniu: „wola”. [przypis edytorski]
fiat (łac.) — niech się stanie. [przypis edytorski]
fiat lux (łac.) — niech się stanie światło. [przypis edytorski]
Fiat lux (łac.) — Niech się stanie światło. [przypis edytorski]
fiat lux (łac.) — niech się stanie światło. [przypis redakcyjny]
fiat lux (łac.) — niech stanie się światło. [przypis edytorski]
fiat! pereat! (łac.) — niech się stanie! niech zginie! [przypis edytorski]
Fiat sancta voluntas Dei (łac.) — niech się stanie święta wola Boga. [przypis redakcyjny]
fiat vita, cui vita (łac.) — niech się stanie życie, komu życie (w domyśle: jest pisane, jest przewidziane); trawestacja słów z Biblii, z Księgi Rodzaju, fiat lux: niech się stanie światło. [przypis edytorski]
Fiat voluntas tua, Domine (łac.) — Niech się dzieje wola Twoja, Panie. [przypis redakcyjny]
Fiat voluntas Tua! (łac.) — bądź wola Twoja. [przypis edytorski]
Fiat voluntas tua (łac.) — bądź wola Twoja. [przypis edytorski]
fiaty — łac. fiat oznacza „niech się stanie”; słowo to może odsyłać do ewangelicznej sceny Zwiastowania i pojawia się w Łk 1,38. [przypis edytorski]
fibra (daw., z łac.) — włókno. [przypis edytorski]
fibr a. fibra (z łac., daw.) — włókno mięśniowe lub nerwowe. [przypis edytorski]
fibra (z łac.) — nerw (dosł. włókno). [przypis edytorski]
fibry (daw.) — włókna, nerwy. [przypis edytorski]
fibry (daw., z łac.) — włókna, nerwy. [przypis edytorski]
fibry — włókna. [przypis edytorski]
fibry (z fr.) — struny; nerwy (włókna nerwowe). [przypis edytorski]
fibry (z łac.) — włókna. [przypis edytorski]
fibula (łac.) — przypominająca agrafkę sprzączka do spinania szat. [przypis edytorski]
fibula — przypominająca agrafkę sprzączka do spinania szat. [przypis edytorski]
fibula — sprzączka, na którą sprzęgała się toga lub tunika na ramieniu. [przypis autorski]
Fichel a. Pikol — dowódca wojsk Abimeleka (Rdz 21,22). [przypis edytorski]
fiche-moi la paix (fr.) — zostaw mnie w spokoju. [przypis edytorski]
Fichte, Johann Gottlieb (1762–1814) — filozof niemiecki, obok Hegla i Schellinga jeden z najważniejszych przedstawicieli idealizmu niemieckiego. Zredukował filozofię do problematyki moralnej. Krytyczny następca myśli Kanta, twórca teorii wiedzy oraz nowego typu idealizmu subiektywnego, tzw. filozofii czynu. [przypis edytorski]
Fichte, Johann Gottlieb (1762–1814) — filozof niemiecki, obok Hegla i Schellinga jeden z najważniejszych przedstawicieli idealizmu niemieckiego; zajmował się przede wszystkim problematyką moralną; krytyczny następca myśli Kanta, twórca teorii wiedzy oraz nowego typu idealizmu subiektywnego, tzw. filozofii czynu. [przypis edytorski]
Fichte, Johann Gottlieb (1762–1814) — filozof niemiecki, obok Hegla i Schellinga jeden z najważniejszych przedstawicieli idealizmu niemieckiego. [przypis edytorski]
Fichte, Johann Gottlieb (1762–1814) — filozof niemiecki, obok Hegla i Schellinga jeden z najważniejszych przedstawicieli idealizmu niemieckiego. Zredukował filozofię do problematyki moralnej. [przypis edytorski]
Fichte, Johann Gottlieb (1762–1814) — jeden z najważniejszych przedstawicieli idealizmu niemieckiego; zredukował filozofię do problematyki moralnej. [przypis edytorski]
Fichte, Johann Gottlieb (1762–1814) — niem. filozof idealistyczny, krytyczny następca myśli Kanta, twórca teorii wiedzy oraz nowego typu idealizmu subiektywnego, tzw. filozofii czynu. [przypis edytorski]
