Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 452 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 179 przypisów.
dowcip (starop.) — inteligencja, rozum, spryt. [przypis edytorski]
dowcip (starop.) — inteligencja, rozum, umysł. [przypis edytorski]
dowcip (starop.) — inteligencja, spryt. [przypis edytorski]
dowcip* (starop.) — rozum, inteligencja, talent, błyskotliwość. [przypis redakcyjny]
dowcip (starop.) — tu: być może chodzi o sprytne ukrywanie uczuć (dowcip jako fortel, zdolność kombinowania, pomysłowość). [przypis redakcyjny]
dowiadać sie o tym (starop.) — dowiadywać się o to, zastanawiać się nad tym. [przypis redakcyjny]
dowierać (starop.) — dowarzać; [dogotowywać się]. [przypis redakcyjny]
doźrzeć (starop.) — dojrzeć; tu: dopilnować. [przypis edytorski]
dożyczyć (starop.) — udzielić. [przypis redakcyjny]
do zawodów (starop.) — na wyścigi. [przypis redakcyjny]
drążkowy (starop.) — kasztelan mniej znacznego grodu, na sejmie zasiadający na ławie, nie na krześle. [przypis edytorski]
drabowie (starop.) — piechota. [przypis redakcyjny]
drab (starop.) — żołnierz najemny. [przypis edytorski]
drudzy stanowie (starop.) — tu: inni panowie (dostojnicy). [przypis edytorski]
drudzy (starop.) — tu: inni. [przypis edytorski]
drugą bramą chciała (starop.) — w domyśle: dostać się do miasta. [przypis edytorski]
drugdy (starop.) — drudzy, inni. [przypis edytorski]
drugi (starop.) — tu: inny. [przypis edytorski]
drwa (starop.) — [tu:] instrumenty z drzewa. [przypis redakcyjny]
drzeń (starop.) — rdzeń. [przypis redakcyjny]
drzeweczko (starop.) — [zdrobn. od:] drzewce, kopia. [przypis redakcyjny]
drzewiej (starop.) — dawniej, niegdyś, wcześniej. [przypis edytorski]
drzewo (starop.) — tu: drzewce; kopia. [przypis edytorski]
drzewo (starop.) — tu: kopia; drzewce. [przypis edytorski]
drzewo (starop.) — [tu:] kopia; [drzewce]. [przypis redakcyjny]
dudkami prześmiardła (starop.) — zestarzała się. [przypis redakcyjny]
dudowie (starop.) — muzykanci. [przypis redakcyjny]
dufać (starop.) — ufać, mieć zaufanie. [przypis edytorski]
dufać (starop.) — ufać. [przypis edytorski]
dufać w co (starop.) — ufać czemu, mieć zaufanie do czego, pokładać nadzieję w czym. [przypis edytorski]
dufność (starop.) — tu: zaufanie. [przypis edytorski]
dunąć (starop.) — uciec, zwiać. [przypis edytorski]
dury szuka (starop.) — [szuka okazji,] by omamić, zadurzyć ciebie. [przypis redakcyjny]
duszą kinie (starop.) — przeżyje chwilę ekstazy. [przypis edytorski]
dusze połowicę (starop.) — połowę duszy. [przypis redakcyjny]
duszno mu było (starop.) — był w trudnej sytuacji; był osaczony, zagnany w kozi róg. [przypis edytorski]
dutkować (starop.) — przypodchlebiać, nadskakiwać. [przypis redakcyjny]
dutkowanie (starop.) — nadskakiwanie. [przypis redakcyjny]
dużość (starop.) — dojrzałość; wiek męski. [przypis edytorski]
dwadzieścia k temu cztyrzy lata (starop.) — dwadzieścia i do tego cztery lata; dwadzieścia cztery lata. [przypis edytorski]
