- Poeta: 1
- Ptak: 1
- Wiosna: 1
Władysław SyrokomlaRymy ulotneWestchnienie majowe
1
Ziemia z końca w koniec jak rozkoszy raj,
Kwitnie, woni, pieje, nosi wieniec z róż,
Rozrzewnienie leje do szczęśliwych dusz,
5Wieszczy syn przyrody przyszedł serce wznieść —
Cześć ci gościu młody! uroczysta cześć!
Błękit, ziemia, drzewa, wszystko zrzuca pleśń,
Świéżą piękność wdziewa, nuci rzewną pieśń,
Błyszczy gwiazda złota, księżyc blaskiem drga,
10Tu chruściel skrzekota, a tu słowik gra.
O poeto ptaszy! czarodzieju kniéj,
Piéj do duszy naszéj, piéj słowiku, piéj,
Przemień serce, przemień, uroń piosnkę twą,
Nasze serce krzemiéń, nasze oczy — szkło…
15Bo nad nami pono zimne chmury szły,
Odrętwiły łono, zamroziły łzy.
O poeto ptaszy! czarodzieju kniéj,
Piéj do duszy naszej, piéj słowiku piéj,
Nuć twój śpiéw uroczy, moc twych czarów dwój —
20Wróć mi łzy na oczy, wróć mi zapał mój.
Ejże szczęsno było póki młody szał,
Oko skrą świéciło w duszy ogień wrzał,
Czy skąd pocisk grzmotnie, czy zabraknie sił,
Człek spłakał ochotnie i cierpienia zmył —
25Jam łzy szczęścia zlewał po odejściu chmur,
Kochał, dumał, śpiéwał, w twojéj pieśni wtór —
Dziś duch jakiś we śnie wionął we mnie chłód,
Miłość, łzy i pieśnie… skamieniały w lód…
O poeto ptaszy! czarodzieju kniéj!
30Piéj do duszy naszej, piéj słowiku, piéj,
Piéj, szczebioc przyjemnie, upajaj mój słuch,
Rozbudź wtór twój we mnie, rozbudź spiący duch,
Bądź mi dobrym wieszczem, wieszczu wiosny ty,
Niech majowym deszczem z ocz mi trysną łzy —
35O poeto ptaszy! czarodzieju kniéj,
Piéj dla duszy naszéj — będzie duszy lżéj.