Fichte, Johann Gottlieb (1762–1814) — niemiecki filozof idealistyczny, krytyczny następca myśli Kanta, twórca teorii wiedzy oraz nowego typu idealizmu subiektywnego, tzw. filozofii czynu. [przypis edytorski]
Fichte, Johann Gottlieb (1762–1814) — niemiecki filozof, przedstawiciel klasycznego idealizmu. [przypis edytorski]
Fichte, Kant, Schiler — niemieccy filozofowie, przedstawiciele nurtu określanego mianem klasycznego idealizmu. [przypis edytorski]
Ficht, Johann Gottlieb (1762–1814) — filozof niem., obok Hegla i Schellinga jeden z najważniejszych przedstawicieli idealizmu niemieckiego; zajmował się przede wszystkim problematyką moralną; krytyczny następca myśli Kanta, twórca teorii wiedzy oraz nowego typu idealizmu subiektywnego, tzw. filozofii czynu. [przypis edytorski]
Fick, Franz Ludwig (1813–1858) — niem. anatom; badał mechanizmy rozwoju kości, szczególnie czaszki. [przypis edytorski]
ficte (łac. forma B.) — zmyślenie, udawanie. [przypis edytorski]
Ficyn — tłumacz dzieł Platona i Plotyna i autor wielu pism metafizycznych. [przypis tłumacza]
Fidanza Jan a. Bonaventura — ur. 1221 w Balneoregium (Bagnorea) w Toskanii, nazwany Bonaventura przez św. Franciszka z Asyżu; franciszkanin, generał zakonu; uczeń Aleksandra z Hales i Jana z Rochelle, od 1257 r. magister w uniwersytecie paryskim; um. 1274. Ważniejsze dzieła: Commentarii In IV 11. sententiarum P. Lombardi, Quaestiones disputatae, Breviloquium, Itinerarium mentis in Deum, De reductione artium ad theologiam, De triplici via, Soliloquium. [przypis autorski]
fide, honore et conscientia (łac.) — wiarą, czcią i sumieniem. [przypis redakcyjny]
fideikomis (z łac. fidei comissum: powierzone w zaufaniu) — rodzaj zapisu testamentowego polegający na nieformalnym poleceniu przez spadkodawcę, by spadkobiorca przekazał część spadku osobie trzeciej. [przypis edytorski]
fideles — wierni wyznawcy. [przypis autorski]
Fidelio — dwuaktowa opera z muzyką Ludwiga van Beethovena. [przypis edytorski]
fideli opera (łac.) — rzetelną pracą. [przypis redakcyjny]
fidem Reipublicae (łac.) — kredyt Rzeczypospolitej. [przypis redakcyjny]
Fideny (Fidenae) — miasto na końcu doliny Tybru, między Rzymem i Veii. [przypis edytorski]
fides ex auditu (łac.) — Rz 10, 17. [przypis tłumacza]
fides penes autorem (łac.) — wiarygodność od autora zależy. [przypis redakcyjny]
Fidiasz (490–420 p.n.e.) — jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy greckich okresu klasycznego. [przypis edytorski]
Fidiasz (490–430 p.n.e.) — najwybitniejszy rzeźbiarz grecki okresu klasycznego; autor m.in. posągów Ateny Promachos i Ateny Partenos na ateńskim Akropolu oraz posągu Zeusa w Olimpii, zaliczanego do siedmiu cudów świata starożytnego. [przypis edytorski]
Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu, Strona Guermantes, Strona Guermantes, część pierwsza
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Fidiasz (500– ok. 430 p.n.e.) — rzeźbiarz grecki, autor monumentalnych posągów Ateny Promachos na ateńskim Akropolu i oraz Zeusa w Olimpii, wykonanego ze złota, kości słoniowej i szlachetnych gatunków drewna, zaliczanego do siedmiu cudów świata starożytnego. [przypis edytorski]
Fidiasz (ok. 490–430 p.n.e.) — rzeźbiarz grecki, uważany za najwybitniejszego przedstawiciela greckiej rzeźby starożytnej okresu klasycznego. [przypis edytorski]
Fidiasz (ok. 490–ok.430 p.n.e.) — jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy starożytnej Grecji. [przypis edytorski]