dwa razyćby nas potrzeba porazić (starop.) — konstrukcja z partykułą -ci (skróconą do -ć) i ruchomą końcówką trybu przypuszczającego; znaczenie: trzeba by [ci] nas dwa razy porazić [dwa razy pokonać]. [przypis edytorski]
dwie dziewczynie (starop.) — daw. forma liczby podwójnej; dziś: dwie dziewczyny. [przypis edytorski]
dwojej (starop.) — dwojakiej (tu: ludzkiej i ptasiej). [przypis redakcyjny]
dwujętny miech (starop.) — z dwiema rękojeściami, drążkami do ujęcia, tj. uchwycenia dwiema rękami]. [przypis redakcyjny]
dylacja (starop., z łac.) — przewłoka. [przypis redakcyjny]
dyscypułowie (starop., z łac.) — uczniowie. [przypis redakcyjny]
dyscypuł (starop.) — uczeń. [przypis redakcyjny]
dżdża (starop.; D. lp od: deżdż) — deszczu. [przypis redakcyjny]
dzbanarz (starop.) — pijak dzbanem spełniający [toasty]. [przypis redakcyjny]
dziać komu (starop.) — nadawać imię; nazywać. [przypis edytorski]
dziać (starop.) — nazywać. [przypis redakcyjny]
działo (starop.) — dzieło; czyn, czynność. [przypis edytorski]
działo (starop.) — dzieło. [przypis edytorski]
dziano jemu (starop.) — nazywano go. [przypis edytorski]
dzielić się (starop.) — [tu:] rozstawać się; [por.] z światem się dzieliła. [przypis redakcyjny]
dzielność* (starop.) — cnota, zaleta; pol. cnota i dzielność to odpowiedniki łac. virtus. [przypis redakcyjny]
dzień a. dzienia (starop.) — barć wyrobiona w żywym drzewie, ul leśny; także: dzienno, dzienie. [przypis edytorski]
dzierżeć (starop.) — wytrzymać. [przypis redakcyjny]
dzierżyć się (starop.) — trzymać się. [przypis edytorski]
dziesiąci (starop.) — forma gwarowa, zamiast: dziesięciu, tj. drugi przypadek [tj. D.] lp od rzeczownika dziesięć, dzisiaj odmieniamy podług liczebnika dwa, dwu itd. [przypis redakcyjny]
dziesięć temu wydołają (starop.) — dziś: dziesięciu temu podoła. [przypis edytorski]
dziewczy (starop.) — dziewczęcy. [przypis edytorski]
dziewica (starop.) — panna, dziewczyna, kobieta niezamężna. [przypis edytorski]
dziewierz (starop.) — szwagier. [przypis edytorski]
dziewka (starop.) — córka. [przypis edytorski]
dziewka (starop.) — dziewczyna, tu: córka. [przypis edytorski]
dziewka (starop.) — dziewczynka, dziewczyna, panienka. [przypis edytorski]
dziewka (starop.) — [tu:] córka. [przypis redakcyjny]
dziewka (starop.) — tu: panna, dziewczyna. [przypis edytorski]
dziewosłębem mieć kogo (starop.) — swatem najpierwszym, przyjacielem użytym z prośbą o pannę. [przypis redakcyjny]
dziewosłęb (starop.) — swat; poseł w sprawach kojarzenia par małżeńskich. [przypis redakcyjny]
dziewstwo (starop.) — dziewictwo. [przypis edytorski]
dziło (starop.) — (tylko w rymie) dzieło. [przypis redakcyjny]
dzirżę (starop.) — dzierżę. [przypis edytorski]
dzisia (starop.) — dzisiaj. [przypis edytorski]
dziwną wam powiem, a powiem prawdziwą (starop.) — domyślne: rzecz (porównaj pieśń IV, zwr. 58). [przypis redakcyjny]
dziwniejszy (starop.) — daw. forma M.lm; dziś: dziwniejsi. [przypis edytorski]
dziwno się swym żakom stawi (starop.) — dziwnie (w dziwny sposób) się ukaże swoim uczniom. [przypis edytorski]
dziwowie (starop.) — dziwactwa; dziwne stwory. [przypis edytorski]
